[Trito Mati Rntheto 75] - H Mystiki Doxasia

«Το έργο αυτό γράφηκε για να υπηρετήσει

τους ανθρώπους και πρέπει να κριθεί από

την ανθρωπότητα και τις μελλοντικές γενιές της»

Ε. Π. ΜΠΛΑΒΑΤΣΚΥ

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ "Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΟΞΑΣΙΑ"

ΤΗΣ Ε. Π. ΜΠΛΑΒΑΤΣΚΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΠΑΣΙΑ- ΠΑΠΑΔΟΜΙΧΕΛΑΚΗ

Όπως τα ποτάμια κυλώντας βυθίζονται

μέσα στον ωκεανό εγκαταλείποντας

ονόματα και σχήματα, έτσι και οι σοφοί

ελευθερωμένοι από λέξεις και φόρμες,

φτάνουν στο Θείο πιο πάνω από το Ανώτατο.

ΜΟΥΝΤΑΚΑ ΟΥΠΑΝΙΣΑΝΤ, III, ii, 8 Ανάμεσα στα σπουδαία γεγονότα του 19ου αιώνα συγκαταλέγεται αναμφισβήτητα η παρουσία της με-γάλης αποκρυφίστριας Έλενας Πετρόβνας Μπλαβάτσκυ και το τεράστιο συγγραφικό της έργο. Σ' αυτό ξεχωρίζει η Μυστική Δοξασία, το δίτομο έργο των δεκάδων ξεχωριστών εργασιών, που θεω-ρείται το σπουδαιότερο κείμενο της συγγραφέως. Το μυστικό αυτό κείμενο που είδε το φως της δη-μοσιότητας το 1888, περιέχει αποσπάσματα από την Αρχαία Σοφία, τα οποία σχολιάζονται και αναλύο-νται με συγκριτικές αναφορές από όλες τις παγκό-σμιες μεταφυσικές φιλοσοφίες και θρησκείες και συμπληρώνονται με επιστημονικές απόψεις και θέ-σεις τής τότε εποχής. Το έργο εκδόθηκε στο Λονδί-νο σε χίλια αντίτυπα που εξαντλήθηκαν αμέσως. Πρόκειται για ένα κείμενο απόλυτα μεταφυσικό, το οποίο εκφράζει μεγάλους μύστες και προφήτες της ανθρωπότητας, που πολλές φορές συμπληρώνει με νέες αποκαλύψεις δίνοντας κυρίως ερμηνείες που α-ποσαφηνίζουν τα σκοτεινά και ακατανόητα σημεία. Περιλαμβάνει όλες τις θρησκείες, τις φιλοσοφίες και τις επιστήμες του πλανήτη μας - τις παρελθούσες, τις παρούσες και τις μέλλουσες- επειδή ως Γνώση των Θείων Όντων είναι παλαιότερη και από το παλαιότε-ρο τμήμα της γης μας. Για πολλούς είναι η υπερβατι-κή αιτία όλων όσων υπάρχουν και συμβαίνουν στην ανθρωπότητα και τον πλανήτη μας. Στις σελίδες του είναι καταγραμμένη η εσωτερική διαδικασία της ζωής καθώς και οι νόμοι που ορί-ζουν το σχηματισμό και την οργάνωση του εκδηλω-μένου κόσμου. Στα μυστικά του κείμενα προσδιορί-ζεται η απαρχή της Ζωής από τη Μία Πρώτη Αιτία, έως τις ακραίες διαστάσεις του δημιουργημένου κό-σμου, ως μία πνευματική ροή αποτελούμενη από μυ-ριάδες άλλες ζωές· οι μικρότερες ζωές σχηματίζο-ντας τον εκδηλωμένο κόσμο, έχουν την ευκαιρία μέ-σω της πνευματικής απορροής, να διαγράφουν τους ατομικούς τους μικρότερους κύκλους. Η κυκλική πε-ριφορά μέσα στα διαφοροποιημένα κοσμικά επίπε-δα καθορίζει τον υπαρξιακό σκοπό της ψυχής. Ταυτόχρονα επισημαίνει ένα Εξελικτικό Σχέδιο, που αποτελεί τον αυτοσκοπό της Εκδήλωσης. Το έργο αποτέλεσε τη ραχοκοκκαλιά της σύγχρο-νης Θεοσοφίας. Η σύγχρονη Θεοσοφία είναι μία ό-ψη της Άχρονης Θεοσοφίας που - μέσω της Μυστικής Δοξασίας - παρουσιάζει μια συγκεκριμένη εσωτερι-κή θεωρία και εμφανίστηκε πριν από εκατό περίπου χρόνια. Ενώ η πηγή της, η Αχρονη Θεοσοφία, δεν έ-χει ιστορία εφόσον λέγεται ότι η έναρξη της συμπο-ρεύεται με την έναρξη της ανθρώπινης αντίληψης. Η σύγχρονη Θεοσοφία αποκαλύπτει μυστικά που αφο-ρούν το άτομο, την ανθρωπότητα και την πλανητική εξέλιξη και όλα αυτά στη σχέση τους με τους Πνευ-ματικούς Γεννήτορες και Δημιουργούς του. Σύμφωνα με τη θεώρηση της Θεοσοφίας, η Υπερβατική Φύση-Σοφία είναι η ρίζα από την ο-ποία εκτοξεύεται η πλανητική μας ζωή σε όλες τις διαστάσεις της, ορατές και αόρατες. Μας πληροφο-ρεί για την καταγωγή και το πεπρωμένο του ανθρώ-που, για την παρούσα του εξέλιξη καθώς και για τις μελλοντικές όψεις τής ανθρώπινης ζωής. Αποκαλύπτει ότι υπάρχει η Παγκόσμια Αρχή, της ο-ποίας η ανθρωπότητα και η γη αποτελούν μόνο μι-κρό τμήμα και τους πνευματικούς νόμους οι οποίοι προσδιορίζουν τη συμπεριφορά TOW ενεργειών που πληρούν το σύμπαν. Μας αποκαλύπτει τις αρχές της ζωής οι οποίες αποτελούν τον άξονα της ανθρώπι-νης συμπεριφοράς· μάς επισημαίνει την ενότητα της ζωής και για τούτο προτείνει αδελφότητα, συνύπαρ-ξη και σεβασμό προς κάθε είδος ζωής· θεωρεί τη

γέννηση και τον θάνατο ένα στιγμιαίο γεγονός στην αλυσίδα των εναλλασσόμενων εμπειριών της ψυχής και αποκαλύπτοντας τις κρυμμένες αιτίες της ζωής, ωθεί τον άνθρωπο να κατανοήσει τη φύση του, να την ελέγξει και κυρίως να αντιληφθεί τον πνευματι-κό σκοπό της.

Η Θεοσοφία

Η Θεοσοφία ως η «Γνώση των Θείων Όντων», εί-ναι η Πνευματική Πηγή από την οποία απορρέουν όλα όσα αφορούν την ανθρώπινη φύση, καταγωγή, ιστορία και εξέλιξη. Η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ δανεί-στηκε τον όρο από τον Αμμώνιο Σακκά, ενώ η ίδια αναφέρει ότι ο πρώτος που χρησιμοποίησε ιστορι-κά, τουλάχιστον, αυτόν τον όρο υπήρξε ο Αιγύπτιος ιερέας Ποταμών. Αυτή η «Γνώση των Θείων Όντων» είναι η πηγή της φιλοσοφίας, της θρησκείας, της επιστήμης, της τέχνης και του πολιτισμού. Από αυτήν πηγάζουν οι νόμοι και οι αρχές της παγκόσμιας ζωής, που γίνο-νται δυνάμεις, ενέργειες και ηθικοί κανόνες στη δι-κή μας διάσταση. Στην ουσία, σύμφωνα με τα παρα-πάνω, στο θεοσοφικό πυρήνα έχουν τη ρίζα τους ό-σα υπάρχουν στον πλανήτη μας και στην ανθρωπό-τητα. Αυτή η Πηγή προσδιορίζει την ενότητα όλων εκεί-νων που απορρέουν από αυτήν. Επομένως κάθε ό-ψη της που εμφανίζεται στην ανθρωπότητα, είναι έ-να δικό της τμήμα και μια δική της απορροή. Μόνο που κάθε όψη εμφανίζεται κάτω από ένα ιδιαίτερο και δικό της "σχήμα", προσαρμοσμένο στις συνθή-κες του τόπου και του χρόνου, στις ανάγσυνθή-κες της εκά-στοτε φυλής, υποφυλής, έθνους και λαού. Ανάλογα με τις ανάγκες της ζωής και της προόδου της, οι μύ-στες της ανθρωπότητας θηλάζοντας από τον κόρφο της Θείας Γνώσης - της Θεοσοφίας - εμφανίζουν πάνω στη γη όψεις της Αλήθειας για να βοηθήσουν και να προωθήσουν την ανθρώπινη συνειδητότητα προς την πνευματικότητα. Η εσωτερική διδασκαλία που μεταβίβασε στην ανθρωπότητα η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ, είναι μία όψη της Άχρονης Θεοσοφίας και διακρίνεται από τη μη-τέρα και πηγή της, προσδιοριζόμενη ως η γνωστή πλέον "Θεοσοφία". Αυτή η σύγχρονη Θεοσοφία στηρίζεται στη σοφία των προηγούμενων σοφών, μυστών και προφητών της ανθρωπότητας και ως θε-ωρία βασίζεται στις δικές τους μαρτυρίες. Όμως ως διδασκαλία που εμφανίζεται στους πυ-λώνες της Νέας Εποχής, στα τέλη του περασμένου αιώνα, αποκαλύπτει μια άλλη όψη της Αλήθειας. Μέσα από αυτήν την όψη κοινοποιούνται στον άνθρωπο κρυμμένες πραγματικότητες που αφορούν τον ίδιο, την καταγωγή του, την απόκρυφη ιστορία του και τη σχέση με τα υπερβατικά του αίτια. Επίσης, μέσω αυτής της όψης, επαναπροσδιορίζε-ται η έννοια της αγάπης, η οποία ως ενότητα ζωής καθορίζει την αδελφότητα των ανθρώπων που, όταν εφαρμόζεται, απαλλάσσει το άτομο από τον αντα-γωνισμό και τη μισαλλοδοξία. Ενώ φέρνει συνύπαρ-ξη, ανεκτικότητα και ανιδιοτέλεια, κοινωνική αλλη-λεγγύη, αλτρουισμό και κάθε δράση που θα συνέ-τεινε σε οικουμενικές θέσεις και παγκόσμιες συνερ-γασίες. Ο Οικουμενισμός που διακατέχει την εποχή μας ως τάση για "συνάθροιση των μερικών στα πολλά" σε ιδεολογικό, πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, ως συνύπαρξη λαών και θρησκειών, ως Παγκόσμιοι Οργανισμοί και Πολυεθνικές, είναι η πρώτη φτωχή συγκομιδή της θεοσοφικής σποράς. Αν και η ανθρωπότητα ακόμη αλληλοσφάζεται ε-ξαιτίας των ιδεολογικών, θρησκευτικών και οικονο-μικών διαφορών της, το σπέρμα της ενότητας έχει αρχίσει να βλασταίνει και να ωθεί το δοκιμασμένο άνθρωπο προς μια όλο και ευρύτερη αποδοχή αλλό-τριων απόψεων και ομαδικής συνεργασίας. Η σύγχρονη Θεοσοφία ως εσωτερική θεωρία που αποκαλύπτει τον «Ένα Πυρήνα της Ζωής» και ως εκ τούτου την ενότητα της, δεν επιδιώκει την απο-κλειστικότητα των απόψεων της ούτε την εφαρμογή τους μέσω ενός δόγματος. Αυτό που επιζητεί, είναι ο άνθρωπος να αντιληφθεί την αδελφική συγγένεια του με τους άλλους και να κατανοήσει ότι κάθε πί-στη και άποψη αποτελεί μία από τις όψεις της Μοναδικής Πραγματικότητας. Ο σκοπός της σύγχρονης Θεοσοφίας είναι να εκ-παιδεύσει το άτομο να αποδέχεται τον συνάνθρωπο του όπως είναι, με τα ελαττώματα και τις προσωπι-κές του απόψεις. Αυτό το κατορθώνει με την ερμη-νεία και την ανάλυση των εσωτερικών νόμων. Μέσω αυτής της στάσης που είναι κατανόηση και αποδο-χή, εξομαλύνονται οι αντιπαραθέσεις της προσωπι-κότητας και οι ανθρώπινες δυνάμεις, στρεφόμενες προς τα άνω, αναζητούν πνευματικότερες

διεξό-δους. Ο σκοπός της εκδηλωμένης ζωής είναι η προο-δευτική πνευματική ανάπτυξη της ψυχής. Προς αυ-τόν το στόχο στρέφεται κάθε άνθρωπος και με τη δική του βούληση αλλά και με τη βοήθεια και τη συ-μπαράσταση των πνευματικών δυνάμεων ή των Όντων που τις εκπροσωπούν. Αυτή η βοήθεια που δίνεται στον άνθρωπο για την πνευματική του πρόο-δο και εξέλιξη, προσφέρεται από τα Πνευματικά Όντα που υπηρετούν το Εξελικτικό Σχέδιο. Η συνι-σταμένη των Πνευματικών Δυνάμεων από τις οποί-ες αντλείται ο εκάστοτε τρόπος εκπαίδευσης, λέγε-ται Θεοσοφία. Η Εσωτερική Δοξασία, η Θεοσοφία, πάντοτε υ-πήρχε και φυλαγόταν στην Ιερή Σιωπή των Μυστών και ήταν πάντοτε η Αλήθεια που ούτε αλλάσσει ού-τε εξελίσσεται. Οι εμφανιζόμενες όψεις της κάθε δύο χιλιάδες περίπου χρόνια, επιδιώκουν την πνευ-ματική πρόοδο της ανθρωπότητας έτσι ώστε αυτή να φθάσει να αντικατοπτρίζει προοδευτικά το Υπερβατικό της Αρχέτυπο.

Έλενα Πετρόβνα

Μπλαβάτσκυ

ο Αγγελιαφόρος της Πνευματικής Ιεραρχίας

Η Ε. Π. Μλαβάτσκυ υπήρξε ο εκφραστής της σύγ-χρονης Θεοσοφίας και ο αγγελιαφόρος που, φέρνο-ντας το συγκεκριμένο μήνυμα της αόρατης ζωής, ε-γκαινίασε τη νέα φιλοσοφική γραμμή για την επό-μενη χιλιετία. Λέγεται πως υπήρξε η επιφανέστερη αποκρυφίστρια στην ιστορία του Δυτικού κόσμου. Οι δε πληροφορίες που φθάνουν έως σήμερα για την προσωπική της ζωή είναι αποσπασματικές και πολλές φορές παραποιημένες από προσωπικές ει-κασίες. Γεγονός είναι ότι η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ υπήρξε μια γυναίκα με πολύ ισχυρή θέληση, φοβερά ανε-ξάρτητη και αντίθετη προς κάθε συμβιβασμό. Ήταν ένα άτομο με περίεργο χαρακτήρα και ιδιαίτερα χαρίσματα. Ήταν διορατική και κατείχε απόκρυφες δυνάμεις. Αντιμετώπισε σοβαρές δυσκολίες, αντιξο-ότητες, ανελέητο κυνηγητό και κατασπίλωση εκ μέ-ρους των εχθρών της και της τότε κοινωνίας. Η Ε, Π. Μπλαβάτσκυ υπήρξε το κόκκινο πανί που προ-καλούσε το κατεστημένο του αιώνα της, φέρνοντας στο προσκήνιο με τις απόψεις και τις αποκαλύψεις της, ιδέες και γεγονότα που προκαλούσαν αναστά-τωση στις νοοτροπίες και τις προκαταλήψεις της ε-ποχής της. Η Μπλαβάτσκυ, όπως αναφέρει ο ερμηνευτής και σχολιαστής της Θεοσοφικής διδασκαλίας Τζ. ντε Πουρούκερ, υπήρξε το μεγάλο ψυχολογικό μυστή-ριο του μέσου ανθρώπου. Υπήρξε επίσης ένα μυ-στήριο για τους οπαδούς της, ακόμη και για τους στενούς συνεργάτες της. Οι διαισθητικοί θεωρού-σαν ότι είναι μία Παγκόσμια Διδάσκαλος, η Αγγελιαφόρος άλλων Παγκόσμιων Διδασκάλων α-νωτέρων της ιδίας, η οποία είχε σταλεί για να ανα-κοινώσει τη δεσπόζουσα ιδέα της νέας εποχής. Εντούτοις, οι ανθρώπινες προσδοκίες τους έφθαναν μόνο στο να ζητούν εκ μέρους της μια ανεξάντλητη επίδειξη μυστικής δύναμης. Όμως, αντί για το συνεχές θαύμα, οι περισσότε-ροι οπαδοί και μαθητές της ήταν μάρτυρες μιας προσωπικότητας, της οποίας τα εξωτερικά χαρακτη-ριστικά ήταν τουλάχιστον ανθρώπινα; εξυπνάδα, φαντασία, χιούμορ, ευγένεια, αλλά και εύκολη αγα-νάκτηση. Ήταν μάρτυρες ενός διαπεραστικού νου, που καμία απάτη δεν μπορούσε να του αντισταθεί1 μιας διανοητικής δύναμης που δεν αμφιταλαντευό-ταν μπροστά σε εμπόδια και μιας πνευματικής διαί-σθησης που δεν σταματούσε στα όρια της ανθρώπι-νης προσωπικότητας1. Οι απόψεις της για έρευνα και αυτο-αποκάλυψη μέσω προσωπικής προσπάθειας και εμπειρίας, δεν έβρισκαν πάντοτε θερμή ανταπόκριση. Ελάχιστοι α-πό τους οπαδούς της ήταν ευγνώμονες για τούτη την υπόδειξη. Οι περισσότεροι στάθηκαν ανίκανοι να το εκτιμήσουν, επειδή ήταν ακόμη εξαρτημένοι από ιδέες, πρόσωπα και πράγματα. Γεγονός είναι ότι συγκέντρωσε γύρω της πλήθος νοημόνων ατόμων - φιλόσοφους, επιστήμονες, κλη-ρικούς, πολιτικούς, φιλόλογους, καλλιτέχνες, επιχει-ρηματίες - τα οποία απετέλεσαν τα ευφυή μέλη της Θεοσοφικής Εταιρίας και συνέτειναν τα μέγιστα ώ-στε να διαδοθεί το «μήνυμα» και να γίνει μια ζωτι-κή δύναμη ενότητας και οικουμενικότητας, στν νου και την καρδιά των απλών ανθρώπων. Ε. Π. Μπλαβάτσκυ - Το Μυστήριο - του Gottfried de Purucker

Θα μπορούσαμε άραγε να πούμε ότι η Έλενα Μπλαβάτσκυ ήταν μόνο μια ευφυής και ιδιαίτερα εκκεντρική γυναίκα, που κατάφερε να προκαλέσει το ενδιαφέρον των συγχρόνων της; Η ευφυΐα είναι η κορύφωση των εγγενών δυνάμεων ενός φυσιολογι-κού ανθρώπου. Η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ δεν ήταν μό-νον αυτό" υπήρξε υποκινητής των ψυχών, απομά-κρυνε τον ανθρώπινο νου από τις αποκρυσταλλώ-σεις των προκαταλήψεων και απεκάλυψε πτυχές πνευματικές, απρόσιτα κρυμμένες στο παρελθόν. Η θέση της, σίγουρα, ήταν ξεχωριστή, επειδή η φύση της ήταν διαφορετική από των άλλων ανθρώ-πων. Ήταν ένας Αγγελιαφόρος, μία ψυχή σταλμένη από το πνευματικό πεδίο, μυημένη και εξελιγμένη σε υψηλούς βαθμούς πνευματικότητας. Υπήρξε ο εκπρόσωπος της Πνευματικής Ιεραρχίας στην αν-θρωπότητα, ο άμεσος εκτελεστής του Εξελικτικού Σχεδίου. Ήταν η Μεγάλη Ψυχή που εμπνεόταν από τον Πνευματικό της Εαυτό, αλλά συνεργαζόταν και με τα Πνευματικά Όντα των οποίων ήταν η εκπρό-σωπος. Ήταν ο ενδιάμεσος κρίκος, η διαλογιζόμενη ψυχή, η αυτο-συνειδητή Οντότητα η οποία μετέφερε την πνευματική αλήθεια συγκαταβατικά, θεληματι-κά και με πλήρη συνειδητότητα από την Ιεραρχία προς τον κόσμο, «...τοποθετήσαμε μια γυναίκα με τα πλέον εξαιρετικά και υπέροχα χαρίσματα. Είχε και αυτή προσωπικά ελαττώματα, αλλά δεν υπήρχε δεύ-τερη που να ταιριάζει στη συγκεκριμένη εργασία» 2. Η επικοινωνία του ανθρώπου με τις εσωτερικές αρχές του εμφανίζει ένα αποτέλεσμα, το οποίο κρί-νεται ορθό ή όχι από τη συνέπειά του σε σχέση με τις μαρτυρίες των προηγούμενων μυστών. Έτσι οι άνθρωποι, ανάλογα με την προσωπική ικανότητα ε-παφής με τις ανώτερες δυνάμεις, κατατάσσονται σε α) απλούς ανθρώπους ή διάμεσα, β) ιδιαίτερους αν-θρώπους ή αγγελιαφόρους, μαθητές των Σοφών και Σοφούς και γ) σπάνιους ανθρώπους ή αβατάρ. Η διαφορά ανάμεσα στις τρεις τάξεις βρίσκεται στην ελαχίστη ή μεγίστη εφέλκυση πνευματικού φωτός προς την ανθρώπινη ψυχή και στη συνέπεια με την οποία αυτό το φως μεταδίδεται μέσα) της προσωπι-κότητας προς τα έξω. Στην πρώτη περίπτωση εμφανίζονται τα φαινόμε-να της μη-συνειδητής διαμεσότητας, με όλα τα αρ-νητικά επακόλουθα της ανεπαρκούς εφέλκυσης. Στη δεύτερη περίπτωση, εκείνης του Αγγελιαφόρου, το 2 Επιστολές των Μαχάτμας, XLIV, σ. 259-260 άτομο είναι συνειδητό, έχει επίγνωση της κατάστα-σης και η εφέλκυση γίνεται αντιληπτή και αποδεκτή, μέσω των αποτελεσμάτων της που είναι λογικά, υγιή και αχρωμάτιστα από μικρότητες, πάθη, πονηριές και ιδιοτέλειες. Στη δεύτερη τάξη ανήκουν τα άτομα που έχουν α-ναπτύξει πνευματική θέληση και αυτοσυνειδητότητα και είναι ικανά μέσω απροσδιόριστων μυήσεων και ατομικών προσπαθειών να ελέγχουν την ενδιάμεση φύση τους, δηλαδή το κάμα-μάνας και να επηρεά-ζουν άμεσα και απευθείας από τη Μονάδα ή τον Πνευματικό Εαυτό, τον εγκεφαλικό μηχανισμό τους. Με αυτόν τον τρόπο, που απαιτεί μακροχρό-νια ηθική οριοθέτηση, ο άνθρωπος μετατρέπεται σε πεντακάθαρο μετασχηματιστή στον οποίο δεν υπει-σέρχονται τα παράσιτα της ιδιοτελούς εντύπωσης. Τότε εμφανίζεται ένας Αγγελιαφόρος, ένας άνθρω-πος που έχει κατορθώσει να ελέγχει το προσωπικό του κατώτερο όχημα. Η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ ήταν ένας Αγγελιαφόρος που εκτέλεσε την αποστολή που της ανατέθηκε από τους ευγενέστερους και αγιότερους των Ανθρώπων, δηλαδή την Ιεραρχία. Αν και η ίδια δήλωνε ότι η σύγχρονη Θεοσοφία που περιλαμβάνεται στις σελίδες της Μυστικής Δο-ξασίας δεν ανασήκωσε «παρά μόνο μια μικρή γωνία του σκοτεινού πέπλου» και «μετά από χιλιάδες χρό-νια σιωπής και μυστικότητας», παρολαυτά, όσο πα-ράδοξο κι αν φαίνεται, δεν υπάρχει διδασκαλία που να εκλαμβάνεται θεοσοφική αν δεν ερευνηθεί συ-γκριτικά με τα κείμενα της αποκρυφίστριας και δεν διαπιστωθούν οι κοινές τους μαρτυρίες. Αυτό δε συμβαίνει, επειδή τα γραπτά της φέρνουν τη σφρα-γίδα της συνέπειας με όλα εκείνα που έχουν ειπω-θεί και εφαρμοστεί από τους μεγάλους Σοφούς και Προφήτες της αρχαιότητας. Εκτός από το κυρίως έργο της που ήταν η συγ-γραφή και η δημοσίευση πολύτιμων αποσπασμάτων της Αρχαίας Σοφίας που έχουν περιληφθεί στη Μυστική Δοξασία, η συγγραφέας-αποκρυφίστρια συνέγραψε "Το Κλειδί της Θεοσοφίας", το οποίο θεωρείται το βιβλίο που προσδιορίζει τις θεοσοφι-κές θέσεις της. Σχημάτισε τη Θεοσοφική Εταιρία, που θεωρείται ο φορέας της εξωτερίκευσης των Θε-οσοφικών Ιδεών, καθώς και την Εσωτερική Σχολή της Θεοσοφίας. Αρθρογραφούσε σε τρία περιοδικά τα "Θεοσοφιστής", "Λούσιφερ" και "Ατραπός".

Συνέγραψε πληθώρα μεταφυσικών άρθρων και ε-σωτερικών εργασιών στα οποία συνοψίζει και ερ-μηνεύει τις διάσπαρτες πληροφορίες που υπάρχουν στη Μυστική Δοξασία. Τα καλύτερα άρθρα της εί-ναι συγκεντρωμένα σε δεκατρείς τόμους που φέ-ρουν το όνομα, "Collected Writings". Υπάρχει επί-σης το πρώτο μεγάλο έργο της που είναι το "Αποκαλυμμένη Ίσις" και εκδόθηκε το 1879, και "Η Φωνή της Σιγής" που εκδόθηκε το 1890. Εγκατέλειψε το φυσικό της σώμα την 8 Μαΐου 1891 -γεννήθηκε το 1831- αφήνοντας πίσω της ένα τεράστιο έργο προς συντήρηση και οργάνωση. Στους αντικαταστάτες της καθώς και σε αρκετές γε-νιές θεοσόφων, κληροδότησε τις θεμελιώδεις θεο-σοφικές αρχές και ένα πλήθος απόκρυφων πληρο-φοριών που χρήζουν αφενός κατανόησης και αφο-μοίωσης και αφετέρου οργάνωσης τέτοιας που θα βοηθούσε τους ερευνητές της Αλήθειας να κατανοή-σουν συντομότερα τον εσωτερικό αυτό πλούτο και έτσι να επωφεληθούν πνευματικά. Στο προοίμιο της Μυστικής Δοξασίας, η συγγρα-φέας αναφέρει ότι: «Κατά τον εικοστό αιώνα, ίσως σταλεί από τους Δασκάλους της Σοφίας κάποιος μα-θητής καλύτερα πληροφορημένος και προικισμένος, για να δώσει τελικές και αναντίρρητες αποδείξεις για την ύπαρξη μιας επιστήμης που ονομάζεται Γκούπτα Βίντνα». Με αυτά τα λόγια η συγγραφέας αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο της ανανέωσης της Θεοσοφικής δι-δασκαλίας. Στην επιστολή της προς το Αμερικανικό Συνέδριο στο Σικάγο, τον Απρίλιο του 1888, προ-σθέτει: «Ανάλογη με τη δεκτικότητα των ανθρώπων, θα είναι και η παροχή της νέας Θεοσοφικής διδα-σκαλίας. Αλλά δεν θα δοθεί περισσότερο από εκείνο που μπορεί να ωφεληθεί ο άνθρωπος, στο παρόν στάδιο της πνευματικότητας του. Εξαρτάται από τη διάδοση της Θεοσοφίας - την αφομοίωση των όσων έχουν ήδη δοθεί - για το αν θα αποκαλυφθούν περισ-σότερα και πόσο σύντομα».

Η Μυστική Δοξασία

Λέγεται ότι στις σελίδες αυτού του απόλυτα εσωτε-ρικού κειμένου, δίνονται αρκετά κλειδιά, που, αν τα χρησιμοποιήσει ο ερευνητής μπορεί να ανακαλύψει τα μυστικά των μυστηρίων και να αντιληφθεί το ε-σωτερικό σύστημα στο σύνολο του. Λέγεται επίσης ότι η Μυστική Δοξασία ήταν η παγκόσμια διαδεδο-μένη θρησκεία του αρχαίου και προϊστορικού κό-σμου, Ό,τι παρουσιάζεται στις σελίδες της έχει παρθεί από προφορικές όσο και γραπτές διδασκα-λίες, οι οποίες εμφανίζονται σε Στάντζα, δηλαδή συνοπτικές έννοιες και σε μια μυστική ιερατική γλώσσα, τη Σενζάρ, που δεν υπάρχει στη λίστα των γλωσσών και των διαλέκτων που γνωρίζουμε. Η συγγραφέας του έργου ανέλαβε το καθήκον να μεταφέρει σε κατανοητή γλώσσα τα αρχαία κεί-μενα, να τα ερμηνεύσει με τον δικό της τρόπο, να τα αιτιολογήσει παραθέτοντας συγκριτικές αναφο-ρές από παραπλήσια φιλοσοφικά και θρησκευτικά κείμενα και να τα τεκμηριώσει με επιστημονικές μαρτυρίες της εποχής της. Στις σελίδες των δύο τόμων της αναφέρονται τα επτά μεγάλα στάδια της πλανητικής μας ζωής και της ανθρωπότητας. «Το βιβλίο αυτό δεν περιέχει τη Μυστική Δοξασία στην ολότητα της, αλλά ένα επι-λεγμένο αριθμό αποσπασμάτων των θεμελιωδών αρχών της».3 Ο πρώτος τόμος αφορά στην Κοσμογένεση και ο δεύτερος στην Ανθρωπογένεση. Και τα δύο κείμενα αποκαλύ-πτουν «... την αδιάσπαστη σειρά της γενεαλογίας α-πό τον πρώτο Ουράνιο μέχρι τον γήινο άνθρωπο... και τη σειρά με την οποία δημιουργήθηκε ο Κόσμος, η γη μας και τα πρωταρχικά στοιχεία από τα οποία παρήχθη αντή η τελευταία»,4

Οι θεμελιώδεις Αρχές

στη Μυστική Δοξασία

Η Αρχαία Σοφία αποδέχεται ότι υπάρχει Μία Απόλυτη Θεία Ουσία-Αρχή, η οποία αποτελεί τον πυρήνα του εκδηλωμένου σύμπαντος. Γύρω από το κέντρο Της έλκονται τα εκδηλωμένα, που είναι οι δικές της απόρροιες. Αυτή η Αρχή-Ουσία είναι α-πρόσωπη στον αφηρημένο Χώρο, αλλά Πανταχού 3 Η Μυστική Δοξασία, I viii 4 Η Μυστική Δοξασία, 1612

Παρούσα στο Εκδηλωμένο Σύμπαν, γιατί περιέχε-ται στο καθετί και περιέχει το καθετί, Η απροσω-πία της είναι η θεμελιώδης ιδέα της Θεοσοφικής θεωρίας. Το Σύμπαν είναι η περιοδική εκδήλωση αυτής της Ουσίας-Αρχής, η οποία αφυπνίζεται από το Ακατανόητο - το Παραμπράχμαν - και εμφανίζεται ως Πνεύμα και Ύλη. «Το πρώτο μάθημα που διδά-σκεται στην εσωτερική φιλοσοφία είναι ότι η Αδιάγνωστη Αιτία ... εμφανίζει περιοδικά διάφορες όψεις τον εαυτού της στην αντίληψη των πεπερα-σμένων Διανοιών». 5 Επειδή το Σύμπαν εκδηλώνται περιοδικά, για τούτο είναι πεπερασμένο και ε-πομένως είναι πλάνη. Για τον φιλόσοφο το Σύμπαν είναι μια χίμαιρα, ενώ για τα συνειδητά όντα που βρίσκονται μέσα σε αυτό και είναι και αυτά απα-τηλά, το Σύμπαν είναι μια αναγκαία πραγματικό-τητα. Οτιδήποτε υπάρχει μέσα στο Σύμπαν έχει συνει-δητότητα, δηλαδή είναι προικισμένο με αντιληπτι-κότητα του δικού του είδους και πάνω στο δικό του πεδίο αντίληψης. Δεν υπάρχει νεκρή ή τυφλή ύλη, όπως δεν υπάρχει τυφλός ή ασυνείδητος νόμος. Η Μυστική Δοξασία δέχεται έναν Λόγο, ο οποί-ος είναι ο Συλλογικός Δημιουργός του Σύμπαντοποί-ος. Τον θεωρεί Αρχιτέκτοντα που εκπονεί το Κοσμικό Σχέδιο. Αυτός ο Αρχιτέκτονας δεν είναι μια προ-σωπική θεότητα, παρά μόνο το άθροισμα των Πνευματικών και Νοημόνων Δυνάμεων του Σύ-μπαντος. Ο Αρχιτέκτονας συλλαμβάνει το Σχέδιο και το εκφράζει, ενώ το άθροισμα των συλλογικών του Δυνάμεων το εκτελεί. Το Σύμπαν αναπτύσσεται από το Ιδεατό Σχέδιο, που διατηρείται μέσα στην Αιωνιότητα, μέσα σε ε-κείνο που οι Βενταντιστές αποκαλούν Παρα-μπράχμαν. «Καθετί που υπάρχει, υπήρξε και θα υ-πάρχει, ΥΠΑΡΧΕΙ αιώνια» 6. Καμία μορφή και κνένα σχήμα δεν δημιουργήθηκε ποτέ, αλλά μόνο α-ντικειμενοποιείται σε μια ορισμένη υλικότητα επε-κτεινόμενο από μέσα προς τα έξω και από τη λε-πτότερη στην πυκνότερη κατάσταση του. Το Σύμπαν διευθύνεται και καθοδηγείται από μέσα προς τα έξω - και αυτό το αξίωμα αποτελεί έ-ναν από τους σπουδαιότερους Συμπαντικούς Νόμους - από μια ατέλειωτη σειρά Ιεραρχιών Νοημόνων Όντων, που ονομάζονται Αρχάγγελοι ή Ντυάνι Τσοχάν. Αυτοί είναι οι πράκτορες των Καρμικών και Κοσμικών Νόμων. Διαφέρουν από τους ανθρώπους, επειδή δεν έχουν προσωπικότη-τα, δηλαδή δεν έχουν σάρκινα σώματα και έτσι το πνευματικό στοιχείο είναι ανεμπόδιστο και πιο ε-λεύθερο, επομένως ανεπηρέαστο από την πλάνη. Η σκέψη αυτών των Οντοτήτων αντανακλά το Θείο Ιδεατό. Η ύλη είναι αιώνια. Είναι η βάση πάνω στην ο-ποία ο Άπειρος Παγκόσμιος Νους χτίζει τις ιδέες του. «Το καθετί είναι προϊόν συμπαντικής δημιουρ-γικής προσπάθειας... Δεν υπάρχει τίποτα νεκρό στη Φύση. Το καθετί είναι οργανικό και ζωντανό και ε-πομένως ολόκληρο το σύμπαν φαίνεται να είναι έ-νας ζωντανός οργανισμός». 7 Η ύλη, που ονομάζε-ται πρακρίτι και αιθέρας, είναι το υλικό του κό-σμου. Είναι η Ουσία του Συμπαντικού Χώρου, η ο-ποία βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και μέσα της φω-λιάζει η ατομική συνειδητότητα. Η ύλη, πριν από τη δημιουργία είναι ανενεργός και παθητική και α-ποτελεί την ουσία του Χάους· τότε ονομάζεται Μουλαπρακρίτι, δηλαδή είναι η ρίζα της ύλης. «Ώ γιε μου, η ύλη γίνεται· αρχικά υπήρχε, γιατί η ύλη είναι ο φορέας του γίγνεσθαι. Το γίγνεσθαι είναι ο τρόπος δράσης τον αδημιούργητου και προνοητι-κού Θεού. Έχοντας προικισθεί με το σπέρμα τον γίγνεσθαι, η (αντικειμενική) ύλη έρχεται σε ύπαρξη, γιατί η δημιουργική δύναμη τη διαμορφώνει σύμ-φωνα με τις ιδεατές μορφές. Η ύλη που δεν έχει α-κόμη γεννηθεί, δεν έχει μορφή· γίνεται όταν τίθεται σε λειτουργία».8 Η Μυστική Δοξασία απορρίπτει τα είδωλα αλλά δεν διδάσκει αθεϊσμό. Για τους Αποκρυφιστές, υ-πάρχει Μία Δύναμη πίσω από τα φαινόμενα, Μία Άπειρη και Αιώνια Ενέργεια η οποία κινεί όλα τα πράγματα. «Η Θεότητα είναι ένα μυστηριώδες, ζω-ντανό ΠΥΡ και οι αιώνιοι μάρτυρες αυτής της αό-ρατης Παρουσίας είναι το Φως, η Θερμότητα και η Υγρασία· αυτή η τριπλότητα περιλαμβάνει και είναι η αιτία κάθε φαινομένου στη Φύση» '. 5 Η Μυστική Δοξασία, II 487 6 Η Μυστική Δοξασία, Ι 282 7 Ερμής ο Τρισμέγιστος 8 Ερμής ο Τρισμέγιστος

Τρεις Θεμελιώδεις

Προτάσεις

Η κεντρική ιδέα στη Μυστική Δοξασία είναι ότι υ-πάρχει η Μία Μοναδική Αρχή η οποία, όταν αφυ-πνίζεται περιοδικά από το Απόλυτο, τότε εμφανίζε-ται το Σύμπαν. Η Μοναδική Αρχή παίρνει το σχή-μα της Μίας Τριάδας, η οποία περιέχοντας Θέληση - Αγάπη - Σοφία, γίνεται ο Μεγάλος Νόμος σύμφω-να με τον οποίο θα λειτουργήσει το Εκδηλωμένο Σύμπαν. Η ανομολόγητη Τριάδα παραμένει στο πεδίο του Υποκειμενισμού, ενώ ο εκπρόσωπος Της στην αντι-κειμενική όψη του Σύμπαντος είναι ο Δημιουργός Λόγος. Ονομάζεται επίσης Αρχιτέκτονας και εκ-προσωπεί το συλλογικό άθροισμα των Πνευματι-κών και Νοημόνων Δυνάμεων. Αυτές υπό το σχήμα των Κοσμικών και Πλανητικών Ιεραρχιών πρόκει-ται να υλοποιήσουν απαρέγκλιτα το Θείο Σχέδιο, σύμφωνα με τα όσα ορίζει ο Μεγάλος Νόμος. Ο Νόμος ως έκφραση της Μίας Μοναδικής Αρχής, είναι Κίνηση, Χώρος και Χρόνος· επίσης, είναι Κίνηση, Πολικότητα και Κύκλος. Αυτοί είναι οι όροι που θέτει η Κοσμική Ύπαρξη στο συμπα-ντικό Της παιχνίδι· αυτοί οι όροι που είναι οι πρω-ταρχικές κινήσεις της Εκδηλωμένης Ζωής, γίνονται στη συνέχεια οι Νόμοι της Φύσης σε όλα τα επίπε-δα του Εκδηλωμένου Σύμπαντος. Η Μυστική Δοξασία δέχεται ότι το Σύμπαν με ό,τι περιέχει, εμφανίζεται και εξαφανίζεται περιο-δικά. "Η εμφάνιση και η εξαφάνιση των κόσμων εί-ναι σαν μια ρυθμική παλίρροια και άμπωτη" 10. Η εμφάνιση του Σύμπαντος λέγεται Μανβαντάρα, ενώ η εξαφάνιση του ονομάζεται Πραλάγια. Αυτή δε η παλινδρομική κίνηση της Πρωταρχικής Ζωής, εγκαθιδρύει τον νόμο της πολι-κότητας, ο οποίος σχηματίζει τις όψεις Πνεύμα και Ύλη, Αίτιο και Αποτέλεσμα, Φως και Σκοτάδι, Καλό και Κακό, Αφύπνιση και Ύπνο, Γέννηση και Θάνατο. Η πολικότητα ως περιοδικότητα θεμελιώ-νει τον κύκλο της επαναφοράς στα ίδια και αυτό φθάνει στην ανθρώπινη αντίληψη ως νόμος της με-9 Η Μυστική Δοξασία, Ι 3 10 Η Μυστική Δοξασία, Ι 17 11 Η Μυστική Δοξασία, Ι 15 12 Η Μυστική Δοξασία, Ι 273 τενσάρκωσης. Όσον αφορά τον νόμο του κάρμα, θεμελιώνεται πάνω στον νόμο της αρμονίας, της αγάπης και του κάλλους, νόμοι που επιμένουν να προσαρμόζουν κάθε δυσαρμονία στη δική τους φύση. Για την Αρχαία Σοφία, το Πνεύμα «είναι η πηγή και η αιτία της δύναμης και της κάθε ατομικής σν-νειδητότητας και παρέχει την καθοδηγητική διάνοια στο απέραντο πεδίο της Κοσμικής Εξέλιξης...», ενώ η ύλη είναι «η προκοσμική ριζική ουσία (Μουλαπρακρίτι), εκείνη η όψη του Απόλυτου, η ο-ποία αποτελεί τη βάση όλων των αντικειμενικών πε-δίων στη Φύση».11 Αυτό σημαίνει ότι οι δύο όψεις της εκδηλωμένης ζωής ως πνεύμα και ύλη είναι στε-νά συνδεδεμένες και αναγκαίες η μια προς την άλ-λη, επειδή μόνο πάνω σε έναν υλικό φορέα μπορεί να εστιαστεί τo Πνευματικό Φως, ενώ η ύλη θα παρέμενε άδεια αφαίρεση χωρίς αυτήν την πνευ-ματική εστίαση. Οι δύο όψεις ενωμένες αποτελούν τη ζωή· το υπόστρωμα της ζωής είναι η συνειδητό-τητα, επειδή μέσα σε κάθε άτομο της ύλης της υ-πάρχει η εστίαση ή η αντανάκλαση του πνεύματος. "Είναι η πανταχού παρούσα Πραγματικότητα: α-πρόσωπη, γιατί περιέχει τα πάντα και καθετί. Βρίσκεται κρυμμένη σε κάθε άτομο στο Σύμπαν και είναι το ίδιο το Σύμπαν." n Το Διάστημα είναι το πεδίο πάνω στο οποίο πε-ριοδικά εμφανίζονται και εξαφανίζονται τα Σύμπα-ντα, που είναι οι Σκέψεις του Δημιουργού. Τότε το διάστημα μετατρέπεται σε Συμπαντικό Χώρο και η Ουσία του μπαίνοντας σε κίνηση από την Εκδηλωμένη Πνοή και Θέληση μεταβάλλεται σε Κοσμική Ψυχή ή Κοσμική Συνειδητότητα. Κάθε ά-τομο της Κοσμικής Ουσίας είναι μία ατομική σννει-δητότητα ή μία ψυχή, η οποία περιέχει "εν δυνάμει" τα χαρακτηριστικά του Γεννήτορα της. Η Μυστική Δοξασία αναφέρει ότι υπάρχει «η θε-μελιώδης ταυτότητα όλων των ψυχών με την Παγκό-σμια Υπερ-Ψυχή και το αναγκαστικό προσκύνημα κάθε ψυχής -ενός σπινθήρα της πρώτης- μέσω του Κύκλου Ενσάρκωσης (ή Ανάγκης) σύμφωνα με τον κυκλικό και καρμικό νόμο, κατά τη διάρκεια όλης της περιόδου»."

Ο Κύκλος της Ανάγκης

Υπάρχουν τρεις θεμελιώδεις προτάσεις, που, εξ αρ-χής, καθορίζουν τις Θεοσοφικές θέσεις. Αυτές εί-ναι: η Μία Μοναδική Αρχή, ο δυαδικός τρόπος εκ-δήλωσης Της και ο κύκλος της Ανάγκης στον οποίο εμπίπτει κάθε ατομική ψυχή. Στην τρίτη πρόταση της Μυστικής Δοξασίας, που είναι και η σπουδαιότερη για τον άνθρωπο. Μπορεί να αντιληφθεί το σκοπό της ύπαρξης του και τον τρόπο με τον οποίο κατακτάται αυτός ο σκοπός, α-ναφέρεται ότι «... καμιά καθαρά πνευματική ψυχή δεν μπορεί να έχει ανεξάρτητη συνειδητή ύπαρξη, αν ο σπινθήρας που πρόβαλε από την καθαρή Ουσία της Υπερ-Ψυχής: α) δεν περάσει μέσα από κάθε στοιχειακή μορφή του φαινομενικού κόσμου αυτού του Μανβαντάρα. β) δεν αποκτήσει ατομικότητα, πρώτα μέσω φυσικής ώθησης και ύστερα μέσω αυτο-προκαλούμενων και αυτο-εφευρισκόμενων προσπα-θειών (ελεγχόμενοι από το Κάρμα), ανεβαίνοντας έ-τσι όλες τις βαθμίδες διάνοιας, από το κατώτερο έως το ανώτερο Μάνας, από το ορυκτό και το φυτό μέ-χρι τους αγιότερους των Αρχαγγέλων (Ντυάνι-Μπούντα)»." Από το λίκνο της Υπερ-Ψυχής ξεχύνονται κύματα ψυχών που μοιάζουν με σπινθήρες και εισέρχονται στο ρεύμα της κυκλικά περιστρεφόμενης Πνοής. Οι σπινθήρες-ψυχές είναι συνδεδεμένες με το Λίκνο τους με ένα χρυσό νήμα. Αυτό είναι η προεκβαλλό-μενη ακτίνα που τις συνδέει μαζί του -λέγεται και νήμα συνειδητότητας- η οποία προεκτεινόμενη βυθί-ζει την ψυχή σε όλο και πυκνότερα επίπεδα ύλης, παρέχοντας της όμως μέσω αυτού του νήματος-ακτί-νας, όλες τις δικές του δυνατότητες. Αυτές οι δυνα-τότητες ληθαργούν, επειδή εγκλωβίζονται και ακι-νητοποιούνται από τις δυνάμεις της ύλης. Σκοπός αυτής της περιφοράς που λέγεται ταξίδι της Ανάγκης, είναι η ατομική ψυχή να ενεργοποιήσει προοδευτικά τις θεϊκές της δυνατότητες και να με-τατραπεί με δικές της προσπάθειες σε μία ατομικό-τητα ισοδύναμη και ισότιμη του Γεννήτορά της. Το ταξίδι αυτό για την ψυχή είναι το μονοπάτι, της εμπειρίας, της μάθησης και της άμεσης γνώσης μέ-σω του οποίου η μονάδα, βάσει του νόμου της αυτο-ανάπτυξης, θα πρέπει να σχηματίσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε οι θεϊκές της δυνάμεις να μην ε-μποδίζονται αλλά να ενεργοποιούνται και να εκ-φράζονται. Σε αυτό το ταξίδι της η ψυχή, επικουρεί-ται από τους νόμους της βούλησης, του κάρμα και της μετενσάρκωσης. Στην πραγματικότητα, το ταξίδι της ψυχής είναι έ-νας κύκλος μέσα από διαφοροποιημένες καταστά-σεις συνειδητότητας. Αυτό σημαίνει ότι η μονάδα διέρχεται μέσα από διαφορετικά υλικά καλύμματα, ότι διαθέτει κάθε φορά διαφορετικά όργανα αντί-ληψης και ανταπόκρισης και ότι η ατομική της συ-νειδητότητα που είναι το πνεύμα της και η

καθοδη-Το σχεδίασμα από το βιβλίο τον John Bunyan «The Pilgrim's Progress» απεικονίζει το ταξίδι του προσκυ-νητή στην εξελικτική πορεία του προς τη Φώτιση. Μέσα από τους συμβολισμούς γίνεται φανερό πως οι διαρκείς "εξετάσεις" και οι αντιξοότητες της ανθρώ-πινης ζωής λειτουργούν ως ευκαιρίες ωρίμανσης και συντελούν σ' αυτή την ανοδική πορεία. Αυτό ακριβώς είναι και το θεοσοφικό δόγμα. Είναι όμως και ένα α-πό τα σημεία για τα οποία η Θεοσοφία δέχεται κριτι-κή. Από μεν τον Χριστιανισμό λ.χ. γιατί υποτίθεται ό-τι έτσι ατονούν οι προσπάθειες του ανθρώπου, αφού αργή ή γρήγορη η εξέλιξη είναι αναπόφευκτη αλλά α-κόμη και από τον Βουδισμό ο οποίος δεν δέχεται την "εξέλιξη" εφ' όσον η κενότητα δεν «εξελίσσεται» και δεν μπορεί να γίνει καλύτερη... 13 Η Μυστική Δοξασία, Ι 17 14 Η Μυστική Δοξασία, Ι 17

γητική διάνοια- εξαρτάται και διαφέρει ανάλογα με το πεδίο της ύλης ή το σώμα μέσα στο οποίο βρίσκε-ται. Το ταξίδι της ανάγκης είναι ο κύκλος της μονά-δας μέσα από τις όψεις που λέγονται μη- συνειδητό-τητα, συνειδητότητα και αυτο-συνειδητότητα. Κάθε όψη εξ αυτών αποτελεί ένα στάδιο εμπειρίας το ο-ποίο διαρκεί δισεκατομμύρια έτη και εμφανίζει διαφορετικά είδη ζωής, τα οποία γνωρίζουμε ως Στοιχειακά, ορυκτά, φυτά, ζώα, ανθρωπότητα, αγγέ-λους και αρχαγγέαγγέ-λους, ημίθεους και θεούς. Η πορεία αυτή που ονομάζεται Εξέλιξη και που είναι η αναγκαία τάση για την ανάπτυξη της πνευ-ματικής μας φύσης, εκτελείται σε διαφορετικά επί-πεδα Ζωής. Σε κάθε επίπεδο η Ζωή κινείται κυκλι-κά πάνω σε δυο τόξα, το ένα καθοδικό και το άλλο ανοδικό. Στο καθοδικό τόξο, που είναι των Σκιών, η μονάδα είναι παθητική και μη - συνειδητή και οι πνευματικές της δυνάμεις υπνώτουν, επειδή υπερτε-ρούν οι δυνάμεις της ύλης. Ενώ στο ανοδικό τόξο που είναι το Φωτεινό, η μονάδα είναι ενεργητική και συνειδητή και οι πνευματικές δυνάμεις ενεργο-ποιούνται σταδιακά και αναλαμβάνουν πρωτεύοντα ρόλο. Σκοπός αυτής της περιφοράς μέσα στην ύλη είναι η κατάκτηση της αυτο-συνειδητότητας. Αυτό σημαίνει ότι η μονάδα, μετά από πολλές δοκιμασίες στη διάρκεια απειράριθμων ατομικών κύκλων, με δική της θέληση και πρωτοβουλία αποληθαργεί και ανασταίνει την πνευματική της δύναμη, την οποία ε-πιβάλλει προοδευτικά στις δυνάμεις της ύλης που την περιβάλλει. Αυτή η κατάκτηση λέγεται εξαγνι-σμός και αρετή και φέρνει σοφία και λύτρωση από τα δεσμά του εκάστοτε εξελικτικού είδους μέσα στο οποίο εγκλωβίζεται η μονάδα εξ ανάγκης για την πνευματοποίησή της. Το ταξίδι της ανάγκης που ονομάζεται και ταξίδι του προσκυνητή, είναι ο κύκλος της ατομικής εμπει-ρίας. Αυτός ο κύκλος συνοψίζεται σε μια κλίμακα ε-ξελικτική της οποίας κάθε αναβαθμός αποτελεί ένα στάδιο συνειδητότητας και αντιστοιχεί σε ένα είδος ζωής. Σε γενικές γραμμές διαχωρίζεται σε τρία βα-σικά στάδια, Φυσικό-Νοητικό-Πνευματικό, ή σε Ασυνειδησία- Συνειδητότητα - Αυτοσυνειδητότητα. Η εμπειρία της μη-συνειδητότητας κατακτάται στο Φυσικό και τότε εμφανίζονται τα ορυκτά, τα φυ-τά και τα ζώα- η εμπειρία της συνειδητότητας κατα-κτάται στο Νοητικό και τότε εμφανίζεται στην πρώ-τη βαθμίδα του η ανθρωπόπρώ-τητα. Η Νοητική Κλίμακα συνεχίζεται και στην ανάβαση της σχηματίζει ανώ-τερα είδη ζωής, όπως εκείνα των Αγγέλλων και των Αρχαγγέλων ή των Βοδισάττβα και των Βουδών, ε-νώ γίνεται παράλληλα η αφετηρία και το στήριγμα της αυτο-συνειδητότητας, η οποία αποκορυφώνεται στο Πνευματικό. Κάθε κύκλος ζωής της μονάδας αποτελεί ένα εξε-λικτικό γεγονός, το οποίο διαρκεί μια ορισμένη χρο-νική περίοδο, επικουρείται από τις Ιεραρχίες, διε-ξάγεται σύμφωνα με τους παγκόσμιους νόμους και προσφέρει στη μονάδα κατάλληλες εμπειρίες, οι ο-ποίες καταλήγοντας σε ορισμένα χαρακτηριστικά προσδιορίζουν ένα ιδιαίτερο είδος ζωής.

Η Ανθρωπότητα

Η ανθρωπότητα είναι ένα από τα είδη της Εξέλιξης που στέκεται ανάμεσα στα άνοα και κατώτερα βα-σίλεια της Φύσης και στα ανώτερα αυτής, που είναι τα Νοητικά Όντα. Το ανθρώπινο είδος αποτελεί έ-ναν σπουδαίο σταθμό στην Εξελικτική Κλίμακα, πειδή κατέχει ενεργό σπινθήρα νοημοσύνης και ε-πομένως συνειδητότητας' στοιχεία τα οποία εκλεί-πουν από τα είδη της Φυσικής Εξέλιξης. Η ανθρώπινη ψυχή βρίσκεται στο ξεκίνημα μιας ανοδικής πορείας, στην καμπή της αναστροφής προς το ανοδικό της τόξο. Όλη η προηγούμενη άνοη και παθητική κατάσταση της μη-συνειδητής μονά-δας, στη διάρκεια της εξέλιξης της στο Φυσικό επί-πεδο ως ορυκτό, φυτό και ζώο, μετατρέπεται πρώτα σε μια ημι-συνειδητή και αργότερα σε μια συνειδη-τή ανταπόκριση στα αγγίγματα και τις ανάγκες της φυσικής ζωής. Αυτό δε συμβαίνει, επειδή η μονάδα, όταν γίνεται άνθρωπος, εμψυχώνεται από τη φωτιά του Μάνας. Το Μάνας είναι η πέμπτη κοσμική αρχή, η οποία προσδίδει νοημοσύνη, δηλαδή συλλογισμό, κρίση, μνήμη και λόγο, που είναι χαρακτηριστικά της συ-νειδητότητας. Στο συγκεκριμένο στάδιο εξέλιξης, αυτό της αν-θρωπότητας, η ψυχή με τη βοήθεια του μάνας σχη-ματίζει και οργανώνει κατάλληλα όργανα και συ-γκεντρώνει ανάλογα χαρακτηριστικά, με τη βοήθεια των οποίων θα μπορέσει να προχωρήσει προς τα ά-νω, αφού προηγουμένως εκτελέσει τις προδιαγρα-φές του παρόντος εξελικτικού είδους της, που είναι η νοημοσύνη να εναρμονιστεί με την αρετή μέσω α-τομικής προσπάθειας. Αυτός ο στόχος πραγματοποιείται προοδευτικά

μέσα από κύκλους ζωής, οι οποίοι ονομάζονται Γύ-ροι. Κάθε Γύρος αποτελεί μια ιδιαίτερη φάση της ανθρώπινης ζωής και χωρίζεται σε επτά μικρότερα στάδια που λέγονται υπογύροι. Κάθε υπογύρος εκ-φράζει και εκπληρώνει μια διαφορετική όψη του Πλανητικού Ιδεατού το οποίο κυριαρχεί του αντί-στοιχου Γύρου. Για την ανθρωπότητα, κάθε Γύρος αντιστοιχεί σε μία Ρίζα-Φυλή, ενώ κάθε υπογύρος εκπροσωπεί μια υποφυλή. Η ανθρωπότητα βρίσκεται στην Πέμπτη Ρίζα-Φυλή και στην πέμπτη υποφυλή τής αλύσου της, τη γνωστή ως Άρια Φυλή, ενώ έχει αρχίσει να σχηματίζεται η έκτη υποφυλή της. Αναφέρεται ότι σε κάθε υποφυλή αναλογεί ένα μεγάλο αστρολογικό έτος, δηλαδή περίπου 26.000 χρόνια, για να αναπτυχθεί και να ολοκληρώσει τον κύκλο της ακμής και παρακμής της. Η ανθρωπότητα έχει διέλθει τους τέσσερις προηγούμενους Γύρους και στη διάρκεια τους ανέπτυξε σχήματα και όργα-να διαφορετικά από τα σημερινά. Συγκεκριμένα, στον Πρώτο, τον Δεύτερο και έως τα μισά του Τρίτου Γύρου, τα ανθρώπινα σχήματα ήταν από αιθέρια έως ζελατινώδη και μόλις από τα μισά του Τρίτου Γύρου και μετά τα σώματα άρχισαν να στερεοποιούνται. Στη διάρκεια του Τέταρτου Γύ-ρου και έως τα μισά του, η ανθρωπότητα πήρε την πιο στερεοποιημένη της φόρμα και την πιο αισθη-σιακή της έκφραση. Ο Τέταρτος Γύρος αντιστοιχεί στην Ατλάντια φυλή. Όμως, η ανθρώπινη ομάδα περνώντας στο ανοδικό τόξο και μέσα από το υπό-λοιπο του Τέταρτου, του Πέμπτου, του Έκτου και του Έβδομου Γύρου αποαισθητοποιείται και αιθε-ροποιείται. Στο ανοδικό τόξο η ανθρωπότητα επα-νευρίσκει προοδευτικά την αρχετυπική της φύση και όλα όσα χαρακτηρίζουν τον Ουράνιο Άνθρωπο, που είναι το αρχέτυπο της τέταρτης Αλύσου στην ο-ποία ανήκουμε ως ανθρώπινες ψυχές. Το ταξίδι της Ανάγκης μέσα από επτά Γύρους και επτά υπογύρους αποτελεί μια 'Αλυσο εξέλιξης ή ένα πλανητικό μανβαντάρα και στο τέλος του απο-δίδει ένα ιδιαίτερο είδος ζωής. Η ανθρωπότητα εί-ναι το είδος της τετάρτης Αλύσου, ενώ έχουν προη-γηθεί άλλες τρεις στη διάρκεια των οποίων εμφανί-στηκαν τα ορυκτά, τα φυτά και τα ζώα. Έπονται α-κόμη τρεις 'Αλυσοι για να συμπληρωθεί το Πλανητι-κό μας Σύστημα Εξέλιξης, στη διάρκεια των οποίων 15 Η Μυστική Δοξασία, II, Ι η μονάδα-ψυχή θα κατακτήσει τρεις επιπλέον βαθ-μούς συνειδητότητας, δηλαδή θα διέλθει μέσα από τρία επόμενα είδη νοητικής ζωής· γεγονός που θα την φθάσει στην κορυφή της νοητικής πυραμίδας, στην αγκάλη της Κοσμικής Ψυχής, στο πεδίο των Αρχαγγέλων και των Βουδών. Η πορεία αυτή μέσω Γύρων και υπογύρων πραγ-ματοποιείται με δυο τρόπους: α) Ο άνθρωπος ακο-λουθεί τους κύκλους της εξέλιξης από την αρχή ως το τέλος και πραγματώνει το Αρχέτυπο της Αλύσου διερχόμενος μέσω εξακολουθητικών μετενσαρκώ-σεων που επιβλέπονται από το Νόμο του Κάρμα και β) Ο άνθρωπος μπορεί να φθάσει το στόχο της Αλύσου συντομότερα, αν αποφασίσει να εφαρμόσει τον πνευματικό νόμο. Σε αυτή την προσπάθεια τού συμπαραστέκονται τα Πνευματικά 'Οντα, έργο των οποίων είναι να παρέχουν κατάλληλες μεθόδους ώ-στε να πραγματώνεται η πνευματική εξέλιξη. Στη Μυστική Δοξασία, στο βιβλίο της Ανθρωπογένεσης, αναφέρονται τρεις καινούριες προτάσεις σχετικά με την εξέλιξη της ανθρωπότη-τας, που έρχονται σε ρήξη, προς το παρόν, με τη σύγχρονη επιστήμη. Αυτές είναι οι εξής: α) υπάρχει ταυτόχρονη εξέλιξη επτά ανθρώπινων ομάδων σε ε-πτά διαφορετικά τμήματα της σφαίρας μας, β) το α-στρικό σώμα δημιουργείται πριν από το φυσικό, ό-ντας το πρώτο ένα μοντέλο για το δεύτερο και γ) ο άνθρωπος σε τούτο τον Γύρο, που είναι της ανθρώ-πινης εξέλιξης, προηγήθηκε κάθε θηλαστικού 15. Αυτές οι φαινομενικά επαναστατικές απόψεις, είναι αποκαλύψεις της Εσωτερικής Παράδοσης και το ά-τομο τις κατανοεί και τις εμπεδώνει μόνο με εμβρι-θή μελέτη και βαθύ διαλογισμό.

Η Πνευματική Ιεραρχία

Η εκδηλωμένη ζωή είναι μια συλλογική ενότητα μο-νάδων που απορρέοντας από το Ένα, σχηματίζει έ-ναν ιστό ζωής, αυτό που χαρακτηρίζει τις μονάδες του είναι η διαφορά της συνειδητότητας τους. Όμοι-ες μονάδΌμοι-ες σχηματίζουν τις δικές τους ενότητΌμοι-ες· αυ-τές εντάσσονται σε μεγαλύτερες ενότητες και στη συνέχεια σε ακόμη μεγαλύτερες, δημιουργώντας έ-τσι κύκλους μέσα σε κύκλους που ο μέγιστος είναι

Ο Διδάσκαλος Κουτχούμι το Κοσμικό Αυγό. Από τη διάταξη των μονάδων προκύπτουν δυο καταστάσεις: α) η συγγενική σχέση των μονάδων και β) η ιεράρχηση τους σύμφοινα με τον βαθμό συνειδητότητάς τους. Από την πρώτη, προκύπτει η νότητα της ζωής και η αδελφότητα των μονάδων ε-νώ από τη δεύτερη, προκύπτει η κλίμακα της Εξέλιξης, η ιεράρχηση των μονάδων και η Ιεραρχία των Ανωτέρων Οντοτήτων. Τα είδη της ζωής που βρίσκονται σε κατώτερα στάδια, όντας τμήματα των ανωτέρων τους, κυριαρ-χούνται και επικουρούνται από τα ανώτερα. Κάθε μονάδα αποτελώντας ένα μέρος του προσωρινού συνόλου της, θα πρέπει να διέλθει προοδευτικά από τα επόμενα στάδια της εξελικτικής κλίμακας και α-πό ορυκτή και φυτική μονάδα να φθάσει να γίνει αγγελική, αρχαγγελική και θεϊκή μονάδα. «Το βασι-κό δόγμα της Εσωτερικής Φιλοσοφίας δεν δέχεται προνόμια ή ειδικές χάρες στον άνθρωπο, εκτός από εκείνα που κέρδισε με το Εγώ του μέσω προσωπικής προσπάθειας και χάρης, μέσα από μια σειρά μετεμ-ψυχώσεων και μετενσαρκώσεων».16 16 Η Μυστική Δοξασία, Ι 18 Σύμφωνα με τα παραπάνω, υπάρχουν Όντα στην Εξελικτική Συμπαντική Κλίμακα που προηγούνται της ανθρωπότητας, εφόσον με ατομικές προσπάθει-ες έχουν κατακτήσει ανώτερα στάδια νοητικά και πνευματικά. Αυτή η κατάκτηση έχει επιτευχθεί σε προηγούμενα πλανητικά και συμπαντικά ή και κο-σμικά μανβαντάρα' η εκδηλωμένη ζωή είναι ένα διηνεκές ταξίδι εμπειρίας, το οποίο διακόπτεται μό-νο από διαστήματα ανάπαυσης και αφομοίωσης. Η πρόοδος κάθε μονάδας ανήκει στη δική της βούλη-ση και στον τρόπο που θα εφαρμόσει και θα χρησι-μοποιήσει, τους νόμους της ζωής. Στο στάδιο που λέγεται ανθρωπότητα, οι μονάδες της είναι οι προεκβολές ανώτερων Νοημόνων Οντοτήτων, των Μανασαπούτρας, που ερμηνεύο-νται ως οι Γιοί του Νου. Αυτοί αποτελούν τα κέντρα των Ανώτερων Εγώ μας και είναι οι Φύλακες-Άγγε-λοι του Χριστιανισμού. Είναι οι εμψυχωτές της κα-τώτερης ανθρώπινης φύσης και το δικό τους πρό-σταγμα εκλαμβάνεται ως η φωνή της ανθρώπινης συνείδησης. Οι Μανασαπούτρας είναι Όντα που έχουν διέλθει από το ανθρώπινο είδος, και, για τούτο, επειδή γνω-ρίζουν τις αδυναμίες του, μπορούν να το βοηθούν. Η σχέση του ανθρώπου με τον Μανασαπούτρα του εί-ναι η σχέση που έχει ο ανθρώπινος εγκέφαλος με τη συνείδηση του. Για τα υπόλοιπα όργανα της ανθρώ-πινης ύπαρξης που είναι το σώμα και οι κατώτερες λειτουργίες του, συνεργάζονται και είναι υπεύθυνες άλλες Ιεραρχίες, οι οποίες και αυτές προηγούνται της ανθρώπινης εξέλιξης. Στην πραγματικότητα, ο κόσμος μας αποτελείται από πλήθος Ιεραρχιών εκ των οποίων οι κατώτερες και μη-συνειδητές υπακούουν στις ανώτερες Νοήμονες και Πνευματικές. Ένα πλήθος Στοιχεια-κών και Ντέβα (αυτές είναι οι κατώτερες ιεραρχίες) υπηρετούν την εκδηλωμένη ζωή και κάτω από τις ε-ντολές του Νόμου ο οποίος εκφέρεται προς υλοποί-ηση μέσω των Νοημόνων και Πνευματικοί Όντων (ανώτερες ιεραρχίες), επιτελείται η συμπαντική δια-δικασία. Τα Πνευματικά Όντα που υπηρετούν το Θείο Σχέδιο, ανήκουν στην Ιεραρχία της Συμπόνιας. Όσα εξ αυτών έχουν αναλάβει την εξέλιξη της αν-θρωπότητας μας, αποτελούν τη δική μας Πνευματι-κή Ιεραρχία, η οποία είναι υπεύθυνη για τη νοητιΠνευματι-κή