Romijn was een van de Sliedrechtse kolenboeren
Sliedrecht kende tot midden jaren ’50 heel wat kolenboeren. De komst van petroleum en later aardgas zorgde ervoor dat kolenboer een verdwenen beroep werd. De kolen werden per mud verkocht in jutezakken. De kolen werden met paard en wagen en later met een vrachtwagen rondgebracht. De kolenboer stortte de zakken leeg in de kelder of het kolenhok. Herinnert u uw kolenboer of die van uw ouders nog? (B.L.)
Strafregels schrijve op ’t pliesiebro
As kaaind weunde ik vroeger op wà me nou D’n Ouwe Uibraajing noeme. Voor ons as kaaind was ’t een leuke buurt. D’r was van aalles te beleve. Achterom bij ons in d’n Dwarsstraet hà je een gangchie. 't Was nie bestraet, gewoon grond met ’n bietjie as uit dekolekachels voor wà verharding. Je had 'r ok ’n blaaik, zeg maor een grasveldtjie, en ’n grôôt kippehok. Dat was van twêê vrijgezelle zusters. D'r wier af en toe een kip gevange. Eên van die twêê zusse hieuw d'n kip vast en dan wier die kip mè z'n kop op ’n bonk hout gelege om z'n kop d'r af te hakke. As dà gebeurd was, wier die kip los gelaete en dan holde die nog ’n rondtjie over d'n blaaik. Wij zeeje dan: “As d'n bezine op is, stop tie wel. ”D'r was altijd veul bekijks. Van te vore hoorde je veul gekaokel deurdà ze eerst zô ’n kip mosse vange.
Je had 'r ok ’n koleboer, Remijn. Op ’n dag hà tie ’n ouwe schuur afgebroke. Dà vonge wij handig, want dan kò je zô d'n dijk op lôôpe, mor dà vong hij nie goed en wà dee die? Bel, hij sloog paole mè prikkeldraed d'r tusse. Zôôdoende
konne me nie meer gelijk d'n dijk op. Eên van de grôôtere jonges uit de buurt, Ad van Piet van Jennekes, was ’t 'r nie mee êêns dat ’r prikkeldraed was gekomme. Vanwege de slôôp van dien afgebroke schuur lagge d'r nog zat grôôte bonke stêên. Ad raopte zô ’n stêên op en gooiden ‘m naer 't prikkeldraed en dà gong d'r van kepot. D'r wier nog een hêêl zooichie stêêne gegooid tòdat dà prikkeldraed hêêmel ope lag en we konne d'r weer deur, zôô naer d'n dijk. Opgelost, doche me.
Een paor daege laeter kwam de pliesie aan d’n deur, want Remijn had de pliesie gewaorschouwd. Hij was kwaod geworre omdà z'n nieuwe prikkeldraed hêêmel verrinneweerd en kepot was. Op d'n êên of aandere menier wis de pliesie wie d'r bij betrokke wazze. Jaot, m'n maot hà gegooid en ik hà stêêne aangedraoge. De pliesie zee dat 't prikkeldraed met ’n nijptang kepot was gemaokt, en dat die ingeleverd mos worde. We wiere aallebaai verhoord over dà ding. Wij hieuwe vol dat d'r gêên nijptang aan te pas gekomme was, mor dat ’t mè stêêne was gedaen. De pliesie glôôfde ons aailijk nie, maor we hieuwe wel aallebaai vol. 't Was ommers écht mè stêêne gedaen. As straf mosse me op ’n zaeterdagochend al vroeg op 't pliesiebro komme. We wiere in
’n cel gezet. D'r sting ’n taofeltjie mè twêê stoele. We krege pepier en ‘n potlôôd en we mosse opschrijve: Ik zal nooit meer prikkeldraad stukmaken.
In de lôôp van d'n ochend mos ’k aareg nôôdig pisse. Ik zee tege m’n maotjie dà ’k zô nôôdig mos. Hij zee: Dat mò je dan mor in 't hoeksie onder de taofel doen, want op 't pliesiebro hebbe ze gêên wc. ’t Was net gebeurd toe d'r een pliesie kwam zegge dat 't twaolef uur was en dà me naer huis mogge. 't Plassie hebbe ze bepaold nie gezien. We hebbe d'r nooit meer iets van gehoord. In de tussetijd was t'r wél nieuw prikkeldraed gekomme ...
Zeun van Sjorse
