LA KONSOLANTA KRISTO

La malpeza jugo. La promesita Konsolanto. Instruoj de la Spiritoj: Regado de la Spirito de la Vero.

La malpeza jugo

1. Venu al mi æiuj, kiuj estas laborantaj kaj þarøitaj,

kaj mi vin ripozigos. Metu sur vin mian jugon, kaj lernu æe mi, æar mi estas milda kaj korhumila; kaj vi trovos ri- pozon por viaj animoj. Æar mia jugo estas facila, kaj mia þarøo estas malpeza. (Mateo, 11:28-30)

2. Æiuj suferoj: mizeroj, elreviøoj, fizikaj doloroj, perdo de karaj estuloj, trovas sian konsolon en la fido al la estonteco, en la konfido al la justeco de Dio, kiujn la Kristo venis instrui al la homoj. Kontraýe, la homon, kiu nenion atendas post tiu æi vivo, aý simple dubas, la afliktoj trafas per sia tuta pezo, kaj nenia espero venas mildigi ties amarecon. Jen, kio igis Jesuon diri: Venu al mi æiuj, kiuj estas laborantaj kaj þarøitaj, kaj mi vin ripozigos.

Tamen Jesuo metas kondiæon al sia helpo kaj al la feliæo, kiun li promesas al la afliktitoj; tiu kondiæo trov- iøas en la leøo, kiun li instruas; lia jugo estas la obser- vado de tiu leøo; sed tiu jugo estas malpeza kaj tiu leøo estas dolæa tial, ke la leøo de Jesuo trudas kiel devon la amon kaj la kariton.

136 ÆAPITRO VI

La promesita Konsolanto

3. Se vi min amas, vi observos miajn ordonojn. Kaj

mi petos la Patron kaj Li donos al vi alian Parakleton, por ke li restadu kun vi por æiam; tiu estas la Spirito de la vero, kiun la mondo ne povas akcepti, æar øi lin ne vidas nek konas; vi lin konas, æar li restadas kun vi kaj estos en vi. Sed la Parakleto, la Sankta Spirito, kiun la Patro sendos en mia nomo, instruos vin pri æio, kaj vin rememorigos pri æio, kion mi diris al vi. (Johano, 14:15-17, 26.)

4. Jesuo promesas alian konsolanton: tiu estas la

Spirito de Vero, kiun la mondo ankoraý ne konas, æar

øi ne estas matura por lin kompreni. La Patro lin sendos, por instrui æiujn aferojn kaj por rememorigi tion, kion la Kristo diris. Se do la Spirito de Vero estis venonta poste, por instrui æiujn aferojn, ni konkludas, ke la Kristo ne æion diris; se li venas rememorigi tion, kion la Kristo diris, oni do øin forgesis aý miskomprenis.

Spiritismo venas, en la difinita tempo, plenumi la promeson de la Kristo: la Spirito de Vero prezidas øian starigon; øi revokas la homojn al la obeado je la leøo; øi instruas æiujn aferojn, komprenigante tion, kion la Kristo instruis nur per paraboloj. La Kristo admonis: "Kiuj havas orelojn por aýdi, tiuj aýdu"; Spiritismo venas malfermi la okulojn kaj la orelojn, æar øi parolas sen figuroj kaj sen alegorioj; øi levas la vualon, intence lasitan sur iuj misteroj; øi venas fine alporti superegan konsolon al la mizeruloj de sur la tero kaj al æiuj su- ferantoj, donante pravan kaýzon kaj utilan celon al æiuj doloroj.

La Kristo diris: "Feliæaj la afliktitoj, æar ili estos konsolataj"; sed kiel senti sin feliæa pro la sufero, se oni ne scias, kial oni suferas? Spiritismo montras la kaýzon de la suferoj en la antaýaj ekzistadoj kaj en la

LA KONSOLANTA KRISTO 137

misio de la tero, kie la homo elaæetas sian pasintecon; øi montras la celon de la suferoj, kiujn øi prezentas kiel utilajn krizojn, kiuj alportas la resaniøon, kaj kiel pu- rigorimedon, kiu certigas la feliæon dum la estontaj ekzistadoj. La homo komprenas, ke li meritis suferi, kaj li trovas la suferon justa; li scias, ke tiu sufero helpas lian progreson, kaj li øin akceptas senmurmure, kiel laboristo akceptas la laboron, kiu certigas al li la salajron. Spiritismo donas al li neskueblan fidon al la estonteco, kaj la korþira dubo ne plu havas povon sur lia animo; øi igas la homon vidi la aferojn de tiel alte, ke la surteraj suferoj perdiøas en la vasta kaj belega horizonto, kiun li ampleksas, kaj la perspektivo de la feliæo, kiu lin atendas, donas al li paciencon, rezignacion kaj kuraøon iri øis la fino de la vojo.

Tiel Spiritismo efektivigas tion, kion Jesuo diris pri la promesita Konsolanto; konon de l' aferoj, per kiu la homo scias, de kie li venas, kien li iras, kaj kial li estas sur la tero; øi revokas la homon al la veraj prin- cipoj de la leøo de Dio, kaj lin konsolas per la fido kaj la espero.

INSTRUOJ DE LA SPIRITOJ

Regado de la Spirito de Vero

5. Mi venas, kiel iam, al la devojiøintaj filoj de Izrael, alporti al vi veron kaj disbati la mallumon. Aýs- kultu min. Spiritismo, kiel iam mia parolo, devas atentigi la nekredantojn al tio, ke super ili regas la neþanøebla vero; la Dio bona, la Dio granda, kiu øermigas la planton kaj levas la ondegojn. Mi revelacias la dian doktrinon; kiel rikoltisto, mi ligis en garbojn la bonon dissemitan en la homaro, kaj mi diris: Venu al mi, vi æiuj, kiuj suferas!

138 ÆAPITRO VI

Sed la sendankaj homoj deturniøis de la vojo rekta kaj larøa, kiu kondukas al la regno de mia Patro, kaj prenis la malglatajn vojetojn de la malpieco. Mia Patro ne volas neniigi la homan rason; Li volas, ke, helpante unuj aliajn, mortintoj kaj vivantoj, tio estas mortintoj laý la karno, æar morto ne ekzistas, vi kunlaboru unuj kun la aliaj kaj ke ne plu la voæo de la profetoj kaj de l' apostoloj, sed la voæo de tiuj, kiuj jam ne estas sur la tero, admonu: Preøu kaj kredu! æar la morto estas la reviviøo, kaj la vivo estas provado elektita, dum kiu la virtoj, kiujn vi okaze kulturadis, kreskos kaj disvolv- iøos kiel la cedro.

Malfortaj homoj, kiuj komprenas la mallumon de viaj intelektoj, ne forpuþu la toræon, kiun la dia boneco metas en viajn manojn, por lumigi vian vojon kaj vin rekonduki, perditajn infanojn, al la sino de via Patro.

Mi estas tro tuþita de kompato al viaj suferoj, al via grandega malforteco, por ne etendi helpeman manon al la malfeliæaj devojiøintoj, kiuj, vidante la æielon, falas en la abismon de l' eraro. Kredu, amu, meditu pri l' aferoj revelaciataj al vi; ne miksu la lolon kun la bona grajno, utopiojn kun vera¼oj.

Spiritistoj! amu, jen la unua admono; instruu vin, jen la dua. Æiuj vera¼oj troviøas en Kristanismo; la eraroj, enradikiøintaj en øi, havas homan originon; kaj jen el trans la tombo, kiun vi opiniis la neniiøo, voæoj krias al vi: Fratoj! nenio pereas: Jesuo Kristo estas la venkanto de la malbono, estu venkantoj de la malpieco. (La Spirito de Vero. Parizo, 1860.)

6. Mi venas instrui kaj konsoli la neniohavajn malfeliæulojn; mi venas diri, ke ili levu sian rezignacion al la nivelo de siaj provoj; ili ploru, æar la doloro estis sanktigita en la øardeno de l' Olivarboj; sed li esperu,

LA KONSOLANTA KRISTO 139

æar la konsolantaj anøeloj ankaý venos sekigi iliajn larmojn.

Plugistoj, fosu vian sulkon; rekomencu morgaý la krudan laboron de hodiaý; la laboro de viaj manoj liveras la surteran panon al viaj korpoj, sed viaj animoj ne restas forgesitaj; kaj mi, la dia øardenisto, kulturas ilin en la silento de viaj pensoj, kiam la horo de ripozo sonos, kiam la teksa¼o elglitos el viaj manoj kaj viaj okuloj fermiøos antaý la lumo, vi sentos aperi kaj øermi en vi mian altvaloran semon. Nenio perdiøas en la regno de nia Patro, kaj viaj þvitoj, viaj afliktoj formas la trezoron, kiu vin riæigos en la superaj sferoj, kie la lumo anstataýas la mallumon kaj kie la plej nuda el vi æiuj estos eble la plej brila.

Vere mi diras al vi, kiuj portas siajn þarøojn kaj helpas siajn fratojn, tiuj estas miaj tre amataj; instruu vin mem en la altvalora doktrino, kiu detruas la eraron de la ribeloj kaj konigas al vi la subliman celon de la homa provado. Same kiel la vento balaas la polvon, la blovo de la Spiritoj forviþu viajn ¼aluzojn kontraý la riæuloj de la mondo, kiuj ofte estas tre mizeraj, æar iliaj provoj estas pli danøeraj ol la viaj. Mi estas kun vi, kaj mia apostolo intruas vin. Trinku el la vivanta fonto de l' amo kaj preparu vin, sklavoj de la vivo, por iam ¼eti vin, liberaj kaj øojantaj, en la sinon de Tiu, kiu kreis vin malfortaj, por fari vin perfektigeblaj, kaj kiu volas, ke vi mem prilaboru vian molan argilon, por ke vi mem estu la farantoj de via senmorteco. (La Spirito de

Vero. Parizo, 1861.)

7. Mi estas la granda kuracisto de l' animoj, kaj mi venas alporti la kuracilon, kiu devas vin resanigi; la malfortuloj, la suferantoj kaj la malsanuloj estas miaj preferataj filoj, kaj mi venas savi ilin. Venu do al mi, vi æiuj, kiuj suferas estas þarøitaj, kaj vi estos

140 ÆAPITRO VI

malþarøitaj kaj konsolataj; ne seræu aliloke forton kaj konsolon, æar la mondo estas senpova por ilin doni. Dio faras al viaj koroj superan alvokon per Spiritismo; aýskultu øin. Malpieco, mensogo, eraro, nekredemo estu elradikitaj el viaj dolorantaj animoj; ili estas mons- troj, kiuj elsuæas vian plej puran sangon kaj faras en vi vundojn preskaý æiam mortigajn. En la estonteco, humilaj kaj submetitaj al la Kreanto, vi praktiku la dian leøon. Amu kaj preøu; estu obeemaj al la Spiritoj de la Sinjoro; voku Lin el la fundo de via koro; tiam Li sendos al vi Sian Filon tre amatan, por instrui vin kaj diri al vi æi tiujn bonajn vortojn: Jen mi estas; mi venas al vi, æar vi min vokis. (La Spirito de Vero. Bordeaux, 1861.)

8. Dio konsolas la humilulojn kaj donas al ili la forton, kiun ili petas de Li. Lia potenco kovras la teron, kaj æiam apud larmon Li metis ian balzamon. La sino- ferado kaj la abnegacio estas senæesa preøado kaj enhavas profundan instruon; la homa saøeco loøas en tiuj du vortoj. Æiuj suferantaj Spiritoj povu kompreni æi tiun veron, anstataý plendi kontraý siaj doloroj, la moralaj suferoj, kiuj estas destinitaj por vi sur la tero. Prenu do kiel devizon la jenajn du vortojn: sinoferado kaj

abnegacio, kaj vi estos fortaj, æar ili resumas æiujn dev-

ojn, kiujn de vi postulas la karito kaj la humileco. La sento de la plenumita devo donos al via Spirito ripozon kaj al vi rezignacion. La koro batos pli bone, la animo sereniøos kaj la korpo ne sentos malfortiøon, æar ju pli profunde atingita estas la Spirito, des pli forta sentas sin la korpo. (La Spirito de Vero. Le Havre, 1863.)

ÆAPITRO VII