ΤΜΗΜΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΕΠΟΠΤΕΥΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ
ΚΑΛΑΜΑΤΑ 2010
ΤΕΙ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
ΣΧΟΛΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΜΟΝΑΔΩΝ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΥΡΓΟΥ
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ
ΚΑΛΑΜΑΤΑ 2010
Περιεχόμενα...2
Αρκτικόλεξο... 3
Πρόλογος... ...5
Εισαγωγή...7
Κεφάλαιο 1 - Η Κοινωνική Πολιτική 1.1 Ορισμός της Κοινωνικής Πολιτικής... 9
1.2 Διάρθρωση Κοινωνικών Υπηρεσιών... 11
1.3 Το θεσμικό πλαίσιο άσκησης Κοινωνικής Πολιτικής από την ΤΑ .. 13
1.4 Η Κοινωνική Πολιτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση...14
1.5 Η Κοινωνική Πολιτική στην Ελλάδα...17
1.6 Κοινωνική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση...19
1.7 Τα κοινωνικά προγράμματα που υλοποιεί η Τ Α ... 20
Κεφάλαιο 2 - Παρουσίαση του Δήμου Πύργου 2.1 Σύντομη παρουσίαση του Δήμου...23
2.2 Ιστορική ανασκόπηση... 23
2.3 Πνευματική ανάπτυξη... 25
2.4 Φιλανθρωπικές δραστηριότητες ...27
2.5 Έντυπος λόγος...28
2.6 Δομή, Οργάνωση και Οικονομικά στοιχεία του Δήμου Πύργου....28
2.7 Δημογραφικά στοιχεία...34
Κεφάλαιο 3 - Η Κοινωνική Πολίτικη που ασκείται στο Αιίιιο Πύργου 3.1 Η Κοινωνική Πολιτική που ασκείται στο Δήμο Πύργου... 38
3.2 Α', Β' και Γ' ΚΑΠΗ... 38
3.3 Α', Β' και Γ' παιδικός σταθμός... 42
3.4 Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών... 48
3.5 Πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι»...52
3.6 Ιατροκοινωνικό Κέντρο Κούβελου (πρωτοβάθμια περίθαλψη σε αθιγγάνους)... 54
3.7 Δαπάνες του Δήμου Πύργου στον τομέα της Κοινωνικής Πολιτικής 54 Συμπεράσματα... 57
Βιβλιογραφία... 61
Παράρτημα... 62
ΑΡΚΤΙΚΟΛΕΞΟ
ΑΡΚ ΤΙΚ ΟΛΕΞΟ ΑΕΙ ► Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ιδρυμα ΑΜΕΑ ► Άτομα Με Ειδικές Ανάγκες
ΓΓ ► Γενική Γραμματεία
ΓΣΕΕ ► Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας ΔΕΗ ► Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού
ΔΕ ► Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ΑΚΚ ► Δημοτικός Κοινοτικός Κώδικας ΑΟΥ ► Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία ΑΣ ► Δημοτικό ή Διοικητικό Συμβούλιο
ΕΕ ► Ευρωπαϊκή Ένωση
ΕΕΤΑΑ ► Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης
ΕΚ ► Ευρωπαϊκός Κανονισμός
ΕΚΤ ► Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο ΕΚΥ ► Εταιρική Κοινωνική Υπευθυνότητα ΕΟΚ ► Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα ΕΣΥΕ ► Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδος ΙΚΑ ► Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων ΙΝΕ ► Ινστιτούτο Εργασίας
ΚΑΠΗ ► Κέντρο Ανοικτής Προστασίας Ηλικιωμένων ΚΑΑΠ ► Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών ΚΕΑΚΕ ► Κεντρική Ένωση Δήμων Κοινοτήτων Ελλάδας ΚΕΘΕΑ ► Κίνηση για την Εθνική Άμυνα
ΚΕΘΙ ► Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας ΚΥΑ ► Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις
Ν ► Νόμος
ΝΑΤ ► Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο
ΝΠΔΑ ► Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου ΝΠΙΔ ► Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου
ΟΑΕΔ ► Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού ΟΓΑ ► Οργανισμός Γεωργικών Ασφαλίσεων
ΟΚΑΝΑ ► Οργάνωση Κατά των Ναρκωτικών ΟΝΕ ► Οικονομική και Νομισματική Ένωση ΟΤΑ ► Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης ΟΤΕ ► Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος
ΠΔ ► Προεδρικό Διάταγμα
ΠΕ ► Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση
ΤΑ ► Τοπική Αυτοδιοίκηση
3
ΤΕ ► Τεχνολογική Εκπαίδευση
ΤΕΒΕ ► Ταμείο Επαγγελματιών Βιοτεχνών Ελλάδας ΤΕΙ ► Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα
ΥΕ ► Υποχρεωτική Εκπαίδευση
ΦΕΚ ► Φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η άσκηση Κοινωνικής Πολιτικής, η οποία έκανε την εμφάνισή της, ιδιαίτερα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες για την ευημερία του κοινωνικού συνόλου.
Πέρα όμως από αυτό, αποτέλεσε και θα συνεχίσει να αποτελεί για όλες τις χώρες ένα σημαντικό κομμάτι της ομαλής εξέλιξής τους.
Η άσκηση κοινωνικής πολιτικής γίνετε από την Κεντρική Διοίκηση, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τον Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα, την Εκκλησία και άλλους φορείς.
Όμως ο ρόλος της ΤΑ προς αυτή την κατεύθυνση είναι ιδιαίτερα
σημαντικός. Οι OTA από τη φύση τους βρίσκονται πιο κοντά στον πολίτη απ' ότι η Κεντρική Κυβέρνηση. Αυτό εξ’ ορισμού τους καταστεί
περισσότερο αρμόδιους, αλλά κυρίως περισσότερο ικανούς να ασκήσουν κοινωνική πολιτική, τουλάχιστον στο επίπεδο της καθημερινότητας.
Κοινωνική Πολιτική ουσιαστική, προσανατολισμένη στις ανάγκες και στα προβλήματα των κατοίκων, αλλά και στις ιδιαιτερότητες και τις προοπτικές του κάθε τόπου.
Οι Δήμοι και οι κοινότητες αποτελούν τον πρώτο δέκτη κοινωνικών προβλημάτων, λόγω της άμεσης επαφής τους με τον δημότη. Βρίσκονται κοντά του σχεδόν αμέσως μετά τη γέννησή του, με τους δημοτικούς
βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς, μέχρι και τα γεράματά του, με τα Κέντρα Ανοικτής Προστασίας Ηλικιωμένων. Βρίσκονται όμως κυρίως κοντά στα αδύναμα μέλη της κοινωνίας, δείχνοντας το ανθρώπινο τους πρόσωπο, παρέχοντας οικονομική στήριξη σε οικογένειες σε δύσκολες στιγμές, αλλά και με αξιόλογα προγράμματα, όπως το «Βοήθεια στο Σπίτι», που η επιβίωση του δυστυχώς κινδυνεύει στις μέρες μας λόγω προβλημάτων χρηματοδότησης.
Σημαντική είναι η συνεισφορά των OTA και με στην ενσωμάτωση στην κοινωνία των Ατόμων με Αναπηρία (ΑΜΕΑ), με τη δημιουργία ειδικών σχολείων, που απασχολούν δημιουργικά τα παιδιά, καθώς και με ειδικές σχολές εκπαίδευσης που βοηθούν τους ανθρώπους αυτούς να αναπτύξουν τις ιδιαίτερες δεξιότητές τους.
Μάλιστα οι OTA μπορούν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες των Ατόμων με Αναπηρία προσφέροντάς τους εργασία, όχι βέβαια στα πλαίσια της φιλανθρωπίας, αλλά με οργανωμένα προγράμματα και σχέδια, που θα τους εξασφαλίζουν το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία.
Επίσης συνεργάζονται με οργανισμούς όπως ο ΟΚΑΝΑ, ο ΟΑΕΔ, ακόμα λειτουργούν προγράμματα ενσωμάτωσης και για τις μειονότητες.
5
Κεντρική Εξουσία έγκειται στη δυνατότητα τους να προσεγγίζουν τα προβλήματα στην ουσία τους, με πιο ανθρώπινο και πιο αποτελεσματικό τρόπο. Με πιο “εξατομικευμένο” τρόπο, αντιμετωπίζοντας την κάθε περίπτωση χωριστά, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητές της.
Τέλος, σκοπός δεν είναι μόνο η επίλυση αλλά και η πρόληψη των
προβλημάτων, σε πλαίσιο ανάπτυξης της κοινότητας ως χώρου στον οποίο αναπτύσσονται άτομα και δημιουργούνται προβλήματα.
6
Ε ΙΣ Α Γ Ω Γ Η
Η παρούσα εργασία γίνεται με σκοπό να παρουσιάσει την κοινωνική πολιτική που ασκεί ο Δήμος Πύργου.
Στόχος της είναι η καταγραφή της υπάρχουσας κατάστασης για την κοινωνική πολιτική που ασκείται από το Δήμο, η προσπάθεια που γίνεται για την αναβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών που προσφέρει και την ανάπτυξη - βελτίωση της κοινωνικής πολιτικής.
Η εργασία διαμορφώνεται σε 4 κεφάλαια συνολικά
> Στο 1 ° κεφάλαιο αποσαφηνίζεται εννοιολογικά η έννοια της
κοινωνικής πολιτικής. Επίσης περιγράφεται η ασκούμενη ευρωπαϊκή πολιτική, καθώς και η κατάσταση που επικρατεί στις μέρες μας σε κοινωνικά θέματα. Επίσης αναφέρεται η κοινωνική πολιτική στην Ελλάδα, περιγράφεται η σχέση κοινωνικής πολιτικής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης καθώς και το θεσμικό πλαίσιο άσκησης κοινωνικής πολιτικής από την ΤΑ. Επίσης θα δούμε και τα προγράμματα που υλοποιεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
> Στο 2° κεφάλαιο γίνεται η παρουσίαση του Δήμου Πύργου και μια μικρή ιστορική ανασκόπηση. Γίνεται αναφορά στην πνευματική ανάπτυξη του Δήμου και στις φιλανθρωπικές δραστηριότητες. Επίσης θα δούμε και δημογραφικά στοιχεία που προέκυψαν από την
απογραφή του 2001.
> Στο 3° κεφάλαιο γίνεται η μελέτη άσκησης κοινωνικής πολιτικής από το Δήμο, η οποία αφορά, άτομα της τρίτης ηλικίας, παιδιά και νέους καθώς και αθίγγανους.
Η εργασία ολοκληρώνεται με τα συμπεράσματα που προκύπτουν μετά την ανάλυση της παρούσας εργασίας για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στο Δήμο Πύργου.
7
Η Κοινωνική Πολιτική
____________________ ΝΒΦΛΛΜ01
1.1 Ορισμός τη£ Κοινωνικής Πολιτικής
Ο όρος Κοινωνική Πολιτική, συνδέεται γενικότερα με την καταγραφή, ιεράρχηση και κάλυψη κοινωνικών κινδύνων και αναγκών μέσα από σύνολα ρυθμίσεων και παροχών όπως είναι, η υγεία, η ασφάλιση, η απασχόληση , η στέγαση και οι προνοιακές υπηρεσίες, οι οποίες στοχεύουν στην εξατομικευμένη φροντίδα και κάλυψη αναγκών, συνδεδεμένων ιδίως με την α) παιδική μέριμνα, β) την προστασία της τρίτης ηλικίας, γ) την ενίσχυση της οικογένειας, δ) την υποστήριξη ατόμων με αναπηρία.
Ειδικότερα η Κοινωνική Πολιτική στοχεύει στην εξομάλυνση των ποσοτικών και ποιοτικών προβλημάτων που αφορούν τις συνθήκες διαβίωσης των λιγότερο ευνοημένων από τη λειτουργία της αγοράς πληθυσμιακών ομάδων και η διασφάλιση αξιοπρεπών όρων ζωής για το σύνολο των μόνιμα εγκατεστημένων προσώπων.1
1.1.1 Ο στόχος των συστημάτων Κοινωνικής Πολιτικής & η θεσμική οργάνωση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλειας
Τα συστήματα κοινωνικής πολιτικής έχουν σαν κυρίαρχο ζητούμενο την κοινωνική ασφάλεια ή προστασία του πληθυσμού από καταστάσεις που επιφέρουν απώλεια ή μείωση των πηγών συντήρησης, στην
προληπτική ή επανορθωτική προστασία της υγείας, στην εξασφάλιση απασχόλησης και τη διατήρηση της ικανότητας για εργασία, στην εγγύηση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης και στη διασφάλιση της δυνατότητας κάθε ατόμου να συμμετέχει ενεργητικά στην οικονομική και κοινωνική ζωή. Επίσης ο στόχος της κοινωνικής ασφάλειας πολλές φορές συνδέεται με την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, την αναδιανομή του εισοδήματος και την επιδίωξη της κοινωνικής δικαιοσύνης.1 2
Η θεσμική οργάνωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλειας εξειδικεύεται από τρεις βασικούς μηχανισμούς ή τεχνικές :
1 Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης «Κοινωνική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση», Τελική Έκθεση, Αθήνα 2006, σελ. 8
2 Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης «Κοινωνική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση», Τελική Έκθεση, Αθήνα 2006, σελ. 6-7
1. Την κοινωνική ασφάλιση 2. Την κοινωνική πρόνοια 3. Την προστασία της υγείας
Η κοινωνική ασφάλιση, η οποία καλύπτει το σύνολο των μέτρων που αφορούν τη χορήγηση οικονομικών πόρων από ειδικούς φορείς σε
πρόσωπα που υπάγονται σε αυτούς, τα οποία αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να μειωθούν τα εισοδήματα ή να αυξηθούν οι δαπάνες τους και έχουν συμπληρώσει προκαθορισμένες χρονικές και οικονομικές προϋποθέσεις.
Η κοινωνική πρόνοια που καλύπτει το σύνολο των μέτρων που αφορούν τη χορήγηση μη ανταποδοτικών εισοδηματικών παροχών, παροχών σε είδος και κοινωνικών υπηρεσιών μέσω προνοιακών φορέων σε άτομα που βρίσκονται σε κατάσταση ανάγκης και δεν είναι σε θέση να την αντιμετωπίσουν με δικά τους μέσα.
Η προστασία της υγείας, η οποία καλύπτει το σύνολο των μέτρων που αφορούν τη χορήγηση παροχών σε είδος και υπηρεσιών υγειονομικής φύσεως από εξειδικευμένους φορείς, που σκοπό έχουν τη διατήρηση και την προαγωγή της υγείας του πληθυσμού.
Για να επιτευχθεί ο ευρύτερος στόχος της κοινωνικής ασφάλειας, οι τρεις αυτοί μηχανισμοί επιβάλλεται να λειτουργούν συμπληρωματικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν διατηρούν μια σχετική αυτοτέλεια, ο κάθε μηχανισμός διαθέτει δικά του χρησιμοποιούμενα μέσα και επιμέρους στόχους που επιδιώκει.
Κατά το στάδιο που σχεδιάζονται οι ειδικότερες παρεμβάσεις που απαιτούνται στο πλαίσιο κάθε μηχανισμού αλλά και κατά το στάδιο που εφαρμόζονται οι κανόνες που ρυθμίζουν τις παρεμβάσεις αυτές,
διαπιστώνεται ότι είναι αναγκαία η διάκριση των μηχανισμών αυτών. Τα ιδιαίτερα κοινωνικά, οικονομικά και δημογραφικά δεδομένα, οι
επιμέρους εθνικές παραδόσεις, οι πολιτιστικές ιδιαιτερότητες καθώς και οι ιδεολογικές και πολιτικές επιλογές κάθε χώρας, δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο θα αξιοποιηθούν και θα διαπλεχθούν κατάλληλα οι τρεις αυτοί μηχανισμοί.3
3 Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης «Κοινωνική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση», Τελική Έκθεση, Αθήνα 2006, σελ. 6-7
Η Κοινωνική Πολιτική
1.2 Διάρθρωση κοινωνικών υπηρεσιών4
Για την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών δραστηριοποιούνται:
1. ο δημόσιος τομέας, οι υπηρεσίες του οποίου αναδιοργανώνονται στην βάση της νέας συγκρότησης του κράτους και της
αυτοδιοίκησης
2. ο μη κερδοσκοπικός ιδιωτικός τομέας και
3. το εθελοντικό κίνημα και οι οργανώσεις μη κυβερνητικού χαρακτήρα.
«Ο Δη μόσιος τομέας»
Στον Δημόσιο τομέα εντάσσονται όλοι οι φορείς του πρώτου τομέα, δηλαδή κρατικές υπηρεσίες, ιδίως εκείνες του Υπουργείου Υγείας Πρόνοιας, τόσο σε Κεντρικό όσο και σε Περιφερειακό και Νομαρχιακό επίπεδο. Ακόμη στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι κοινωνικές υπηρεσίες τις οποίες παρέχουν Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και φορείς του Πρώτου και Δεύτερου βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα των προνοιακών φορέων του δημοσίου τομέα είναι ότι αποτελούν θεσμοθετημένα όργανα με νομική υπόσταση.
Συνεπώς έχουν νομική υποχρέωση να παρέχουν τις προβλεπόμενες κατά περίπτωση προνοιακές υπηρεσίες στους πολίτες κατά κανόνα δωρεάν, αφού τα έσοδά τους προέρχονται από την φορολογία. Το προσωπικό τους αποτελείται από εκπαιδευμένα στελέχη επαγγελμάτων πρόνοιας, κυρίως κοινωνικούς λειτουργούς, επισκέπτες υγείας, νηπιοβρεφοκόμους και άλλους.
Ο Δημόσιος τομέας εξασφαλίζει ένα ελάχιστο επίπεδο οικονομικής διαβίωσης με τα επιδόματα και τις άλλες μορφές προστασίας σε άτομα και οικογένειες που στερούνται των αναγκαίων πόρων. Η φροντίδα
παρέχεται στο πλαίσιο διοικητικών και άλλων κανόνων που καθορίζονται από τη σχετική νομοθεσία. Δεν υπάρχει σχέση ανταποδοτικότητας
μεταξύ του ατόμου ή της οικογένειας η οποία δέχεται τη φροντίδα και τον εργαζόμενων στο δημόσιο φορέα παροχής υπηρεσιών. Το προσωπικό είναι υποχρεωμένο στο πλαίσιο της έμμισθης σχέσης με τον φορέα να παρέχει τις υπηρεσίες του στους βοηθούμενους χωρίς καμία άλλη αμοιβή.
Η βασική κριτική που ασκείται στις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα είναι ότι ενεργούν με βραδύτητα και περιορισμένη αποτελεσματικότητα αφού το προσωπικό δεν έχει ιδιαίτερα κίνητρα για να δείξει ευαισθησία και να ανταποκριθεί στις ανάγκες των πολιτών. Όταν μάλιστα οι
παρεχόμενες υπηρεσίες προσφέρονται αποκλειστικά από τον δημόσιο
4 Σταθοπούλου Π. « Κοινωνική Πρόνοια», Αθήνα 1999, σελ. 204
τομέα, τότε παρουσιάζονται όλες εκείνες οι γραφειοκρατικές αδυναμίες που διέπουν το καθεστώς κάθε επιχείρησης η οποία λειτουργεί ως μονοπώλιο.
«Ο Ιδιωτικός τομέας»
Σε αυτόν το τομέα εντάσσονται οι κερδοσκοπικοί φορείς, οι οποίοι λειτουργούν κατά κανόνα με άδεια των Κρατικών Αρχών (Πολεοδομίας, Υπουργείου Εμπορίου, Υπουργείου Πρόνοιας) ώστε να διασφαλίζεται ότι τηρούνται σε κάθε περίπτωση οι σχετικές προδιαγραφές για την καλή λειτουργία του φορέα και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Φορείς πρόνοιας στον Ιδιωτικό τομέα είναι οι βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί, οι οίκοι ευγηρίας, τα ιδρύματα κλειστής περίθαλψης, οι παιδικές κατασκηνώσεις. Αντίστοιχα προγράμματα λειτουργούν στο πλαίσιο του Δημόσιου και Εθελοντικού μη κερδοσκοπικού φορέα για όσους δεν μπορούν ή δεν επιθυμούν να πληρώσουν για τις υπηρεσίες αυτές.
Οι φορείς του Ιδιωτικού κερδοσκοπικού τομέα λειτουργούν με καθαρά Ιδιωτικό-οικονομικά κριτήρια και κίνητρο το οικονομικό κέρδος. Οι δαπάνες για την παροχή υπηρεσιών καλύπτονται άμεσα ή έμμεσα από του εξυπηρετούμενους ή τις οικογένειές τους. Ο τομέας αυτός κινείται με γρήγορους ρυθμούς και μπορεί πιο εύκολα να καλύψει τη ζήτηση για υπηρεσίες.
Με την πάροδο του χρόνου και την ανάπτυξη των παρεχόμενων υπηρεσιών, ο ιδιωτικός τομές απέκτησε ισχυρή πολιτική δύναμη επηρεάζοντας μέσα από την πολιτική διαδικασία την πολιτική της κυβέρνησης στο τομέα της πρόνοιας.
«Εθελοντικός - Μη Κερδοσκοπικός τομέας»
Στον τομέα αυτό ανήκουν φορείς μη κυβερνητικοί, όπως είναι η Εκκλησία, οι Εθελοντικές οργανώσεις και τα Φιλανθρωπικά Σωματεία.
Πρόκειται για Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι δεν αποτελούν δημόσιες υπηρεσίες.
Οι εθελοντικές οργανώσεις μπορεί να είναι μικρές ή μεγάλες μονάδες και να αναπτύσσουν δραστηριότητες σε τοπικό ή εθνικό ή διεθνές επίπεδο όπως είναι ο Ερυθρός Σταυρός.
Λειτουργούν υπο την εποπτεία των Υπουργείων Κοινωνικής Πρόνοιας και Οικονομικών, ώστε να υπάρχει ο σχετικός έλεγχος ως προς την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και την διαχείρηση των πόρων.
Οι φορείς αυτοί ιδρύονται από φυσικά πρόσωπα με βασικό κίνητρο το
Η Κοινωνική Πολιτική
ηθικό αίσθημα προσφοράς προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Ο εθελοντισμός στηρίζεται στην ηθική και το χρέος κάθε ανθρώπου να βοηθήσει τον πλησίον.
Ο εθελοντισμός είναι πολύ περιορισμένος από τον δημόσιο τομέα αφού έχει στη διάθεσή του πενιχρούς οικονομικούς πόρους, όμως δείχνουν περισσότερη ευαισθησία στις ανάγκες των ανθρώπων και γίνονται εναλλακτικοί φορείς κάλυψης αναγκών σε αντίθεση με τον λιγότερο ευαισθητοποιημένο φορέα του δημοσίου.
1.3 Το θεσμικό πλαίσιο άσκησης Κοινωνικής Πολιτικής από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Στο άρθρο 24 παρ. 1 ΔΚΚ κατοχυρώνεται η αρμοδιότητα για όλες τις τοπικές υποθέσεις, ενώ καθορίζεται ως «κύρια μέριμνα» των
πρωτοβάθμιων OTA «η προαγωγή των κοινωνικών και οικονομικών συμφερόντων καθώς και των πολιτιστικών και πνευματικών
ενδιαφερόντων των κατοίκων τους.
Στο εν λόγω άρθρο γίνεται μια ενδεικτική απαρίθμηση των δημοτικών/
κοινοτικών αρμοδιοτήτων που μεταξύ άλλων οι δήμοι και οι κοινότητες, στον τομέα της γενικής κοινωνικής πρόνοιας έχουν την ευθύνη για την ίδρυση και τη λειτουργία παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών, βρεφοκομείων, ορφανοτροφείων, κέντρων ηλικιωμένων και ΚΑΠΗ, κέντρων υποστήριξης και αποκατάστασης ατόμων με ειδικές ανάγκες, καθώς και τον καθορισμό με τοπικές κανονιστικές αποφάσεις των όρων χρήσεως και λειτουργίας. (37 παρ. I a ΔΚΚ)5
5 Ελληνικό Ινστιτούτο Διοικητικών Επιστημών, « η Δημόσια Διοίκηση στην Ελλάδα», εκδόσεις Αντ.
Ν. Σάκκουλα 2001, σελ. 77
1.4 Η Κοινωνική Πολιτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Η κοινωνική πολιτική που ασκείται σε Ευρωπαϊκό επίπεδο δεν εμπίπτει γενικώς στις κύριες αρμοδιότητες της Ένωσης. Ωστόσο οι κοινωνικές δράσεις της ένωσης είναι πολλές και διάφορες, και επικεντρώνονται πρώτα από όλα στην απασχόληση και στη διασφάλιση ίσων ευκαιριών πρόσβασης σε αυτή. Επίσης εδώ συμπεριλαμβάνονται και οι δράσεις καταπολέμησης του κοινωνικού αποκλεισμού. Οι προνοιακές πολιτικές είναι εξαιρετικά περιορισμένες ενώ οι πολιτικές για την υγεία είναι συντονιστικές και συμπληρωματικές ως προς τις ασκούμενες σε εθνικό επίπεδο.
Οι παρεμβάσεις της ένωσης διακρίνονται σε νομικά δεσμευτικές και μη και η κάθε παρέμβαση έχει τα δικά της κύρια πεδία.
Στις πρώτες περιλαμβάνονται πολλοί τομείς, ένας από τους βασικότερους τομείς εναρμόνισης που εντοπίζεται είναι η ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών σε απασχόληση και κοινωνική προστασία.
α) Η κοινοτική στρατηγική πλαίσιο για την ισότητα ανδρών και γυναικών6
Στόχος της στρατηγικής αυτής, είναι η θέσπιση ενός πλαισίου δράσης για την ενσωμάτωση των διαστάσεων της ισότητας των ευκαιριών σε όλες τις κοινοτικές δράσεις, ώστε αυτές να συμβάλλουν στην εξάλειψη των ανισοτήτων μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Η προτεινόμενη στρατηγική πλαίσιο αποσκοπεί, αφενός, στην
ενσωμάτωση της διάστασης του φύλου σε όλες τις κοινοτικές πολιτικές (mainstreaming) που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα το στόχο της ισότητας αφετέρου, με την υλοποίηση συγκεκριμένων δράσεων υπέρ των
γυναικών που είναι αναγκαίες για την εξάλειψη των συνεχιζόμενων ανισοτήτων. Για την ανάπτυξη οριζόντιων και συντονιστικών δράσεων, η Επιτροπή προτείνει, επίσης, τη συμπλήρωση της στρατηγικής πλαισίου με πρόγραμμα στήριξης για την προώθηση της οργάνωσης εκστρατειών ευαισθητοποίησης, τη βελτίωση της συγκέντρωσης δεδομένων και την εφαρμογή διακρατικών προγραμμάτων γύρω από αλληλοεξαρτώμενους τομείς παρέμβασης:
1. Προώθηση της ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών στην οικονομική ζωή.
2. Προώθηση της ίσης πρόσβασης και της πλήρους ικανοποίησης των κοινωνικών δικαιωμάτων για τους άνδρες και τις γυναίκες.
6 Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης (2006), «Κοινωνική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση», Τελική Έκθεση, Αθήνα, σελ. 21 -23
Η Κοινωνική Πολιτική
3. Προώθηση της ισότητας όσον αφορά την συμμετοχή και την εκπροσώπηση.
4. Αλλαγή των στερεότυπων γυναικών και ανδρών.
Σε επίπεδο μη δεσμευτικών πολιτικών η Ένωση έχει προχωρήσει σε παρεμβάσεις προγραμματικού χαρακτήρα, κυρίως σύγκλισης όπου οι κυριότερες παρεμβάσεις περιλαμβάνουν, ειδικότερα:
α) Η «Κοινωνική Ατζέντα 2006-2010»
Η κοινωνική ατζέντα για την περίοδο 2006-2010, στόχο έχει την επίτευξη μιας κοινωνικής Ευρώπης ενταγμένης σε θέση ισχύος στην παγκόσμια οικονομία μέσω της δημιουργίας θέσεων απασχόλησης και νέων ευκαιριών για όλους. Έμφαση δίδεται κυρίως στην
ανταγωνιστικότητα. Τα μέτρα υλοποίησής της έχουν ρητά ως στόχο να επιτρέψουν στους πολίτες να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στην ικανότητά τους για διαχείριση της εντατικοποίησης του ανταγωνισμού σε ένα παγκοσμιοποιημένο πλαίσιο, την τεχνολογική ανάπτυξη και τη δημογραφική γήρανση.
Επίσης, άμεσο στόχο αποτελεί και η αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκαλούνται από τη δημογραφική εξέλιξη όπως η γήρανση των ευρωπαϊκών πληθυσμών και η προκύπτουσα ανάγκη προσαρμογής των συστημάτων κοινωνικής προστασίας και συντάξεων, η ανάγκη
εξασφάλισης μιας απρόσκοπτης ένταξης των νέων στην αγορά εργασίας και η αντιμετώπιση του προβλήματος των μεταναστών.7
β) Η παρέμβαση στα θέματα υγεία€8
Στον τομέα της υγείας η Κοινότητα αναλαμβάνει κεφαλαιώδη ρόλο για να εξασφαλίσει υψηλό επίπεδο προστασίας των λαών της Ευρώπης από την εμφάνιση νέων ασθενειών, αλλά και να αντιμετωπίσει την πίεση στα συστήματα υγείας και την αύξηση των υποχρεώσεων της Κοινότητας.
Σε αυτή την κατεύθυνση η Επιτροπή αναπτύσσει μια στρατηγική δημόσιας υγείας με δύο κύρια στοιχεία:
1. Ένα νέο πλαίσιο δράσης στον τομέα της δημόσιας υγείας, το οποίο περιλαμβάνει την έγκριση κοινοτικού προγράμματος δράσης στον τομέα της δημόσιας υγείας (2001-2006)
’Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης (2006), «Κοινωνική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση», Τελική Έκθεση, Αθήνα, σελ. 23
8 Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης (2006), «Κοινωνική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση», Τελική Έκθεση, Αθήνα, σελ. 24
2. Την υλοποίηση μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής για την υγεία με ειδικά μέτρα για την ένταξη της προστασίας της υγείας οριζοντίως, δηλαδή σε όλες τις κοινοτικές πολιτικές.
Το πλαίσιο αυτό παρεμβαίνει σε τρία σκέλη:
1. Βελτίωση της πληροφόρησης σχετικά με την υγεία, που απευθύνεται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας
2. Θέσπιση μηχανισμού ταχείας αντίδρασης για την αντιμετώπιση των μεγάλων απειλών κατά της υγείας
3. Δυναμική ενασχόληση με τους καθοριστικούς παράγοντες της υγείας κυρίως για την αντιμετώπιση των κυριότερων νοσηρών παραγόντων που οφείλονται στον τρόπο ζωής.
γ) Οι πολιτικές διασφάλισης ίσων ευκαιριών για τα άτομα με αναπηρία9
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανέπτυξε ένα πολυετές ευρωπαϊκό σχέδιο δράσης (2004-2010) με στόχο να ενσωματωθεί η διάσταση της αναπηρίας στις σχετικές κοινοτικές πολιτικές και να υλοποιηθούν
δράσεις σε νευραλγικούς τομείς προκειμένου να βελτιωθεί η οικονομική και κοινωνική ενσωμάτωση των ατόμων με αναπηρία στην ευρωπαϊκή κοινωνία..
Το προτεινόμενο σχέδιο δράσης κινείται γύρω από τρεις άξονες:
1. Την ίση μεταχείριση όσον αφορά την απασχόληση και την εργασία 2. Το συνυπολογισμό της αναπηρίας σε όλες τις συναφείς κοινοτικές
πολιτικές
3. Τη δυνατότητα πρόσβασης στην εργασία, τα δημόσια αγαθά και τις κοινωνικές υπηρεσίες για όλους.
Μέσα από την αναγνώριση και την προάσπιση των δικαιωμάτων τους αλλά και από τις συστηματικές προσπάθειες να εξαλειφθούν τα
περιβαλλοντικά, τεχνικά και νομικά κωλύματα που εμποδίζουν την αποτελεσματική συμμετοχή τους στην οικονομία και την κοινωνία της γνώσης, η Επιτροπή στοχεύει στην ενσωμάτωση και την ενεργό
συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία στην οικονομική και κοινωνική ζωή.
9 Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης (2006), «Κοινωνική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση», Τελική Έκθεση, Αθήνα, σελ. 27
Η Κοινωνική Πολιτική
δ) Η καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού10 11
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως στόχο, μέχρι το 2010 να μειώσει δραστικά τον αριθμό των ανθρώπων που κινδυνεύουν από τη φτώχεια.
Για να γίνει αυτό το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ενέκρινε τη χρήση της ανοικτής μεθόδου συντονισμού, μέσω της οποίας θα
ορίζονται οι συνολικοί και σφαιρικοί στόχοι σε κοινοτικό επίπεδο. Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό, το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ενέκριναν για την περίοδο 2002-2006 ένα πρόγραμμα κοινοτικής δράσης, η οποία θα επιτρέπει στην Ένωση αλλά και στα κράτη μέλη την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των πολιτικών τους στο τομέα αυτό.
ε) Η οικονομική και κοινωνική ανάπλαση πόλεων και συνοικιών με στόχο την αειφόρο αστική ανάπτυξη.11
Εδώ εμπίπτουν κυρίως δράσεις που χρηματοδοτούνται στα πλαίσια της κοινοτικής πρωτοβουλίας URBAN, οποία ενθαρρύνει την άσκηση
ολοκληρωμένων και καινοτομικών μεθόδων αστικής ανάπτυξης σε ζώνες ή συνοικίες που βρίσκονται σε κρίση, άρα στοχεύει αμεσότερα στο
τοπικό επίπεδο και ως εκ τούτου απευθύνεται σε φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
1.5 Η Κοινωνική Πολιτική στην Ελλάδα
Το Κοινωνικό Κράτους Πρόνοιας, ο όρος του οποίου αναφέρεται στην ιστορικά καθορισμένη μορφή του αστικού κράτους στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, η οποία χαρακτηρίζεται από μεγάλη διεύρυνση της κοινωνικής του λειτουργίας.12, εμφανίστηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο, κυρίως σε ανεπτυγμένες βιομηχανικές χώρες της Ευρώπης, οι οποίες βρίσκονταν στο πιο προχωρημένο στάδιο του καπιταλισμού και θεωρήθηκε ως ο μοναδικός οργανωτής και προστάτης των συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού.
Το Κοινωνικό Κράτος αποτελεί ένα ιδεατό μοντέλο κράτους,
βασισμένο στις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και της σχεδιασμένης συλλογικής δράσης. Στόχος του είναι η επίτευξη της ευημερίας των πολιτών, και αν όχι η εξάλειψη, τουλάχιστον η σημαντική μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων.
10 Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης (2006), «Κοινωνική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση», Τελική Έκθεση, Αθήνα, σελ. 28
11 Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης (2006), «Κοινωνική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση», Τελική Έκθεση, Αθήνα, σελ.29
12 Αγγελίδης Μ ., Γετίμης Παναγιώτης, Γράβαρης Διονύσης Ν ., «Κοινωνικό Κράτος και Κοινωνική Πολιτική στη σύγχρονη προβληματική», Εκδόσεις Θεμέλιο
Ενώ, στην Δυτική Ευρώπη, το Κράτος Πρόνοιας αποτελούσε την ασφαλιστική δικλείδα του καπιταλιστικού συστήματος, που απορροφάει όλους τους κοινωνικούς κραδασμούς που προέρχονται από τις διάφορες κοινωνικές ανισότητες, στην Ελλάδα, οι κοινωνικές και οικονομικές δομές, η κακή σχέση κράτους πολίτη και μια σειρά άλλων παραμέτρων, δεν καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για την ανάπτυξη κοινωνικού κράτους.
Η οικογένεια, στην Ελληνική κοινωνία λειτουργούσε σαν ασφαλιστική δικλείδα, για τις όποιες αντιθέσεις και ανισότητες, και επίσης είχε αναλάβει το ρόλο του κοινωνικού εξισορροπιστή. Οι στενοί
οικογενειακοί και ευρύτερα συγγενικοί δεσμοί αντικατέστησαν σε κάποιο βαθμό το Κράτος Πρόνοιας.
Η έλλειψη υποδομών για την δημιουργία ενός ολοκληρωμένου
συστήματος κοινωνικών υπηρεσιών, τα αρνητικά βιώματα στην πολιτική ιστορία του Ελληνικού κράτους και η από παράδοση κακή οργάνωση των υπηρεσιών, η έλλειψη συντονισμού και η κακή εξυπηρέτηση του πολίτη καθώς και το ότι η οικογένεια αντικατέστησε σε κάποιο βαθμό το κράτος πρόνοιας, η πολιτεία περιορίστηκε σε στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές, αποκλειστικά επιδοματικού και ιδρυματικού χαρακτήρα.
Οι υπηρεσίες πρόνοιας στην Ελλάδα, στόχευαν σε τρεις κατηγορίες του πληθυσμού. Στα παιδιά και τις οικογένειές τους, τους ηλικιωμένους και τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, που περιορίστηκε μόνο σε αυτές τις τρεις πληθυσμιακές κατηγορίες, το κράτος δεν λειτουργούσε μόνο του.
Ένα μεγάλο μέρος των αναγκών, κάλυπτε η Εκκλησία και διάφορες Φιλανθρωπικές Οργανώσεις.
Κύριο χαρακτηριστικό της οργανωτικής δομής των κοινωνικών υπηρεσιών, ήταν ο συγκεντρωτισμός, όλες οι εξουσίες και οι
αρμοδιότητες σε θέματα κοινωνικής πολιτικής, ήταν συγκεντρωμένες σε κεντρικό επίπεδο. Η δομή αυτή δείχνει την πολυδιάσπαση των
υπηρεσιών, η οποία συνοδευόταν από έλλειψη συντονισμού και συνεργασίας, με αποτέλεσμα να παρουσιάζονται φαινόμενα αλληλοεπικαλύψεων σε ορισμένους τομείς. Ενώ σε άλλος να
παρατηρούνται ελλείψεις και κενά. Όλα αυτά καθιστούν το σύστημα κοινωνικών παροχών και υπηρεσιών σε μεγάλο βαθμό
αναποτελεσματικό.
Η Κοινωνική Πολιτική
1.6 Κοινωνική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση
Στη χώρα μας, η Δημόσια Διοίκηση έχει περιορισθεί σε ένα ρόλο
επιτελικό, πράγμα που σημαίνει την αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων της και την άσκηση πλέον των κοινωνικών της λειτουργιών από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Η διαδικασία όμως αυτή, απαιτεί την ενδυνάμωση των υποδομών της Τ.Α. και τη στελέχωσή της με το κατάλληλο και αναγκαίο δυναμικό.
Η Τ.Α. αποτελεί, ένα πολιτικό -διοικητικό θεσμό που βρίσκεται πιο κοντά στον πολίτη και θεμελιώνεται και αυτός στην λαϊκή κυριαρχία.
Η εκχώρηση των αρμοδιοτήτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση γίνεται, πέρα από το ότι βρίσκεται κοντά στον πολίτη, για τους εξής επιπλέον λόγους ,α) είναι ο τέλειος γνώστης των τοπικών προβλημάτων, β) έχει άμεση και εύκολη προσπέλαση στον πολίτη, γ) η καταγραφή -
κατανόηση - επίλυση των προβλημάτων είναι άμεση και λιγότερο
χρονοβόρα, δ) αποδοτικότερη χρηματοδότηση των οικείων ιδρυμάτων, ε) αποτελεσματικότερη λειτουργία ως προς τις παρεχόμενες υπηρεσίες, στ) ενεργή συμμετοχή του πολίτη σε θέματα οργάνωσης - χρηματοδότησης, λόγω του ότι ο φορέας διαχείρισης - κατανομής βρίσκεται κοντά.
Πιο ειδικά, η πρωτοβάθμια Τ.Α. αποτελεί θεμελιώδη θεσμό της τοπικής κοινωνίας, αποτελεί το χώρο στον οποίο συγκροτείται και
ολοκληρώνεται η κοινωνία των πολιτών. Αποτελεί το χώρο στον οποίο εκφράζεται, συμμετέχει και ολοκληρώνεται καθημερινά ο πολίτης.
Η Τ.Α. μπορεί να αποτελέσει τη λύση στην κρίση στην οποία έχει εισέλθει το εθνικό κράτος, δεδομένου ότι αυτό πλέον δε μπορεί να
ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες που έχουν προκόψει, τις νέες ανάγκες της διαφορετικότητας, των μειονοτήτων και των σύνθετων δομών.
Έτσι η Τ.Α. καλείται να αναλάβει ένα ρόλο πρόκληση γι αυτή.
Καλείται να περάσει από το ρόλο της στήριξης προνομιακών προγραμμάτων περιορισμένης εμβέλειας από την αιγίδα δημοσίων φορέων, σε έναν επιτελικό ρόλο, όπου ο κοινωνικός σχεδιασμός, η υλοποίηση και αξιολόγηση των προγραμμάτων θα αποτελούν την δική της κοινωνική πολιτική με απώτερο στόχο την ενδυνάμωση της τοπικής κοινότητας.
Για να μπορέσει η Τ.Α. να αναλάβει το νέο της ρόλο, είναι απαραίτητες ορισμένες προϋποθέσεις:
1) Η ανάπτυξη οργανωτικής υποδομής, ώστε να μπορέσει να καταστεί ικανή για να αναλάβει την ευθύνη για τα τοπικά κοινωνικά ζητήματα
2) Η μεταφορά από το κεντρικό κράτος και κατοχύρωση (τόσο θεσμικά όσο και οικονομικά) αρμοδιοτήτων σχετικά με την κοινωνική πολιτική
3) Η συνεργασία με την οργανωμένη εθελοντική πρωτοβουλία και η στήριξη αυτής
4) Η δυνατότητα ουσιαστικής συμμετοχής των άτυπων δικτύων (οικογένεια, ομάδες, άτομα) στην υλοποίηση κοινωνικών
προγραμμάτων, όπου τα άτυπα δίκτυα θα μπορούν να αποτελούν τόσο αποδέκτες όσο και φορείς παροχής κοινωνικών υπηρεσιών
5) Η στήριξη άτυπων εθελοντικών ομάδων ( ομάδες αυτοβοήθειας, ομάδες αλληλεγγύης) στο έργο τους στην βάση της συνεργασίας και όχι στην βάση της χειραγώγησης.
Η κοινωνική πολιτική που ασκεί η Τ.Α. στη χώρα μας γίνεται μέσω των υπαρχουσών υπηρεσιών και μέσω των οργανωτικών σχημάτων που έχουν θεσμοθετηθεί από την πολιτεία και αφορούν συγκεκριμένους πληθυσμούς στόχους.
Αναφορικά με τις οργανωτικές δομές μέσω των οποίων οι OTA μπορούν να ασκούν κοινωνική πολιτική σε τοπικό επίπεδο, αυτές είναι ορισμένες και αναφέρονται: α) στη δυνατότητα σύστασης κοινωνικής υπηρεσίας, με τροποποίηση του Εσωτερικού Κανονισμού Υπηρεσιών τους ( ΕΚΥ), η οποία μπορεί να αναπτύσσει τις δραστηριότητες εκείνες που δε καλύπτονται από νομικά πρόσωπα ειδικών σκοπών ( π.χ παροχές συμβουλών, διοργανώσεις εκδηλώσεων, υπηρεσίες ενημερωτικού
χαρακτήρα). Όπου στη περίπτωση αυτή δεν μπορεί να υπάρξει ειδική επιχορήγηση και τα έξοδα της υπηρεσίας αυτής καλύπτονται από τα γενικά έσοδα των OTA και β) στη σύσταση ενός νομικού προσώπου με τους ίδιους σκοπούς το οποίο μπορεί να έχει τη μορφή ΝΠΔΔ ( που είναι η συνηθέστερη και η καταλληλότερη) ή ΝΠΙΔ, δηλαδή, δημοτική
επιχείρηση ή αστική μη κερδοσκοπική, μαζί όμως με άλλα Νομικά Πρόσωπα αρμοδιότητας του Υπουργείου Υγείας - Πρόνοιας.13
1.7 Τα κοινωνικά προγράμματα που υλοποιεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση
Ένας τρόπος με τον οποίο οι δήμοι ακούν κοινωνική πολιτική είναι μέσω της ανάπτυξης κοινωνικών προγραμμάτων που μπορούν να κατηγοριοποιηθούν στις εξής κατηγορίες14:
1. Προγράμματα πρόληψης, εστιάζονται κυρίως στον χώρο της ψυχικής υγείας και εξάρτησης από τα ναρκωτικά. Οι φορείς εκτέλεσης αυτών των προγραμμάτων είναι κυρίως οι δήμοι, μέσω των δημοτικών ιατρείων και των συμβουλευτικών
13 Σχετικά με τις οργανωτικές υποδομές , ΕΕΤΑΑ, « Κοινωνική Πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση», σελ.43 -44
14 ΕΕΤΑΑ, ΣΕΛ. 82 -83
Η Κοινωνική Πολιτική
σταθμών τους. Σε μερικές περιπτώσεις όπως η οργάνωση αιμοδοσίας, πρόληψη ατυχημάτων και πρώτες βοήθειες συνεργάζονται και με άλλους φορείς κυρίως μη
κερδοσκοπικούς οργανισμούς ( π.χ Ερυθρός Σταυρός). Όσον αφορά τα προγράμματα πρόληψης από τα ναρκωτικά
υπάρχει συνεργασία μεταξύ δήμων και του ΚΕΘΕΑ ή και ψυχιατρικών νοσοκομείων
2. Προγράμματα ανοικτής προστασίας ηλικιωμένων (ΚΑΠΗ) στα πλαίσια των οποίων παρέχονται υπηρεσίες κυρίως σε ηλικιωμένα άτομα, ιατρική περίθαλψη, φυσικοθεραπεία.
Όμως έχει παρατηρηθεί ότι τελικά τα ΚΑΠΗ έχουν
αποκλίνει από τους αρχικούς τους στόχους και λειτουργούν περισσότερο σαν κέντρα αναψυχής και πρωτοβάθμιας υγείας, παρά σα κέντρα πρωτοβάθμιας ανοικτής φροντίδας που στόχο έχει την κοινωνική ενεργοποίηση και ένταξη των ηλικιωμένων.
3. Πολιτιστικά προγράμματα και προγράμματα άθλησης
κυρίως για παιδιά και γυναίκες τα οποία οργανώνονται μέσω των πνευματικών κέντρων και με την συνεργασία των
δήμων με την ΓΓ Αθλητισμού και το Υπουργείο Πολιτισμού.
4. Προνομιακά προγράμματα τα οποία απευθύνονται σε ΑΜΕΑ (κυρίως παιδιά) με στόχο την δημιουργική τους απασχόληση, σε απόρους με στόχο την
κοινωνικοοικονομική ή σε είδος στήριξή τους, ενώ αναπτύσσονται και προγράμματα που αφορούν ειδικές
κατηγορίες πληθυσμού όπως τσιγγάνοι, που στόχο έχουν την κοινωνική τους ένταξη.
5. Προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης που στόχο έχουν την ένταξη στην αγορά εργασίας νέων ανέργων και
γυναικών, σ' αυτά τα προγράμματα υπεύθυνοι φορείς είναι, πι δήμοι οι οποίοι χρηματοδοτούνται μέσω ΕΚΤ.
Π Α Ρ Ο Υ ΣΙΑ ΣΗ Τ Ο Υ Δ Η Μ Ο Υ
ΠΥΡΓΟ Υ
Παρουσίαση του Δήμου Πύργου
3.1 Σύντομη παρουσίαση του δήμου
Ο Πύργος είναι πόλη της Δυτικής Πελοποννήσου και πρωτεύουσα του Νομού Ηλείας. Κατά την απογραφή του 2001 είχε 23.791 κατοίκους, ενώ ο συνολικός πληθυσμός του Δήμου ήταν 34.902 κάτοικοι. Η πόλη του Πύργου απέχει 4 χλμ από τη θάλασσα, 19 χλμ. από την Αρχαία Ολυμπία και 315 χλμ από την Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια γνωρίζει μια
πληθυσμιακή ανάπτυξη ενώ είναι και το εμπορικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Το επίνειο του είναι το Κατάκολο.
3.2 Ιστορική ανασκόπηση
Από ιστορικής πλευράς ο Πύργος πρωτοεμφανίστηκε τον 17ο αιώνα και ιδρυτής του θεωρείται ο Γεώργιος Τσερνωτάς. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 ο Πύργος διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο χάρη στη συμβολή των κατοίκων του στον εθνικό αγώνα. Ήταν μάλιστα η πρώτη ελληνική πόλη που καταστράφηκε από τους Τούρκους. Γνώρισε
ιδιαίτερη ανάπτυξη την εποχή της σταφίδας (19ος αιώνας - 1930) εξαιτίας της γεωγραφικής του θέσεως.
> Ίδρυση και ονομασία
Στον ίδιο χώρο που βρίσκεται ο Πύργος σήμερα, τοποθετείται η Αρχαία πόλη Δυσπόντιο. Στα περίχωρα του Πύργου ήταν η αρχαία πόλη
Λέτρινα, απ' όπου είχε πάρει και την ονομασία του σαν Δήμος Λετρινών μέχρι την Δεκαετία του 1980. Η ονομασία της πόλης προέρχεται απο τον πύργο που είχε κατασκευάσει, το 1512, στην θέση του Επαρχείου ο Μπέης της ευρύτερης περιοχής Γεώργιος Τσερνωτάς.
Κατά την περίοδο της Βενετοκρατίας ο Πύργος ήταν ένας ενδιάμεσος σταθμός των διερχόμενων εμπόρων που πήγαιναν προς τη Ζάκυνθο.
Διάφορες πηγές κάνουν λόγο για πόλη 5000 κατοίκων. Με την κάθοδο των Λαλαίων επικράτησε οριστικά το τοπωνύμιο "Πύργος". Ποτέ πριν το
1778, όποτε και υπάρχουν επίσημα έγγραφα και συμφωνητικά του Γεώργιου Αυγερινού, η ιστορία δεν αναφέρει το όνομα "Πύργος".
> Τουρκοκρατία
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ο Πύργος είχε ειδική μεταχείριση λόγω των φορολογικών προνομίων των οποίων είχε καταφέρει να
κερδίσει ο προεστός Γεώργιος Αυγερινός. Αξίζει να αναφερθούν οι σπουδαιότεροι προεστοί που έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην οργάνωση της τοπικής κοινωνίας κατά την Προεπαναστατική περίοδο όπως οι: Α.
Γκίκας, Μ. Γιαννόπουλος, Στ. Μανωλόπουλος, I. Μιχαήλ, Α. Αυγερινός, Δ. Διάκος, Γ. Μήτζου, Λ. Κρεστενίτης, Άχολος, X. Βιλαέτης, Α.
Σταϊκόπουλος και Α. Φωτόπουλος.
> Επανάσταση 1821
Οι κάτοικοι του Πύργου ήταν από τους πρώτους που κήρυξαν τον πόλεμο εναντίον των Τούρκων. Στις 29 Μαρτίου ο οπλαρχηγός του Πύργου, Χαράλαμπος Βιλαέτης, ύψωσε την Ελληνική σημαία και ξεσήκωσε τους κατοίκους σε εξέγερση κατά των Τούρκων. Η πόλη
γνώρισε μια μεγάλη καταστροφή τον Νοέμβριο του 1825 όταν ο Ιμπραήμ με τον στρατό του βάδισε εναντίον του ανοχύρωτου Πύργου.
> Επι Καποδίστρια
Μετά την Επανάσταση ο Πύργος ορίστηκε πρωτεύουσα της Επαρχίας Ήλιδας. Ο διακανονισμός έγινε μεταξύ Λυκούργου Κρεστενίτη και
Χρύσανθου Σισίνη. Πρώτος δήμαρχος του Πύργου διορίστηκε ο Συλλαϊδόπουλος. Ο πληθυσμός είχε αισθητά μειωθεί ενώ ένα μεγάλο κομμάτι του το αποτελούσαν νησιώτες. Η γενική κατάσταση της πόλης ήταν φριχτή.
> Βαυαροκρατία
Ο Βασιλιάς Όθων επισκέφθηκε τον Πύργο 2 φορές κατά την βασιλεία του. Η πρώτη επίσκεψη πραγματοποιήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 1833.και η δεύτερη, η οποία έγινε μαζί με την Αμαλία, στις 8 Μαϊου 1840.
Την περίοδο 1851-1855 η ανάπτυξη της σταφίδας ήταν τόσο μεγάλη που η κυβέρνηση σύστησε Εφοριακό Γραφείο στον Πύργο έτσι ώστε οι φόροι από τα εισοδήματα των εμπόρων και των γεωργών να συλλέγονται
ευκολότερα.