• Nenhum resultado encontrado

desgraça. 17 Então caiu em si, e exclamou com a maior dor: Ah!

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "desgraça. 17 Então caiu em si, e exclamou com a maior dor: Ah!"

Copied!
5
0
0

Texto

(1)

Das Gleichnis vom verlorenen Sohn (Lukas 15,11-24):

Latein1

11[...] Homo quidam habuit duos filios:

12Et dixit adolescentior ex illis patri: “Pater, da mihi portionem substantiae, quae me contingit.” Et divisit illis substantiam.

13Et non post multos dies, congregatis omnibus, adolescentior filius peregre profectus est in regionem longinquam, et ibi dissipavit substantiam suam vivendo luxuriose.

14Et postquam omnia consumasset, facta est fames valida in regione illa, et ipse coepit egere.

15Et abiit, et adhaesit uni civium regionis illius. Et misit illum in villam suam ut pasceret porcos.

16Et cupiebat implere ventrem suum de siliquis, quas porcos manducabant: et nemo illi dabat.

17In se autem reversus, dixit: “Quanti mercenarii in domo patris mei abundant panibus, ego autem hic fame pereo!

18Surgam, et ibo ad patrem meum, et dicam ei: ‘Pater, peccavi in caelum, et coram te:

19Iam non sum dignus vocari filius tuus: fac me sicut unum de mercenariis tuis.’”

20Et surgens venit ad patrem suum. Cum autem adhuc longe esset, vidit illum pater ipsius, et misericordia motus est, et accurrens cecidit super collum eius, et osculatus est eium.

21Dixitque ei filius: “Pater, peccavi in caelum, et coram te, iam non sum dignus vocari filius tuus.”

22Dixit autem pater ad servos suos: “Cito proferte stolam primam, et induite illum, et date annulum in manum eius, et calceamenta in pedes eius:

23Et adducite vitulum saginatum, et occidite, et manducemus, et epulemur:

24Quia hic filius meus mortuus erat, et revixit: perierat, et inventus est. Et coeperunt epulari.

Das Gleichnis vom verlorenen Sohn (Lukas 15,11-24):

Deutsch2

11[...] Ein Mensch hatte zwei Söhne.

12Und der jüngere unter ihnen sprach zu dem Vater: “Gib mir, Vater, das Teil der Güter, das mir gehört.” Und er teilte ihnen das Gut.

13Und nicht lange danach sammelte der jüngere Sohn alles zusammen und zog ferne über Land; und daselbst brachte er sein Gut um mit Prassen.

14Als er nun all das Seine aufgezehrt hatte, ward eine große Teuerung durch dasselbe ganze Land, und er fing an zu darben

15und ging hin und hängte sich an einen Bürger desselben Landes; der schickte ihn auf seinen Acker, die Säue zu hüten.

16Und er begehrte seinen Bauch zu füllen mit Trebern, die die Säue aßen; und niemand gab sie ihm.

17Da schlug er in sich und sprach: “Wie viel Tagelöhner hat

meine Vater, die Brot in Fülle haben, und ich verderbe im Hunger.

18Ich will mich aufmachen und zu meinem Vater gehen und zu ihm sagen: ‘Vater, ich habe gesündigt gegen den Himmel und vor dir.

19Ich bin hinfort nicht mehr wert, daß ich dein Sohn heiße;

mache mich zu einem deiner Tagelöhner!’”

20Und er machte sich auf und kam zu seinem Vater. Da er aber noch ferne von dannen war, sah ihn sein Vater und es jammerte ihn, lief und fiel ihm um den Hals und küßte

21Der Sohn aber sprach zu ihm: “Vater, ich habe gesündigtihn.

gegen den Himmel und vor dir; ich bin hinfort nicht mehr wert, daß ich dein Sohn heiße.”

22Aber der Vater sprach zu seinen Knechten: “Bringt schnell das beste Kleid hervor und tut es ihm an und gebet ihm einen Fingerreif an seine Hand und Schuhe an seine Füße

23und bringt das Kalb, das wir gemästet haben, und schlachtet’s; lasset uns essen und fröhlich sein!

24Denn dieser mein Sohn war tot und ist wieder lebendig geworden; er war verloren und ist gefunden worden”.

Und sie fingen an, fröhlich zu sein.

Das Gleichnis vom verlorenen Sohn (Lukas 15,11-24):

Portugiesisch3

11[...] Um pai tinha dois filhos.

12Pediu-lhe o mais moço que lhe desse a parte que podia tocar-lhe da sua herança,

13e despedindo-se dele, foi residir numa terra, aonde gastou em larguezas e vícios da mocidade o quinhão que lhe coubera.

14Tendo assim dissipado quanto possuía, viu-se reduzido a tão grande miséria que, não sabendo já como havia de viver,

15pediu e obteve ser moço de um rico propietário, que o mandou para uma herdade sua guardar porcos.

16Nesta situação tão humilde é que ele conheceu a sua desgraça.

17Então caiu em si, e exclamou com a maior dor: “Ah!

quantos servos têm a estas horas pão com abundância em casa de meu pai, enquanto eu aquí estou morrendo à fome! [Já não posso por mais tempo suportar o meu infortúnio.]

18Vou ter com meu pai, lançar-me a seus pés, e dizer-lhe: ‘É verdade que o ofendi, meu pai, assim como ofendi a Deus:

19eu já não sou digno de ser olhado como seu filho, mas suplico-lhe que me recolha na sua casa, onde desejo tão sòmente ser tratado como o mais ínfimo dos seus fâmulos.’”

20[Com esta louvável resolução,] dirigiu-se a casa de seu pai:

estava ainda em distância, quando este o percebeu, [e como um pai nunca pode aborrecer seu filho,] apenas o avistou, [esqueceu-se de todos os erros que ele tinha cometido,] e apressou-se a apertá-lo em seus braços e a perdoar-lhe.

21[...]

1 Novum Testamentum graece et latine, ed. Fridericus Brandscheid, Friburgi Brisgoviae: Sumptibus Herder, 1906.

2 Nach der 1956 und 1964 vom Rat der Evangelischen Kirche in Deutschland im Einvernehmen mit dem Verband der Evangelischen Bibelgesellschaften in Deutschland genehmigten Fassung des revidierten Textes der Luther-Übersetzung.

3 Aus: METZELTIN,MICHAEL (1973): Einführung in die hispanistische Sprachwissenschaft, Tübingen: Max Niemeyer, S. 68.

(2)

22Voltou-se depois para os criados, e disse: “Vão já buscar o melhor fato do meu filho,

23aprontem um esplêndido jantar, pois quero dar um banquete, e que nos regozijemos!”

24[gesprochen zum Bruder:] “Meu filho: teu irmão estava morto, e ressuscitou; estava perdido e nós o tornamos a achar; eis o motivo da nossa alegria.”

O fillo pródigo e o pai bo. (Lucas 15,11-24): Galicisch4

11[...] Un home tiña dous fillos.

12O menor díxolle ao pai: “Pai, dáme a parte da herencia que me corresponde”. El repartíulle-los seus bens.

13Días despois, o menor, recibíndoo todo, partiu para un país lonxán, onde malgastou a sua fortuna vivindo como un perdido.

14Despois de o gastar todo, houbo unha gran fame naquel país, e empezou a pasar necesidade.

15Entón, acudindo a un natural do país, entrou no seu servicio, sendo enviado a unha granxa a coidar porcos.

16Alí chegou a ter gana de enche-lo estómago coas landras que comían os porcos, pero ninguén llas daba.

17Recapacitando, pensou: “Cantos xornaleiros do meu pai teñen pan hastra se fartaren, e eu morro de fame.

18Si, volverei ao meu país e direille: ‘Pai, pequei contra o ceo e contra ti;

19xa non son digno de que me trates como un fillo, trátame como un xornaleiro’”.

20Levantouse e volveu onda seu pai. Aínda estaba lonxe, cando este, enxergándoo, saiu conmovido ao seu encontro, e botándoselle nos brazos, bicouno garimosamente.

21O fillo exclamou: “Pai, pequei contra o ceo e contra ti, xa non son digno de que me trates como un fillo”.

22Pero o pai encarregoulles aos seus criados: “Axiña, sacade a túnica mellor e vestídella; poñédelle un anelo na man e calzado nos pés.

23Preparade un cucho cebado para comelo e facer unha gran festa.

24Porque este fillo meu estaba morto e volve á vida, estaba perdido e atopámolo.” E empezou a festa.

El hijo pródigo. (Lucas 15,11-24): Kastilisch5

11[...] Un hombre tenía dos hijos,

12y dijo el más joven de ellos al padre: “Padre, dame la parte de hacienda que me corresponde”. Les dividió la hacienda,

13y pasados pocos días, el más joven, reuniéndolo todo, partó a una tierra lejana, y allí disipó toda su hacienda viviendo disolutamente.

14Después de haberlo gastado todo sobrevino una fuerte hambre en aquella tierra, y comenzó a sentir necesidad.

15Fue y se puso a servir a un ciudadano de aquella tierra, que le mandó a sus campos a apacentar puercos.

16Deseaba llenar su estómago de las algarrobas que comían los puercos, y no le era dado.

17Volviendo en sí, dijo: “¡Cuántos jornaleros de mi padre tienen pan en abundancia, y yo aquí me muero de hambre!

18Me levantaré e iré a mi padre y le diré: ‘Padre, he pecado contra el cielo y contra ti;

19ya no soy digno de ser llamado hijo tuyo; trátame como a uno de tus jornaleros’”.

20Y levantándose, se vino a su padre. Cuando aún estaba lejos, viole el padre, y, compadecido, corrió a él y se arrojó a su cuello y le cubrió de besos.

21Díjole el hijo: “Padre, he pecado contra el cielo y contra ti;

ya no soy digno de ser llamado hijo tuyo.”

22Pero el padre dijo a sus criados: “Pronto, traed la túnica más rica y vestídsela, poned un anillo en su mano y unas sandalias en sus pies,

23y traed un becerro bien cebado y matadle, y comamos y alegrémonos,

24porque este mi hijo, que había muerto, ha vuelto a la vida;

se había perdido y ha sido hallado.” Y se pusieron a celebrar la fiesta.

La paràbola del fill pròdig (Lluc 15,11-24): Katalanisch6

11[...] Un home tenia dos fills.

12Un dia, el més jove digué al pare: “Pare, dóna’m la part de l’herència que em toca. Ell els repartí els seus bens.

13Pocs dies després, el més jove arreplegà tot el que tenia, se n’anà cap a un país llunyà i, un cop allà, dilapidà la seva fortuna vivint dissolutament.

14Quan ho hagué malgastat tot, vingué una gran fam en aquell país, i començà a passar necessitat.

15Llavors es llogà a un propietari d’aquell país, que l’envià als seus camps a pasturar porcs.

16Tenia ganes d’atipar-se de les garrofes que menjaven els porcs, però ningú no li’n donava.

17Llavors reflexionà i es digué: “Quants treballadors del meu pare ténen pa de sobres, i aquí jo m’estic morint de fam!

18Aniré a trobar el meu pare i li diré: ‘Pare, he pecat contra el cel i contra tu;

19ja no mereixo, que em diguin fill teu; pren-me entre els teus treballadors.’”

20I se n’anà a trobar el seu pare. Encara era lluny, que el seu pare el veié i es commogué, corregué a tirar-se-li al coll i el besà.

21 El seu fill li digué: “Pare, he pecat contra el cel i contra tu;

ja no mereixo, que em diguin fill teu.”

22Però el pare digué als criats: Porteu de pressa el vestit millor i doneu-l’hi, poseu-li un anell i calceu-lo,

23porteu el vedell gras i mateu-lo, que ens el menjarem per celebrar-ho,

24perquè aquest fill meu que ja era mort, ha tornat viu;

l’haviem perdut i l’hem retrobat. I es posaren a celebrar- ho.

4 Nach O novo testamento, traducción ao galego, sobre os orixinais gregos, por un equipo de biblistas, Vigo: Sociedade de estudos, publicacións e traballos, 1980.

5 Nach Sagrada biblia, versión directa de las lenguas originales por Eloíno Nácar Fuster y Alberto Colunga, O.P., Madrid: La Editorial Católica, 251977.

6 Aus Nou testament, Abadia de Montserrat: Associació bíblica de Catalunya et al., 1979.

(3)

Das Gleichnis vom verlorenen Sohn: Okzitanisch7

11[...] Un òme aviá pas que dos dròlles.

12Lo plus jove diguèt a son paire: “Es ora pèr ieu de me governar sol e d’aver d’argent; me cal poder partir e véser de païs. Despartissètz lo vòstre ben e donatz-me çò que devi aver.” “O mon filh”, diguèt lo paire, “coma voldràs tu; siás un marrit e seràs castigat”. Apuèi dubriguèt una tireta, despartiguèt lo sieu ben e ne faguèt doas parts.

13Qualques jorns aprèp, lo marrit se n’anèt del vilatge en se conflant e sens dire adieu a degun. Traversèt bosigas, força bòsques, fòrça ribièiras, e arribèt dins una granda vila ont emmercèt tot l’argent.

14Al cap de qualques meses, calguèt que vendèsse la farda a una vielha femna

15e se loguèt pèr vailet: lo mandèron pèls camps gardar los ases e los buòus. Alara foguèt pla malaürós. Aquèt pas mai de lèit pèr dormir la nuèit ni de fuòc pèr se calfar quand aviá freg.

16Aviá qualque còp talament talent qu’auriá plan manjadas aquelas fuèlhas de caulet e aquela frucha confida que manjan los pòrcs; mas degun li balhava pas res.

17Un ser, lo ventre trèulhe, se daissèt tombar sus un rolh; e agachava pèr la fenèstra los aucèls que volavan leugièirament. Apuèi veguèt paréisser dins lo cèl la luna e las estèlas e se diguèt en plorant: “Enlà, l’ostal del paire es plen de vailets qu’an de pan e de vin, d’uòus e de formatge tant que vòlon. D’aquel temps ièu aicí morissi de fam.”

L’enfant prodigue (Luc 15,11-24): Französisch8

11[...] Un homme avait deux fils.

12Le plus jeune dit à son père: “Mon père, donne-moi la part de bien qui doit me revenir.” Et le père leur partagea son bien.

13Peu de jours après, le plus jeune fils, ayant tout ramssé, partit pour un pays éloigné, où il dissipa son bien en vivant dans la débauche.

14Lorsqu’il eut tout dépensé, une grande famine survint dans ce pays, et il comença à se trouver dans le besoin.

15Il alla se mettre au service d’un des habitants du pays, qui l’envoya dans ses champs garder les pourceaux.

16Il aurait bien voulu se rassasier des carouges que mangeaient les pourceaux, mais personne ne lui en donnait.

17Etant rentré en lui-même, il dit: “Combien de mercenaires chez mon père ont du pain en abondance, et moi, je meurs de faim!

18Je me lèverai, j’irai ver mon père, et je lui dirai: Mon père, j’ai péché contre le ciel et contre toi,

19je ne suis plus digne d’être appelé ton fils; traite-moi comme l’un de tes mercenaires.’”

20Et il se leva, et alla vers son père. Comme il était encore loin, son pèrrre le vit et fut ému de compassion, il courut se jeter à son cou et le baisa.

21Le fils lui dit: “Mon père, j’ai péché contre le ciel et contre toi, je ne suis plus digne d’être appelé ton fils.”

22Mais le père dit à ses serviteurs: “Apportez la plus belle robe, et l’en revêtez; mettez-lui un anneau au doigt, et des souliers aux pieds.

23Amenez le veau gras, et tuez-le. Mangeons et réjouissons- nous;

24car mon fils que voici était mort, et il est revenu à la vie; il était perdu, et i l est retrouvé.” Et ils commencèrent à se réjouir.

Das Gleichnis vom verlorenen Sohn (Lukas 15,11-24):

Frankoprovenzalisch9

11[...] Un ommo l’ayet dò garçon.

12Et lo pi dzovenno l’at deut a son père: baillade-mè la porchon di bien que deit me veni. Et lo pére li at baillà partadzo de son bien.

13Et pocca de dzor aprë, lo pi dzovenno de cice dò garçon l’at regreuvà tot cen que l’ayet et s’est in allà din un pay bien llioen, et lé l’at peccà tot son bien in viven din le s- eicè et la debòche.

14Et aprë que l’at avu tot conseumà, l’est arreuvà euna gran famenna din ci pay-lé, et lliu l’at comenchà de senti la misére.

15Adon s’est in allà, et s’est bettà i servicho d’un abiten de ei pay, que l’at mandà a sa meison de campagne pe vardé le portset.

16Lé areit fin que desirà d’implere son ventro de cen que peccàvon le portset; me gneun lei n’en baillàve.

17Anfin ëten revenu in lliu-mëmo, l’at deut: Ah! guéro de valet a la meison de mon pére abondon de pan, et më dze mouëro inque de fan!

18I fat que dz’alleyo di gran trové mon pére, et que dze lei dieyo: Mon pére, dz’i petsà contre lo cheil et contre vò;

19Dze si pamë degno de me dére voutro feus; tratàde-mè come un de voutre valet.

20Inque i se lëve, et l’est venu trové son pére. Et dime que l’ëre incora llioen, son pére l’at aperçu, n’est étà prei de compation, et corren ver lliu l’at imbrachà pe lo cou et l’at beijà.

21Et son garçon lei deut: Mon pére, dz’i petsà contre lo cheil et contre vò, et dze si pamë degno de me dëro voutro feus.

22Adon lo pére deut a se serviteur: Portàde-mé lo pi dzen arbeillemen, revetide-lo, et bettàde-lei un annë a se dei, et de soler a se pià;

23Ameinàde un vë grà, et vo lo tsoàde; feyen bombance, et rejouissen-nò;

24Perquè mon garçon inque l’ëre mor, l’est ressuscità; l’ëre perdu et dze li torna trovà. Et l’an comenchà a fére bouna chère et a se rejoui.

7 Languedokische Version aus: Pèire Bec (1977): La llengua occitana, Barcelona: Edicions 62, S.131-2.

8 Nach La sainte bible, traduite sur les textes originaux hebreu et grec, nouvelle éd. d’après la traduction de Louis Segond, London: Trinitarian Bible Society, s.a.

9 Valdostanisch, Transkription des Abbé Cerlogne (1909). Zit. nach:

Noutro dzen patoué No. 7 (1974), S. 573.

(4)

La sumaglia dal figl pers (Lucas 15,11-24):

Rätoromanisch10

11[...] Ün hom avaiva duos figls.

12E’l giuven da quels dschet a seis bap: “Bap, dà’m la part da la facultà chi’m tocca!” E’l bap partit la roba tanter dad els.

13Pacs dis davo ramasset il figl giuven tuot sia roba e partit per ün pajais lontan, ingio ch’el sguazzet tuot seis possess, vivand schlaschadamaing.

14Cur ch’el avaiva consümà tuot, gnit üna granda charestia sur da quel pajais, ed el cumanzet ad avair bsögn.

15Ed el get e s’attachet ad ün abitant da quel pajais, e quel il tramettet sün sia champagna a perchürar ils limaris.

16El s’avess gugent saduollà cun las grüs-chas cha’ls porchs magliaivan; ma ingün nu las daiva ad el.

17Lura, giand in sai, as dschet el: “Quants famagls da meis bap han pan in abundanza, ed eu peresch quia da la fam!

18Eu vögl star sü e vögl ir pro meis bap e’l vögl dir: ‘Bap, eu n’ha pechà cunter il tschêl e cunter tai;

19eu nu sun plü degn da gnir nomnà teis figl; ma piglia’m sco ün da teis famagls!’”

20Dimena stet il sü e get pro seis bap. Cur ch’el eira amo dalöntsch, il vezzet seis bap, e’s laschand gnir cumpschiun d’el, al cuorrit el incunter, l’abratschet e’l bütschet.

21Seis figl al dschet: “Bap, eu n’ha pechà cunter il tschêl e cunter tai; eu nu sun plü degn da gnir nomnà teis figl.”

22Ma il bap dschet a seis famagls: “Portai svelt nanpro il plü bel büschmaint e vesti’l; dat ün anè per seis man e s- charpas per seis peis.

23E manai nan il vadè ingraschantà e mazzà’l; lura mangiain e stain allegers!

24Perche quaist meis figl eira mort ed ais darcheu tuornà in vita; el eira pers ed ais darcheu chattà!”. Ed els cumanzettan a star allegers.

Das Gleichnis vom verlorenen Sohn (Lukas 15,11-24):

Italienisch11

11[...] Un uomo aveva due figli.

12Il più giovane disse al padre: “Padre, dammi la parte del patrimonio che mi spetta.” E il padre divise tra loro le sostanze.

13Dopo non molti giorni, il figlio più giovane, raccolte le sue cose, partì per un paese lontano e là sperperò le sue sostanze vivendo da dissoluto.

14Quando ebbe speso tutto, in quel paese venne una grande carestia ed egli cominciò a trovarsi nel bisogno.

15Allora andò e si mise a servizio di uno degli abitanti di quella regione, che lo mandò nei campi a pascolare i porci.

16Avrebbe voluto saziarsi con le carrube che mangiavono i porci; ma nessuno gliene dava.

17Allora rientrò en si stesso e disse: “Quanti salariati in casa di mio padre hanno pane in abbondanza e io qui muoio fi fame!

18Mi leverò e andrò da mio padre e gli dirò: ‘Padre, ho peccato contro il Cielo e contro di te;

19non sono più degno di esser chiamato tuo figlio. Trattami come uno dei tuoi garzoni.’”

20Partì e si incamminò verso suo padre. Quando era ancora lontano, il padre lo vide e commosso gli corse incontro, gli si gettò al collo e lo baciò.

21Il figlio gli disse: “Padre, ho peccato contro il Cielo e contro di te; non sono più degno di esser chiamato tuo figlio.”

22Ma il padre disse ai servi: “Presto, portate qui il vestito più bello e rivestitelo, mettetegli l’anello al dito e i calzari ai piedi.

23Portate il vitello grasso, ammazzatelo, mangiamo e facciamo festa,

24perché questo mio figlio era morto ed è tornato in vita, era perduto ed è stato ritrovato.” E cominciarono a far festa.

Pilda fiului risipitor (Luca 15,11-24): Rumänisch12

11[...] Un om avea doi fii.

12Cel mai tîn r din ei a zis tat lui s u: “Tat , d -mi partea de avere, ce mi se cuvine.” i tat l le-a împ r it averea.

13Nu dup multe zile, fiul cel mai tîn r a strîns totul, i a plecat într’o ar dep rtat , unde i-a risipit averea, ducînd o via destr b lat .

14Dup ce a cheltuit totul, a venit o foamete mare în ar aceea, i el a început s duc lips .

15Atunci s’a dus i s’a lipit de unui de locuitorii rii aceleia, care l-a trimes pe ogoarele lui s -i p zeasc porcii.

16Mult ar fi dorit el s se sature cu ro covele, pe cari le mîncau porcii, dar nu i le da nimeni.

17 i-a venit în fire, i a zis: “Cî i arga i ai tat lui meu au bel ug de pîine, iar eu mor de foame aici!

18M voi scula, m voi duce la tat l meu, i-i voi zice:

‘Tat , am pâcâtuit împotriva cerului i împotriva ta,

19 i nu mai sînt vrednic s m chem fiul t u; f -m ca pe unul din arga ii t i.’”

20 i s’a sculat, i a plecat la tat l s u. Cînd era înc departe, tat l s u l-a v zut, i i s’a f cut mil de el, a alergat de a c zut pe grumazul lui, i l-a s rutat mult.

21Fiul i-a zis: “Tat , am pâcâtuit împotriva cerului i împotriva ta, nu mai sînt vrednic s m chem fiul t u.”

22Dar tat l a zis robilor s i: “Aduce i repede haina cea mai bun , i îmbr ca i-l cu ea; pune i-i un inel în deget, i înc l minte în picioare.

23Aduce i vi elul cel îngr at, i t ia i-l. S mînc m i s ne veselim;

24c ci acest fiu al meu era mort, i a înviat; era pierdut, i a fost g sit.” i au început s se veseleasc .

10 Nach La soncha scrittüra - Vegl e Nouv Testamaint, ediziun tras ils colloquis d’engiadina, Squitsch: Stamparia engiadinaisa S.A. Samedan, 1953.

11 Aus: La Sacra Bibbia, Edizione ufficiale della Conferenza Episcopale

Italiana, Roma: Unione Editori Cattolici Italiani, 1974. 12 Aus Noul Testament al domnului nostru Isus Hristos, s.l., s.a.

(5)

Das Gleichnis vom verlorenen Sohn (Lukas 15,11-24):

Sardisch (Logudoresisch)13

11[...] Un’òmine aiat duos fizos.

12E li nerzeit su piùs minore ‘e issos a su babbu: “Babbu, dami sa parte chi mi tocat de su patrimòniu. Assoras, isse lis parteit sos benes.

13Daboi ‘e no meda dies, su fizu minore si regoglieit totu e si ch’andheit dae domo a una leada atesu e inie s’isperditzieit su patrimòniu sou vivendhe chena règula.

14Daghi pero s’apeit isperditziadu totu su sou, b’apeit una carestia manna dae un’ala a s’àtera de-i cussa leada, e isse comintzeit a s’agatare in bisonzu.

15E tucheit e s’allogheit in sa ‘e unu ‘e sos abbitantes de-i cussa leada, e-i cussu che l’imbieit a sas campagnas suas a fagher su porcarzu.

16E isse aiat disizu mannu ‘e si che ‘ogare su fàmine cun sas carrubbas chi mandhigaian sos porcos, ma niune ndhe li daiat.

17Assoras, torradu in se, si ponzeit a narrer: “Cantos dipendhentes de babbu meu an pane in abbundhàntzia et eo inoghe, in càmbiu, so morzendhe ‘e su fàmine!

18Leo e mi tuco a sa ‘e babbu meu e li naro: Apo pecadu contr’a su chelu e contr’a tie,

19no so piùs dignu ‘e mi narrer fizu tou, tràtami comente a unu ‘e sos dipendhentes tuos”.

20E leeit e benzeit a sa ‘e su babbu. Candho ancora fit a unu tretu mannu, duncas, lu ‘ideit su babbu e si cummoveit, curreit, si li eteit a tuju e totu si lu ‘aseit.

21Li nerzeit assoras su fizu: “Babbu, apo pecadu contra a su chelu e contra a tie, piùs no so dignu de mi narrer fizu tou”.

22Nerzeit assoras su babbu a sos teracos: “Cuitade, bogàdendhe a fora sa mezus beste e bestìdelu, e ponìdeli s’aneddhu in sa manu e sàndhulas in sos pes,

23e batìdendhe su ‘itellu ingrassadu, masellàdelu, e fatemus festa mandhighendhennollu

24ca custu fizu meu fit mortu et est torradu a bida, fit ispèrdidu e l’apo (amus) torradu a agatare”. E comintzein a fagher festa.

Das Gleichnis vom verlorenen Sohn (Lukas 15,11-24):

Sardisch (Campidanesisch)14

11Un’òmini teniat duus fillus.

12Su prus giòvunu de issus dd’at nau a su babbu: Babbu, donamì sa parti de sa sienda chi mi tocat. Issu, insaras, at pratziu su beni cosa sua a totu e is duus.

13E pagus dis infatu, su fillu prus giovunu si nd’at pinnigau totu e est partìu a unu logu aillargu e innì at isperditziau su beni cosa sua, faendi una vida sbeliada.

14E candu at spèndiu totu, est sussèdia una carestia manna, in cussus logus, e issu at cumentzau a èssiri a sa strinta.

15Aici est andau e s’est acordau cun d’unu chi biviat in cussu logu, e cuddu nci dd’at mandau a is terras suas a pàsciri procus.

16Fut lòmpiu a disigiai de si pràndiri de sa carruba chi si papànt is procus, e nemus ndi ddi donàt.

17Ma torrendi in sei, si naràt: “Cantus gerronaderis de babbu miu tenint pani de srobbu e deu innoi seu morendi de fàmini.

18Mi nd’apu a pesai e ap’andai anca ‘e babbu miu e dd’ap’a nai: Babbu, apu pecau contras a su celu e in faci tua.

19Non minesciu prus de mi nai fillu tuu. Faimì comenti de unu de is gerronaderis tuus.

20E si ndi fut pesau e fut andau anca ‘e su babbu. Sendi issu ancora aillargu, su babbu dd’at biu, e nd’at tentu piedadi e at curtu a dd’obiai, si nci dd’est getau a coddus e dd’at basau.

21Ma su fillu dd’at nau: “Babbu, apu pecau contras a su celu e in faci tua, non minesciu prus de mi nai fillu tuu”.

22Ma su babbu at nau a is tzeracus suus: “A lestru, bogaindi a foras su primu bestiri e besteisiddu, e poneiddi aneddu in su didu e sandullus in is peis,

23 e beteindi su vitellu grassu (chi teneus ingrassau?), boceiddu e papeus e afesteus,

24poita custu fillu miu si fiat mortu e est torrau a bivi, dd’iaus pèrdiu e dd’eus torrau a agatai. E iant cumentzau a fai festa.

13 Nach: Vangelo di Luca 2004. Traduzione dal greco in sardo logudorese di Socrate Seu. http://www.sufueddu.org/trad_lc/lcghseu_15,01-32.htm (06.11.2004)

14 Nach: Vangelo di Luca 2004. Traduzione dal greco in sardo campidanese, variante del Sarcidano isilese, di Antioco e Paolo Ghiani.

http://www.sufueddu.org/trad_lc/lcghseu_15,01-32.htm (06.11.2004)

Referências

Documentos relacionados

Tautologia – Quando uma proposição sempre é verdadeira, o que acarreta que toda sua coluna na tabela- verdade possui somente valores Verdadeiros. Contradição – Oposto à

Este trabalho buscou, através de pesquisa de campo, estudar o efeito de diferentes alternativas de adubações de cobertura, quanto ao tipo de adubo e época de

Definidos os dois eixos do domínio analisado, foram escolhidas três, das onze abordagens mencionadas por Hjørland (2002), a saber: 1) Estudos bibliométricos, no que se

Comunicar ao seu médico ou farmacêutico, todos os medicamentos que estiver em uso ou que tenha feito uso recentemente ao início do tratamento com o ALCYTAM (mesmo os sem necessidade

A prova do ENADE/2011, aplicada aos estudantes da Área de Tecnologia em Redes de Computadores, com duração total de 4 horas, apresentou questões discursivas e de múltipla

O enfermeiro, como integrante da equipe multidisciplinar em saúde, possui respaldo ético legal e técnico cientifico para atuar junto ao paciente portador de feridas, da avaliação

AGUARDANDO DEFINIÇÃO DA DESCRIÇÃO DA MERCADORIA, FOTOS E LIBERAÇÃO DO SEGURO PARA REMOVER A CARGA 24/08 - LIBERADO PELO SEGURO.. DTA REGISTADA - AGUARDANDO REMOÇÃO

para computadores, computadores pessoais de mesa (PC Desktops), impressoras multifuncionais, placas de circuito impresso montadas para informática e peças e acessórios