crédiTos arTísTicos Roi Casal: voz, arpa céltica, arpa jarocha, bouzouki (en 1), zanfona, ocarina. Silvia Ferre: voz.
Carlos Calviño: Guitarra eléctrica, guitarra acústica, jarana, coros.
Alfonso Merino: violín, bouzouki (en 2,5 e 7), voz.
Alfredo Susavila: teclados.
Alberte Rodríguez: baixo eléctrico, contrabaixo.
Dani Riveiro: batería, percusións.
Colaboración:
Nando Casal: gaita e tin whistle.
CrédiTos Técnicos 1º edición, Marzo 2014.
Gravado e mesturado nos Estudios Cormorán (Padrón, Galicia) nos meses de xaneiro e febreiro de 2014.
Técnico de gravación, mesturas e masterización: Ramón Campos.
Concepto gráfico, deseño e maquetación: ECO360.
Fotografía: Marcial Sanmartín.
Produción executiva: Harpazul Producións S.C.
Management e contratación: www.roicasal.com
agradeceMenTos
A Maribel dos Anjos, polo seu bo facer e incansable traballo no management da banda.
A Mon G. Buhigas, polo seu asesoramento na gravación de “The captain of my soul”.
A Alfonso Franco, pola súa axuda desinteresada.
A Henrique Monteagudo, por contribuir novamente a manter a esencia do noso idioma.
A José María Besteiro, por todo o apoio e agarimo recibidos!
Música: Roi Casal / Tradicional Letra: Rosalía de Castro, “Cantares Gallegos”, Poemas II e X Nacín cando as prantas nacen,
no mes das frores nacín, nunha alborada mainiña, nunha alborada de abril. Por eso me chaman rosa,
mais a do triste sorrir, con espiñas pra todos,
sen ningunha pra ti. Des que te quixen ingrato,
todo acabou para min, que eras ti para min todo,
a miña gloria o meu vivir. De que pois te queixas Mauro,
de que pois te queixas di ? con este teu pedir tolo, que non sei que quer de min.
O meu corazón che mando, cunha chave para o abrir, nin eu teño máis que darche,
nin ti máis que me pedir. Quíxente tanto meniño tívenche tan grande amor
que para min eras lúa, Branca aurora e craro sol. Auga limpa en fresca fonte,
rosa do xardín de Dios, alentiño do meu peito, vida do meu corazón.
Así che falei un día, caminiño de San Lois, toda oprimida de angustia,
toda ardente de pasión. Mentres que ti me escoitabas,
depenicando unha fror, porque eu non vise os teus ollos,
que refrexaban traición. O meu corazón che mando,
cunha chave para o abrir, nin eu teño máis que darche,
nin ti máis que me pedir.
o
s
ol na
corda
Música: Roi Casal Letra: X. Mª Diaz Castro. “Nimbos”. Poema “Coma un anxo airado” O sol na corda está enterrado, morto e enterrado hastra a metá.
Nadan na lus somente un budio e o ladro perdido dun can. A sombra de tódalas cousas
vai resultando que é verdá. E no oco do lusquefusque vanse perdendo as miñas maus:
apalpo, cadora máis donda, a oculta mentira da paz.
Vigilate et orate – dixo Xesús, na Noite do Olivar.
¿Onde foron os que se erguían coma deuses? Xa non están. Treman no budio escuro bágoas,
rola unha estrela, dorme o can. Derrétense os bronces da gloria nas sombras da noite que cai.
Pro están eí as falsas mortas, as serpes douradas de paz, sombras na sombra confundidas,
donda la no teu cabezal. ¡ Erte, fillo, coma anxo airado, rompe a paz, e ponte a loitar!
Música: Roi Casal Letra: William Ernest Henley, “A book of verses” . 1875
Out of the night that covers me, Black as the pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be For my unconquerable soul. In the fell clutch of circumstance I have not winced nor cried aloud. Under the bludgeonings of chance My head is bloody, but unbowed. Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade, And yet the menace of the years
Finds and shall find me unafraid. It matters not how strait the gate, How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate: I am the captain of my soul.
THE
c
ap
Tain
of
MY
s
oul
NO ADEU
s
Pódoo lembrar cal se fora onte:
foi un adeus pra non voltar. Collerme as mans E un bico na fronte: “Escribirei, adeus mamá!” Tres fotos cen pesos pena e pouco máis só algo de roupa pra me abrigar, e un mundo incerto alén do mar e a choiva fina de bágoas
no meu ollar.
Podo lembrar o bafo no alento
e luz tan feble ao espertar. A vida enteira ansiando o momento
de ver aos meus só unha vez máis, o paso do tempo nunca ha borrar a orixe máis fonda
do meu pesar. Hoxe pecho os ollos
e aínda creo estar naquela casiña
no meu fogar. Música: Roi Casal
Cando chegue a miña hora quero ter eterno acougo ao carón dos meus irmáns. Desde onde ver as corredoiras
que de neno teño andado da manciña dos meus país.
Dareille verde cor á herba serei canto da serea cando voa o cormorán, e fundireime ao fin coa terra
fluirei nas súas veas nun inmenso manantial.
s
B
u
r
B
u
l
l
a
No peito un diamante na man un gran reloxo no leito a miña amante e no ceo o meu señor.Non reparo en gastos son un triunfador pra min xa era o mesmo pagar cen que un millón.
Si señor!
Era un gran negocio era a solución un camiño curto e fácil
pra ser campión. Só eran necesarias doses de valor. Música: Roi Casal
burbullas!
Non puido haber nada mellor burbullas!
Todo marchaba ben burbullas!
Non puido haber nada mellor burbullas!
unha época dourada de esplendor Unha parte en “B” ou nada
esa é a condición asina esta hipoteca co teu sangue e a túa suor,
dáme unha entrada é a túa ocasión 30 anos non son nada
tes patio interior! Non era un misterio:
tiña certo don, un instinto necesario
pra ser tiburón erguín un gran imperio
dicíanme señor.
burbullas!
Non puido haber nada mellor burbullas!
Todo marchaba ben burbullas!
Non puido haber nada mellor burbullas!
unha época dourada de esplendor Recalifica o meu solar eu sei o que ti precisas -ou adxudica unha obra máis terás un voto en cada esquina
-contratarás ao meu curmán que eu sei facer as cousas limpas
-e ax-eonllarans-e ao t-eu pasar. burbullas!
Non puido haber nada mellor burbullas!
Todo marchaba ben burbullas!
Non puido haber nada mellor burbullas!
Música: Roi Casal / Tradicional Letra: Roi Casal
Non houbo altar con flores nin un vestido branco de shantung
pra a ocasión. Non houbo alianzas tampouco data para a lembranza, non
meu amor.
Somente convidados ti e mais eu no intre máis íntimo, entre os dous non hai testigos nin damas de honor
fraguando a nosa unión. Son túa, por sempre
meu amor. Non fun raíña un día pero hei ser túa toda a vida, amor
meu amor. Ninguén que nos bendiga ningún papel que certifique o amor
o noso amor.
O A
M
OR
D
UN
H
A VI
D
A
Por ceremonia ter o día a día por arras ter un simple solpor por compromiso as penas e alegrías
fraguando a nosa unión. Son túa, por sempre
meu amor. Cear baixo as estrelas como banquete de celebración
sen temor sentindo a túa ollada que quence a noite fría ao teu carón
meu amor.
Somente convidados ti e máis eu no intre máis íntimo, entre os dous non hai testigos nin damas de honor
fraguando a nosa unión. Son túa, pra sempre
Música: Roi Casal Letra: Roi Casal Dende o mar ate as montañas dende o val dos campos con flor
sentimento de esperanza que enche o corazón. Cando o vento voa ceibe hai paxaros que emprenderán rumbo aos vellos castros verdes
da súa terra nai. Hai un lugar onde quero vivir, onde quero soñar que o meu soño
é posíbel.
Hai un lugar onde quero vivir, onde quero soñar e cantar.
Son mil ríos de augas claras van xuntado o seu caudal traen a forza que atesoura
o seu camiñar. A lúa baila na noite con andares de marchar
vai abrir un novo día vai alborexar. Hai un lugar onde quero vivir, onde quero soñar que o meu soño
é posíbel.
Hai un lugar onde quero vivir, onde quero soñar e cantar.
VAI
Música: tradicional mexicana (repertorio “La Negra Graciana”) / tradicional galega Letra: copla popular mexicana
Una vieja que yo conocía debajo la cama un gallo tenía Cada vez que la vieja rezaba el
gallo cantaba y así le decía De tin marín de do pingüé,
cúcara mácara títere fue Que me gustan, que me gustan, que me gustan los ojos de Usted
Una vieja que yo conocía debajo la cama un loro tenía Cada vez que la vieja rezaba el
loro le hablaba y así le decía De tin marín de do pingüé, cúcara mácara títere fue Que me gustan, que me gustan, que me gustan los ojos de Usted
Una vieja que yo conocía debajo la cama un chango tenía Cada vez que la vieja roncaba el
chango brincaba y así le decía De tin marín de do pingüé,
cúcara mácara títere fue Que me gustan, que me gustan, que me gustan los ojos de Usted
Una vieja que yo conocía debajo la cama dos hombres tenía Cada vez que la vieja rezaba uno se
bajaba y el otro subía De tin marín de do pingüé,
cúcara mácara títere fue Que me gustan, que me gustan, que me gustan los ojos de Usted
