Στον πίνακα Χ, στα παραρτήματα, παρουσιάζονται τα στάδια των ατόμων του A.
lesbiacum που επιλέξαμε για να μελετήσουμε, στις ημερομηνίες που μετρήθηκαν.
Από αυτά τα φυτά, όσα ήτανε ανήλικα παρέμειναν σε αυτό το στάδιο ή άρχισαν να σχηματίζουν μικρές διακλαδώσεις. Τα περισσότερα από αυτά (εκτός από ένα) επιβίωσαν μέχρι το τέλος της μελέτης, και η αρμοστικότητα (ποσοστό επιβίωσης) υπολογίστηκε 98,5%.
Καμπύλη βιωσιμότητας
100 2030 4050 6070 8090 100
27-28/04/07
4/5/2007
10/5/2007
23/5/2007
8/6/2007
15/6/2007
4/7/2007
ποσοστό επιβίωσης (%)
Γράφημα 9: Η καμπύλη βιωσιμότητας των ανήλικων ατόμων του A. lesbiacum.
Από τα άτομα που ήταν ενήλικα κατά την αρχή της μελέτης, τα περισσότερα (το 67%, δηλαδή εκτός από τρία άτομα) έφτασαν στο στάδιο διασποράς σπερμάτων (πίνακας 19, στα παραρτήματα). Τα δύο από τα άτομα που δεν έφτασαν στο στάδιο διασποράς σπερμάτων ήταν γέρικα άτομα που ξαναβλάσταιναν μετά την θερινή περίοδο, τα οποία έβγαλαν πολύ λίγα λουλούδια και σπέρματα, αλλά ξεράθηκαν πριν διασπείρουν τα σπέρματα.
Τα χαρακτηριστικά των ενήλικων ατόμων, τα οποία μετρήθηκαν, παρουσιάζονται στον πίνακα 12. Το ύψος των ενήλικων φυτών ήτανε περίπου από 14cm μέχρι 52cm, με μέση τιμή τα 38,1cm.
Για τον υπολογισμό της επιφάνειας προβολής του φυτού, μετρήσαμε δύο διαμέτρους κάθετες μεταξύ τους που τεμνόταν περίπου στο κέντρο του φυτού.
Θεωρήσαμε πως το φυτό έχει περίπου σχήμα έλλειψης και χρησιμοποιήσαμε τον τύπο του εμβαδού της έλλειψης [Ε=π*(μέγιστη ακτίνα)*(ελάχιστη ακτίνα)]. Η μέγιστη τιμή εμβαδού που υπολογίστηκε ήταν 0,267 m2, η ελάχιστη 0,004 m2 και η μέση τιμή 0,129 m2.
Τέλος, μετρήθηκαν οι ταξιανθίες κάθε φυτού και οι ημιταξιανθίες μίας ταξιανθίας που επιλέξαμε τυχαία από κάθε φυτό.
Δειγματοληπτική επιφάνεια Άτομο Ύψος(cm) Εμβαδόν (m2 ) Μέγεθος φύλλου (cm)
μήκος πλάτος Αριθμός ταξιανθιών Αριθμός ημι-ταξιανθιών
1 1 50,2 0,195 2,05 0,25 ≈ 60 13
3 1 49,5 0,312 2,10 0,25 ≈ 85 12
4 1 50,6 0,032 1,70 0,15 2 4
5 2 19,4 0,004 1,10 0,20 3
6 1 51,8 0,267 1,10 0,15 ≈ 120 11
6 5 36,5 0,083 1,20 0,25 ≈ 100 5
6 10 38,0 0,114 1,10 0,20 19 9
7 10 33,0 0,075 1,40 0,15 7 8
8 6 13,9 0,077 1,55 0,25 16 4
Πίνακας 12: Τα φαινολογικά χαρακτηριστικά των ενήλικων ατόμων του A. lesbiacum.
Τα φύλλα των ενήλικων φυτών, κατά τη δημιουργία και ωρίμανση των σπερμάτων, κιτρινίζουν και πέφτουν, κι έτσι τα ενήλικα φυτά είναι ξερά όταν διανύουν την θερινή περίοδο. Αντίθετα, τα ανήλικα φυτά επιβιώνουν κατά τη θερινή περίοδο.
4. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Διαφορές στην παραγωγικότητα σερπεντινικών έναντι μη σερπεντινικών οικοσυστημάτων.
Όσον αφορά στο πρώτο ερευνητικό ερώτημα, βλέπουμε πως η Loutserp-olives με την Loutnonserp, διαφέρουν σημαντικά στην παραγωγικότητά τους, με την Loutnonserp να έχει μεγαλύτερη παραγωγικότητα. Παρόλο που μπορεί να συντέλεσαν και άλλοι παράγοντες στην διαφορετική τιμή παραγωγικότητας, όπως η τοπογραφία της περιοχής ή διαφορετική διαχείριση των οικοσυστημάτων, είναι πολύ πιθανόν ο κύριος παράγοντας που ευθύνεται για αυτή τη διαφορά να είναι ο διαφορετικός τύπος εδάφους.
Το αποτέλεσμα αυτό συμφωνεί με προηγούμενες έρευνες, οι οποίες έχουν συμπεράνει πως τα σερπεντινικά οικοσυστήματα έχουν μικρότερη παραγωγικότητα από τα μη σερπεντινικά [(Whittaker 1954) in Brady et al. 2005] [(Whittaker 1960, Chiarucci et al. 2003, Safford & Harrison 2004, Harrison et al. 2006a) in Kazakou et al. 2007], εξαιτίας των δυσμενών χημικών και φυσικών χαρακτηριστικών των σερπεντινικών εδαφών.
Διαφορές στην βιοποικιλότητα σερπεντινικών έναντι μη σερπεντινικών οικοσυστημάτων.
Σχετικά με το δεύτερο ερευνητικό ερώτημα, η ανάλυση διασποράς δείχνει ότι δεν υπάρχει καμία στατιστικά σημαντική διαφοροποίηση μεταξύ των τοποθεσιών Loutserp-olives και Loutnonserp, ούτε όσον αφορά στον πλούτο ειδών τους, ούτε για κάποιον από τους δύο δείκτες ποικιλότητας που χρησιμοποιήσαμε (Δείκτης Simpson, Shannon-Wiener). Δηλαδή η τιμή της βιοποικιλότητας δεν διαφέρει σημαντικά μεταξύ σερπεντινικών και μη, οικοσυστημάτων.
Παράλληλα, από το δενδρόγραμμα όπου ομαδοποιήθηκαν οι δειγματοληπτικές μονάδες κάθε τοποθεσίας, φαίνεται ότι υπάρχει διαφοροποίηση των τοποθεσιών σχετικά με τα είδη που υπάρχουν. Έτσι παρόλο που η τιμή της βιοποικιλότητας δεν διαφέρει σημαντικά μεταξύ των δύο τοποθεσιών, είναι φανερό ότι από την άποψη της σύνθεσης ειδών οι τοποθεσίες είναι διακριτές. Σε αυτό συμφωνεί και η βιβλιογραφία, σύμφωνα με την οποία τα σερπεντινικά οικοσυστήματα έχουν διακριτή χλωρίδα και
περισσότερα ενδημικά είδη σε σχέση με τα μη σερπεντινικά [(Whittaker 1954) in Brady et al. 2005].
Από τα μοντέλα αφθονίας και τους υπολογισμούς για τα κυρίαρχα είδη, βλέπουμε πως, σε όλες τις τοποθεσίες, η πλειοψηφία των ειδών παρουσιάζει ενδιάμεσες αφθονίες και δεν υπάρχει κυριαρχία κάποιων συγκεκριμένων ειδών εκτός από την Loutserp που υπήρχε κάπως μεγαλύτερη κυριαρχία λίγων ειδών.
Τέλος, μεταξύ των Loutserp και Loutserp-olives δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφοροποίηση ούτε σε σχέση με την παραγωγικότητα, ούτε με τον πλούτο ειδών και με τους δείκτες βιοποικιλότητας. Εφόσον τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά των τοποθεσιών αυτών είναι παρόμοια, το αποτέλεσμα αυτό σημαίνει πως ο διαφορετικός τύπος οικοσυστήματος (ελαιώνας και χορτολιβαδικό) δεν συντέλεσε ώστε να μεταβάλλει την παραγωγικότητα και την βιοποικιλότητα, όπως θα περιμέναμε.
Διαφορές στα λειτουργικά χαρακτηριστικά των ειδών των σερπεντινικών έναντι των μη σερπεντινικών οικοσυστημάτων.
Όσον αφορά το ύψος και την βιομάζα των φυτών, υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφοροποίηση μεταξύ σερπεντινικών και μη σερπεντινικών οικοσυστημάτων, με το ύψος και την βιομάζα των ειδών στα μη σερπεντινικά να είναι υψηλότερη. Αυτό συμφωνεί με την βιβλιογραφία, σύμφωνα με την οποία στα σερπεντινικά οικοσυστήματα τα φυτά είναι μικρότερα από ότι στα μη σερπεντινικά [(Krause 1958, Pichi-Sermolli 1948, Ritter-Studniˇcka 1968, Rune 1953) in Brady et al. 2005]
(Sambatti & Rice 2007).
Αντίθετα, τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά (ποσοστό βιομάζας αναπαραγωγικών οργάνων, ποσοστό βιομάζας βλαστού, ποσοστό βιομάζας φύλλων) δεν παρουσιάζουν κάποια στατιστικά σημαντική διαφοροποίηση μεταξύ σερπεντινικών και μη σερπεντινικών οικοσυστημάτων, δηλαδή τα φυτά των σερπεντινικών οικοσυστημάτων δεν δίνουν περισσότερη ενέργεια σε κάποιο μέρος τους ώστε να αντεπεξέλθουν στις πιο δυσμενείς συνθήκες, όπως πιθανόν να ήταν λογικό.
Η ανάλυση διασποράς έδειξε πως υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφοροποίηση για το μήκος των φύλλων των φυτών που προερχόταν από σερπεντινικές και μη σερπεντινικές περιοχές, με τα φύλλα από τις μη σερπεντινικές περιοχές να έχουν μεγαλύτερο μήκος. Αντίθετα, δεν υπάρχει διαφοροποίηση για κάποιο άλλο
λειτουργικό χαρακτηριστικό των φύλλων μεταξύ σερπεντινικών και μη, περιοχών (SLA, LDMC, πλάτος φύλλων).
Επειδή παρατηρείται πιο μεγάλο μήκος φύλλων στα μη σερπεντινικά θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε πως τα φύλλα σε αυτά τα οικοσυστήματα είναι μεγαλύτερα, όπως ξέρουμε και από την βιβλιογραφία. Όμως, αυτό το αποτέλεσμα δεν είναι απόλυτο, επειδή παρατηρείται διαφοροποίηση μόνο στο μήκος των φύλλων και όχι στο πλάτος και ίσως αυτό να συμβαίνει εξαιτίας κάποιας διαφοροποίησης στο σχήμα των φύλλων.
Η επίδραση του Alyssum lesbiacum στην παραγωγικότητα και στην βιοποικιλότητα των σερπεντινικών οικοσυστημάτων.
Οι τοποθεσίες Loutserp και Loutserp-NoAly, παρουσιάζουν σημαντική διαφοροποίηση σε σχέση με την παραγωγικότητα, με την Loutserp-NoAly να εμφανίζει μεγαλύτερη παραγωγικότητα. Αντίθετα, δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφοροποίηση όσον αφορά στον πλούτο ειδών, ούτε στην βιοποικιλότητα μεταξύ αυτών των οικοσυστημάτων.
Από αυτά τα αποτελέσματα είναι πιθανόν πως το Alyssum lesbiacum προκάλεσε τις διαφορές στην παραγωγικότητα, όμως μπορεί αυτές οι διαφορές να οφείλονται σε τυχόν διαφορετική διαχείριση των δύο περιοχών (π.χ. καλλιέργεια ή πιο έντονη βόσκηση σε προηγούμενα έτη) ή ίσως σε κάποιο άλλο είδος που μεταβάλλει τη δομή της βλάστησης.
Φαινολογικά χαρακτηριστικά του Alyssum lesbiacum.
Από την μεγάλη πυκνότητα αρτίβλαστων και ξερών A. lesbiacum που παρατηρήσαμε στο πεδίο και, αντίθετα, την σχετικά μικρή πυκνότητα ενήλικων ατόμων, υποθέτουμε ότι ο κύκλος ζωής του A. lesbiacum είναι διετής, κατά τον οποίο, ένα έτος τα φυτά παραμένουν στο στάδιο του αρτίβλαστου και στο βλαστητικό στάδιο, επιβιώνουν κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου, το δεύτερο έτος ενηλικιώνονται και φτάνουν στην παραγωγή σπερμάτων, την θερινή περίοδο ρίχνουν τα φύλλα τους και ξεραίνονται, και λίγα από αυτά ξαναβλασταίνουν την επόμενη βλαστητική περίοδο, όμως χωρίς μεγάλη πιθανότητα αναπαραγωγικής επιτυχίας.
Εξαιτίας του διετούς κύκλου ζωής (και σύμφωνα με τα αποτελέσματα), είναι πιθανόν
τα A. lesbiacum να παρουσιάζουν μέγιστη πυκνότητα κάθε δύο χρόνια με έναν χρόνο ενδιάμεσα με μικρότερη πυκνότητα.
Παράλληλα, στο πεδίο παρατηρήθηκε πως υπήρχε μεγαλύτερη πυκνότητα A.
lesbiacum σε σημεία με πολύ μεγάλη συγκέντρωση σε πέτρες. Αυτό θα μπορούσε να συμβαίνει εξαιτίας διάφορων παραγόντων όπως τυχόν καλλιέργεια του χωραφιού, ή επειδή κάτω από τις πέτρες υπάρχει μεγαλύτερη υγρασία και στα σερπεντινικά οικοσυστήματα που είναι ξηρά, είναι σημαντικό για τα φυτά να έχουν αρκετή υγρασία.
Τέλος, είναι σημαντικό να μελετηθεί περισσότερο το Alyssum lesbiacum και οι προσαρμογές που έχει αναπτύξει, όσον αφορά τα φαινολογικά και λειτουργικά χαρακτηριστικά του καθώς και το ποσοστό συσσώρευσης Ni, για πιθανή χρήση του σε περιπτώσεις φυτο-αποκατάστασης (phytoremediation) εδαφών από βαρέα μέταλλα (επανασταθεροποίηση του εδάφους ή φυτο-εξαγωγή του μετάλλου) ή για φυτο- εξόρυξη εμπορικά αξιοποιήσιμων μετάλλων.
5. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Baker AJM (1981). Accumulators and excluders- strategies in the response of plants to heavy metals. Journal of Plant Nutrition 3, 643-654.
Baker AJM, Brooks RR (1989). Terrestrial higher plants which hyperaccumulate metallic elements e a review of their distribution, ecology and phytochemistry.
Biorecovery 1, 81e126.
Baker AJM, McGrath SP, Reeves RD, Smith JAC (2000). Metal hyperaccumulator plants: a review of ecology and physiology of a biological resource of phytoremediation of metal polluted soils. Pages 85-107 in N Terry and G. Banuelos, editors. Phytoremediation of contaminated soil and water. Lewis Publishers, Boca Raton, Florida.
Bazos I, Yianitsaros A (2004). Floristic reports from the island of Lesvos (Greece) I.
Dicotyledones: Aceraceae to Guttiferae. Edinburgh Journal of Botany 61 (1), 49–86.
Brady KU, Kruckeberg AR, Bradshaw HD Jr (2005). Evolutionary ecology of plant adaptation to serpentine soils. Annual review of ecology, evolution and systematics 36, 243-266.
Brooks RR (1987). In Serpentine and its vegetation, ed. TR Dudley. Portland, OR:
Dioscorides. 454 pp.
Brooks RR (1998). Plants That Hyperaccumulate Heavy Metals. CAB International, Wallingford, UK.
Chiarucci A, Bonini I, Fattorini L (2003). Community dynamics of serpentine vegetation in relation to nutrient addition and climatic variability. Journal of Mediterranean Ecology 4, 23-30.
Clarkson DT , Hanson JB (1980). The mineral nutrition of higher plants. Annual Review of Plant Physiology 31, 239–298.
Cornelissen JHC, Lavorel S, Garnier E, Diaz S, Buchmann N, Gurvich DE, Reich PB, ter Steege H, Morgan HD, van der Heijden MGA, Pausas JG, Poorter H (2003).
Handbook of protocols for standardised and easy measurement of plant functional traits wordwide. Australian Journal of Botany 51, 335-380.
Crawley MJ (1986) (ed). Plant ecology. Blackwell Scientific Publication, Oxford.
Garnier E, Laurent G, Bellmann A, Debain S, Berthelier P, Ducout B, Roumet C, Navas M-L (2001). Consistency of species ranking based on functional
leaf traits. New Phytologist152, 69–83.
Garnier E, Shipley B, Roumet C, Laurent G (2001). A standardized protocol for the determination of specific leaf area and leaf dry matter content. Functional Ecology 15, 688–695.
Ghaderian SM, Mohtadi A, Rahiminejad MR, Baker AJM (2007). Nickel and other metal uptake and accumulation by species of Alyssum (Brassicaceae) from the ultramafics of Iran. Environmental pollution 145, 293-298.
Gordon A, Lipman CB (1926). Why are serpentine and other magnesian soils infertile? Soil. Sc. 22, 291-302.
Harrison S, Davies KF, Safford HD, Viers JH (2006a). Beta diversity and the scale- dependence of the productivity-diversity relationship: a test in the Californian serpentine flora. Journal of Ecology 94, 110-117.
Kazakou E, Dimitrakopoulos PG, Baker AJM, Troumbis AY (2007). Hypotheses, mechanisms and trade-offs of tolerance and adaptation to serpentine soils: from species to ecosystem level. Υπό κρίση για δημοσίευση στο Biological reviews.
Krämer U, Cotter-Howells JD, Charnock JM, Baker AJM, Smith JAC (1996). Free histidine as a metal chelator in plants that accumulate nickel. Nature 379, 635–638.
Bazos I, Yianitsaros A (2004). Floristic reports from the island of Lesvos (Greece) I.
Dicotyledones: Aceraceae to Guttiferae. Edinburgh Journal of Botany 61 (1), 49–86.
Krause W (1958). Andere Bodenspezialisten. In Handbuch der Pflanzenphysiologie, ed. G Michael, 4,758–806. Berlin: Springer-Verlag.
Kruckeberg AR (2002). The influences of lithology on plant life. In Geology and Plant Life: The Effects of Landforms and Rock Type on Plants, pp. 160–81.
Seattle/London: Univ. Wash. Press. 362 pp.
Larcher W (2003). Physiological plant ecology- Ecophysiology and stress physiology of functional groups, Springer editions, 4th edition.
Pichi-Sermolli R (1948). Flora e vegetazione delle serpentine e delle alter ofioliti dell’alta valle del Trevere (Toscana).Webbia 6,1–380.
Reeves RD, Adigüzel N (2004). Rare plants and nickel accumulators from Turkish serpentine soils, with special reference to Centaurea species.
Turk. J. Bot. 28, 147e153.
Ritter-Studniˇcka H (1968). Die serpentinomorphosen der flora bosniens. Bot. Jahrb.
88, 443–65.
Rune O (1953). Plant life on serpentines and related rocks in the north of Sweden.
Acta Phytogeogr. Suec. 31,1–139.
Safford HD, Harrison S (2004). Fire effects on plant diversity in serpentine vs.
sandstone chaparral. Ecology 85, 539-548.
Sambatti JBM, Rice KJ (2007). Functional ecology of ecotypic differentiation in the Californian serpentine sunflower (Helianthus exilis). New phytologist 1-13.
Vlamis J, Jenny H (1948). Calcium deficiency in serpentine soils as revealed by
Walker RB (1948). A study of serpentine soil infertility with special reference to edaphic endemism. PhD thesis. Univ. Calif., Berkeley. 101 pp.
Whiting SN, Reeves RD, Richards D, Johnson MS, Cooke JA, Malaisse F, Paton A, Smith JAC, Angle JS, Chaney RL, Ginocchio R, Jaffre T., Johns R, McIntyre T, Puris OW, Salt DE, Scaht H, Zhao FJ, Baker AJM (2004). Research priorities for conservation of metallophyte biodiversity and their potential for restoration and site remediation. Restoration ecology Vol. 12 No. 1, 106-116.
Whittaker RH (1954). The ecology of serpentine soils: IV. The vegetational response to serpentine soils. Ecology 35, 275-287.
Whittaker RH (1960). Vegetation of the Siskiyou mountains, Oregon and California.
Ecological Monographs 30, 279-338.
Δημητρακόπουλος Π (2005). Σημειώσεις του μαθήματος «Ποσοτική ανάλυση οικοσυστημάτων», Τμήμα Περιβάλλοντος, Σχολή Περιβάλλοντος, Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
Σωτηρόπουλος Α (2005). Ενδημικά φυτά των σερπεντινικών εδαφών ως βιολογικοί δείκτες των εδαφικών συγκεντρώσεων βαρέων μετάλλων και ως μέσω αποκατάστασης ρυπασμένων εδαφών. Πτυχιακή εργασία, ΠΜΣ Περιβαλλοντική και Οικολογική μηχανική, Τμήμα Περιβάλλοντος, Σχολή Περιβάλλοντος, Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
6. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ
ANOVA PRODUCT
,267 3 ,089 7,867 ,002
,169 15 ,011
,436 18
Between Groups Within Groups Total
Sum of
Squares df Mean Square F Sig.
Πίνακας 13: Τα αποτελέσματα της ανάλυσης διασποράς για την παραγωγικότητα μεταξύ των τοποθεσιών του πειράματος.
ANOVA SPNO
33,905 3 11,302 1,114 ,375
152,200 15 10,147
186,105 18
Between Groups Within Groups Total
Sum of
Squares df Mean Square F Sig.
Πίνακας 14: Τα αποτελέσματα της ανάλυσης διασποράς για τον πλούτο ειδών μεταξύ των τοποθεσιών του πειράματος.
ANOVA SIMPSON
,043 3 ,014 1,961 ,163
,109 15 ,007
,151 18
Between Groups Within Groups Total
Sum of
Squares df Mean Square F Sig.
Πίνακας 15: Τα αποτελέσματα της ανάλυσης διασποράς για τον δείκτη του Simpson μεταξύ των τοποθεσιών του πειράματος.
ANOVA SHANNON
,566 3 ,189 2,207 ,130
1,283 15 ,086
1,849 18
Between Groups Within Groups Total
Sum of
Squares df Mean Square F Sig.
Πίνακας 16: Τα αποτελέσματα της ανάλυσης διασποράς για τον δείκτη του Shannon μεταξύ των τοποθεσιών του πειράματος.
Loutserp1
0,01 0,10 1,00 10,00 100,00
0 5 10 15 20 25 30
Κατάταξη ειδών
Σχετική αφθονία (%)
Louts erp3
0,01 0,10 1,00 10,00 100,00
0 5 10 15 20 25
Κατάταξη ειδών
Σχετική αφθονια %
Loutserp4
0,01 0,1 1 10 100
0 5 10 15 20
Κ ατάταξη ειδών
Σχετική αφθονία %
Loutse rp5
0,001 0,010 0,100 1,000 10,000 100,000
0 10 20 30
Κατάταξη ειδών
Σχετική αφθονία
Loutnonserp1
0,00 0,01 0,10 1,00 10,00 100,00
0 5 10 15 20 25
Loutnonserp3
0,01 0,10 1,00 10,00 100,00
0 10 20 30
Loutnonserp4
0,01 0,1 1 10 100
0 5 10 15 20
Loutnonserp5
0,01 0,1 1 10 100
0 5 10 15 20
Loutserp-olives1
0,01 0,10 1,00 10,00 100,00
0 10 20 30
Loutserp-olives2
0,01 0,10 1,00 10,00 100,00
0 10 20 30 40
Louts erp-olives 3
0,01 0,10 1,00 10,00 100,00
0 5 10 15 20 25
Loutserp-olives4
0,01 0,10 1,00 10,00 100,00
0 5 10 15 20 25
Loutse rp-NoAly1
0,01 0,10 1,00 10,00 100,00
0 5 10 15 20 25
Loutse rp-NoAly2
0,00 0,01 0,10 1,00 10,00 100,00
0 5 10 15 20 25 30
Loutse rp-NoAly3
0,01 0,10 1,00 10,00 100,00
0 10 20 30
Loutse rp-NoAly4
0,01 0,10 1,00 10,00 100,00
0 5 10 15 20
Loutse rp-NoAly5
0,001 0,01 0,1 1 10 100
0 10 20 30
Γραφήματα 10: Μοντέλα αφθονίας για κάθε δειγματοληπτική επιφάνεια του πειράματος.
Στον άξονα Χ, εκφράζεται η κατάταξη των ειδών στην κοινότητα και στον άξονα Υ, η σχετική αφθονία (%) του κάθε είδους σε λογαριθμική κλίμακα.
Κυρίαρχα είδη ανά δειγματοληπτική επιφάνεια
Loutserp1 Loutserp2 Loutserp3 Loutserp4 Loutserp5
1 2 3 4 5
Aegilops geniculata Crepis commutata Plantago lagopus Trifolium angustifolium
Alyssum lesbiacum Plantago lagopus
Crepis commutata Alyssum lesbiacum Plantago lagopus
Aegilops biuncualis Plantago lagopus Alyssum lesbiacum Hordeum bulbosum Lolium rigidum
Alyssum lesbiacum Plantago lagopus
Loutnonserp1 Loutnonserp2 Loutnonserp3 Loutnonserp4 Loutnonserp5
1 2 3 4 5 6
Hordeum geniculatum Crepis commutata Medicago rigidula Loutun22
Lolium rigidum
Crepis commutata Avena barbata Bromus commutatus Trifolium campestre Lolium rigidum
Hordeum geniculatum Crepis commutata Medicago rigidula Medicago orbicularis Plantago lagopus Loutun22
Hordeum bulbosum Lolium rigidum Aegilops biuncualis
Aegilops biuncualis Crepis commutata Hordeum bulbosum Trifolium repens Hirschfeldia incana Loutun27
LoutserpOlives1 LoutserpOlives2 LoutserpOlives3 LoutserpOlives4 1
2 3 4 5 6 7 8
Alyssum lesbiacum Aegilops biuncualis Lolium rigidum
Alyssum lesbiacum Vicia sp.
Loutun22
Medicago rigidula Torilis nodosa
Hymenocrpus circinnatus
Alyssum lesbiacum Juncus sp.
Hymenocrpus circinnatus
Centauria solstitialis Loutun39
Asphodelus microcarpus Crepis commutata Loutun06
Hordeum bulbosum Anthemis sp.
Loutun22
LoutserpNoAly1 LoutserpNoAly2 LoutserpNoAly3 LoutserpNoAly4 LoutserpNoAly5 1
2 3 4 5 6
Centauria solstitialis Crepis commutata Anthemis sp.
Plantago lagopus
Centauria solstitialis Loutun41
Hordeum bulbosum Crepis commutata Hirschfeldia incana Plantago lagopus
Crepis commutata Centauria solstitialis Anthemis sp.
Hordeum bulbosum Plantago lagopus Hordeum geniculatum
Loutun45
Hordeum geniculatum Hirschfeldia incana Centauria solstitialis Loutun21
Lolium rigidum
Plantago lagopus Hordeum bulbosum Anthemis sp.
Centauria solstitialis Crepis commutata Πίνακας 17: Κυρίαρχα είδη ανά δειγματοληπτική επιφάνεια. Τα LoutunΧΧ είναι κάποια άγνωστα είδη, κωδικοποιημένα.
Πίνακας 18: Η ομοιότητα μεταξύ των δειγματοληπτικών επιφανειών, βάσει του δείκτη του Jaccard. Η τιμή 1, δείχνει την μέγιστη ομοιότητα και η τιμή 0, την ελάχιστη.
Γραφήματα 11: Η διακύμανση των μέσων τιμών του ποσοστού βιομάζας αναπαραγωγικών οργάνων, βλάστού και φύλλων ανά άτομο ανά είδος, σε σερπεντινικά (serp) και μη σερπεντινικά (non serp) οικοσυστήματα.
ποσοστό αναπαραγωγικής βιομάζας
0 10 20 30 40 50 60
HORDBULB
TRIFANGU DAC
TGLOM
SANGMINO CREPC
OMM
ποσοστό (%)
serp non serp
ποσοστό βιομάζας βλαστού
0 10 20 30 40 50 60 70
HORDBULB
TRIFANGU
DACTGLOM
SANGMINO CREPC
OMM
ποσοστό (%)
serp non serp
ποσοστό βιομάζας φύλλων
0 10 20 3040 50 60 70 80
HORDBULB
TRIFANGU
DACTGLOM
SANGMINO CREPC
OMM
ποσοστό (%)
serp non serp
0 10 20 30 40 50 60
AEGIBINC ALYSLESB BROMCOMM CREPCOMM DACTGLOM HIRSINCA HORDBULB PLANLAGO SANGMINO TRIFANGU
SLA (m² kg-1)
non serpentine serpentine
0 200 400 600 800 1000 1200 1400
AEGIBINC ALYSLESB BROMCOMM CREPCOMM DACTGLOM HIRSINCA HORDBULB PLANLAGO SANGMINO TRIFANGU
LDMC
non serpentine serpentine
Μήκος φύλλου
0,00 5,00 10,00 15,00 20,00 25,00 30,00 35,00
AEGIBINC ALYSLESB
BROMCOMM CREPCOMM
DACTGLOM HIRSINCA
HORDBULB PLANLAGO
SANGMINO TRIFANGU
μήκος φύλλου (cm)
nonserpentine serpentine
Πλάτος φ ύλλ ου
0,00 1,00 2,00 3,00 4,00 5,00 6,00
AEGIBINC ALYSLESB
BROMCOMM CREPCOMM
DACTGLOM HIRSINCA
HORDBULB PLANLAGO
SANGMINO TRIFANGU
πλάτος (cm)
nonserpentine serpentine
Γραφήματα 12: Η διακύμανση των μέσων τιμών των λειτουργικών χαρακτηριστικών που αφορούν τα φύλλα ανά είδος, σε σερπεντινικά (serp) και μη σερπεντινικά (non serp) οικοσυστήματα.
Δειγματοληπτικήεπιφάνεια Άτομο 27-28/04/07 4/5/2007 10/5/2007 23/5/2007 8/6/2007 15/6/2007 4/7/2007
1 1 3 3 3 4 4-5 4-5 5
2 0 0 0 0 0 0 0
3 0 0 0 0 0 0 0-1
4 0 0 0 0 0 0 0-1
5 0 0 0 0 0 0 0
6 0 0 0 0 0 0 0
7 0 0 0 0 0 0 0
8 0 0 0 0 0 0 0-1
9 0 0 0 0 1 1 1
10 0 0 0 0 0 - -
2 1 0 0 0 0 1 1 1
2 0 0 0 0 0 0 0
3 0 0 0 0 0 0 0-1
4 0 0 0 0 0 0 0
5 0 0 0 0 0 0 0-1
6 0 1 1 1 1 1 1
7 0 0 0 0 1 1 1
8 0 1 1 1 1 1 1
9 0 0 0 0 1 1 1
10 0 0 0 0 0 1 1
3 1 2-3 3 3 3-4 4-5 4-5 5
2 0 0 0 0 1 1 1
3 0 0 0 0 0 0 0-1
4 0 0 0 0 0 0 0
6 0 0 0 0 1 1 1
7 0 0 0 0 0 0 0
8 0 0 0 0 0 0 0
9 0 0 0 0 0 0 0
10 0 0 0 0 0 0 0
4 1 2 2-3 2-3 3 2-4 2-4 2
2 0 0 0 0 0 0 0-1
3 0 0 0 0 0 0 0
4 0 0 0 0 0 0 0
5 0 0 0 0 0 0 0
∗6 0 0 0 - - - -
7 0 0 0 1 1 1 1
8 0 1 1 1 1 1 1
9 0 0 0 0 0 0 0
10 0 0 0 0 0 0 0
5 1 0 0 0 0 0 0-1 0-1
2 2 2 2 3 3-4 3-4 -
3 0 0 0 0 0 0 0-1
∗4 0 1 - - - - -
5 0 0 0 0 0 0 0
6 0 0 0 0 0 0 0
7 0 0 0 0 0 1 1
8 0 0 0 0 0 0 0
9 0 0 0 0 0 0 0
10 0 0 0 0 0 0 0
6 1 ? 3 3 4 4-5 5 5
2 0 0 0 1 1 0-1 1
3 0 0 0 0 0 0 0
4 0 0 0 1 1 1 1
5 2-3 2-3 3 3 4-5 5 5
6 0 0 0 0 0 0 0
7 0 0 0 0 0 0 0
8 0 0 0 0 0 0 0
9 0 0 0 0 0 1 1
10 3 3 3 4 4-5 5 5
7 1 0 0 0 0 0 0 0
2 0 0 0 0 0 0 0
3 0 0 0 0 0 0 0
4 0 0 0 0 0 0 0
5 0 0 0 0 0 0 0
6 0 0 0 0 0 0 0
7 0 1 0 0 0 1 1
8 0 0 0 0 0 0 0
∗9 0 0 0 0 - - -
10 1- 2 1- 2 2 2 2 2-3 2-3
8 1 0 0 0 0 1 1 1
2 0 0 0 0 0 0 0
3 0 0 0 0 0 0 0
4 0 0 0 0 1 1 1
5 0 0 0 0 1 1 1
6 2-3 3 3 3 4-5 5 5
7 0 0 0 0 0 0 0
8 0 0 0 0 0 0 0
9 0 0 0 0 0 0 0
10 0 0 0 0 1 1 1
Πίνακας 19: Το στάδιο κάθε φυτού (σύμφωνα με την κωδικοποίηση που αναφέρεται στην μεθοδολογία) που μελετήσαμε ανά ημερομηνία. Από τα άτομα που σημειώνονται με (∗)