In dat deel, dat ook leidt tot academische graden (A., B. en M.A.), is de student relatief vrij in de keuze van de studierichtingen. Hoe streng de wetten ook zijn, ze zullen worden gehandhaafd' - zo betoogde Roosevelt - en dus werd de wet voor het eerst toegepast om afluisteren op zondag te verbieden (een wet die in New York nog steeds zo onpopulair was dat toen burgemeester Seth Low hem in 1903 weer serieus toepast , het kostte de gereformeerde familie hun meerderheid).
De voorzitter van de politiecommissie werd slechts twee jaar door Theodore bekleed, omdat hij toen was geroepen om de secretaris-generaal van het departement van de marine (adjunct-secretaris van de marine) te worden - een functie die, in het licht van de toenemende bedreigende relatie met Spanje, zelfs meer geschikt voor zijn krijgerschap. Tijdens zijn voorzitterschap van de New Yorkse politiecommissie heeft hij niet zoveel kunnen bereiken als hij had gehoopt - de redenen hiervoor zijn al genoemd - maar hij heeft toch een sterke indruk achtergelaten, zoals een paar jaar later bleek toen hij kwam . verkozen tot gouverneur van de staat New York.
Als we dat niet willen, dan is al onze aanbidding van de Monroe-doctrine loze kreten. Ongetwijfeld zal een bepaald deel van ons land er beter aan toe zijn als een of andere bekwame en rijke man daar een nieuwe industrie vestigt of er een nieuwe spoorweg oversteekt, maar de hele natie is er beter aan toe. feit dat Custing in zijn kleine torpedoboot in de donkere nacht de vijand Albemarie volgde - en met hem in de diepte zonk.
Men bood mij het bevel over een dezer regimenten aan" — zoo schrijft Roosevelt in The Bough riders, (wat met zijne jachtschetsen wel het beste is, dat hij heeft ge- schreven.). De Machine bromde geweldig, „'t Had niet gestaan in het verkiezingsprogram der partij, en er was dus geen reden om tot het nemen van zulke maatregelen over te gaan" — werd boos opgemerkt.
Ïe^;; nid - -rSstifr iike r war,u
Als hij in 1886 tot burgemeester van New York was gekozen (naar welk ambt hij had gesolliciteerd), zou hij te veel betrokken zijn geweest bij de gemeentelijke politiek om in aanmerking te komen voor secretaris-generaal van Buitenlandse Zaken. waarvoor hij in 1889 solliciteerde. En als hij werkelijk deze post bij Buitenlandse Zaken had gekregen, zou hij ongetwijfeld zijn overschaduwd door het toenmalige hoofd van de afdeling om naam te maken.
Wat het vraagstuk der beschermende rechten betreft, gaat Eoosevelt volkomen mede met de Republikeinsche partij. Maar op den duur was deze houding niet mogelijk; daartoe maken de beschermende rechten te zeer een deel uit van het Eepublikeinsche credo, en in 1885 bedankte hij dan ook voor het lidmaatschap der club, ver- klarende „dat hij was in de eerste plaats Eepublikein, en maar in de tweede plaats vrijhandelaar.".
55 van de wet die de tariefverlaging voorschreef, meende men dat hij nu de man was om het voor de tweede keer in de Kamer te brengen. Het veto van de Gouverneur vervalt namelijk als de wet in kwestie, die aan de Kamer is voorgelegd, een tweede maal wordt aangenomen).
Zolang dit niet het geval is, blijft elke staking, hoe belangrijk ook, slechts een economische aangelegenheid en staat het oplossen van economische problemen behalve door de wetgever en op de bij wet geregelde wijze het hoofd van de onderneming niet in de weg. een staat. . Bovendien, wat zou er met het prestige van de president zijn gebeurd als de arbitrale uitspraak – die hij niet kon voorzien – impopulair zou blijken te zijn en niet zou worden gevolgd door de partijen?
Wat is er natuurlijker dan het lichaam de volledige claim te geven om het niet alleen een waardige drager van spirituele kwaliteiten te maken, maar ook een inspirator van spiritueel werk? Waar het brein de wetgevende macht is, het lichaam de uitvoerende macht, en waar iedereen weet hoeveel de wetgevende macht inwerkt op de uitvoerende macht, en vice versa, dan hoeft het niet te schelen.
RICHARD HOL
Als ik het goed heb, dan was dat het enige verschilpunt in de meningen die wij min of meer voorstonden, namelijk als redactie, hij van De Muziekbode, ik van. Want helemaal niet - en Hol meende het dacht ik - acht ik mijn landgenoten, die zich op de muziek willen toeleggen, daar minder ver in kunnen komen dan wie dan ook uit andere landen die dat doen (denk alleen aan artiesten als Messchaert, van Rooy, Tijssen, 't Orelio, Urlus en de dames mevrouw Noordewier en de Haan) kijk maar. Maar die taak is te groot voor het particulier initiatief, waaraan we hem tot nu toe, op een kleine uitzondering na, te danken hebben' - en zeker geen kleine.
Zoals we echter spoedig zullen zien, bracht Hall's schooltijd door zonder enige literaire opleiding, en sindsdien is hij vervallen in de volledige zaken en zorgen van het professionele en huiselijke leven, wat hem de gelegenheid gaf om de underdogs in te halen. was helemaal bekend, genaamd. Maar Hall wees op Wagners muzikale wonderkind toen hij de aandacht vestigde op de wereldmarkt van de vruchten van menselijk gevoel en intellect, en zijn natuurlijke bekwaamheid en goed gevoel voor het grotere werden herhaaldelijk gedemonstreerd, ook in de. We zien geen verdienste meer in zogenaamde lage of hoge afkomst, en als ik dit hier zeg, is het ook om het ware genie van Holi's bekwaamheid beter te begrijpen; voor nu weten we dat hij, ondanks de misschien minder intellectuele ontwikkeling van het oudere koppel, de grote man is geworden die iedereen in hem bewondert.
Beethoven nog zoo goed als een onbe- kende grootheid I en in plaats van de gezonde kost der klas- sieken", treffen we op de programma's de toch tamelijk ephemere verschijningen aan van Moscheles en Hummel; dat waren de „modernen" van die dagen. In een verslag van 3 Juni 1841 komt de naam Rijk Hol voor onder die van de kweekelingen, „nog ter schole ver- blijvende" maar „aan wie vergunning tot het geven van onderwijs wordt verleend", voor „Forte-piano" en eveneens onder die van hen, aan wie over het afgeloopen schooljaar prijzen en getuigschriften zijn toegekend. Viotta gewaagt van een verslag van 1844, waarin Hol voorkomt onder de bekroonden voor forte-piano en compositie.
In het voorjaar van 1845 sloot de jonge kunstenaar zich aan bij een virtuoos stel dat van 1840-1848 de wereld verbaasde, de zussen Teresa en Maria Milanollo. Het talent werd beoefend in de Haarlemmer Houttuinen, in het achterhuis achter de gelijknamige "erweteschuur" bracht hij vele muzikale en vrolijke avonden door. Ook zijn veelgezongen lied "De Storm", naar het Engelse "The Pilot", stamt uit deze tijd.
Als solist trad hij meermalen op, maar wel het grootste deel van zijn tijd werd aan onderwijsgeven besteed. Hij begon dikwijls te 7 ure en van 10 ure 's avonds tot na middernacht werd in den huiselijken kring van zijn verloofde onnoemlijk genoten van zijn degelijke lessen en zijn heerlijk spel. Nu ook begon zich van zijn optreden de heilrijke invloed voor de geheele kunstbeoefening te doen gevoelen.
Kan eenige botsing in de uitingen van mannen van karakter onder zulke omstandigheden dan uitblijven. Zeker is het dat zij er was, en het bewijs ervan mogen we vinden in de werkelijk groote waardeering die Hol van de-vroegste tijden af, maar ook in het laatst van zijn. Behalve deze treft men bij een vijf-en- twintig tal liederen aan in de Uitgave van het Willemsfonds te Gent.
BOOKER T. WASHINGTON
Williams, zeide: „Hij heeft zich in de kolonie een praktijk gevormd, ondanks de bittere vooroordeelen van de blanken,. De grafische voorstelling van de jongste presidentsverkiezing toont dat: de zuidelijke staten waren beslist tegen Eoosevelt. Dit is het grondprogram van het Tuskegée-Institute: „wij stellen ons industrieele wérk in dienst van de academische.
Ten slotte kwam een van de directrices, juffrouw Mary Mackie, naar hem toe met een bericht: “De recreatiezaal moet worden schoongemaakt. Hij zegt weinig over zijn problemen in 1876-1877, waarin hij werkzaam was in Malden. Ze wilden door middel van terrorisme voorkomen dat zwarten deelnamen aan politieke bijeenkomsten, maar ze gingen veel verder in hun haat.
Het thema van de hele les werd gekozen uit de Paulinische tekst: "Maar als een man niet voor zichzelf zorgt, en vooral voor zijn huis, heeft hij het geloof verloochend en is hij erger dan een ongelovige." (1 Timotheüs 5:8) Zo kon de eerste school in Tuskegee worden bevrijd van het "zilveren dak"; en na drie maanden was het geleende geld teruggegeven aan generaal Marshall. De dag waarop de hoeksteen werd gelegd van het schoolgebouw, dat de naam Porter-Hall kreeg, ter nagedachtenis aan de man wiens genereuze bijdrage de bouw ervan mogelijk maakte, was een gedenkwaardige dag voor Booker Washington.
Een artikel over een toespraak van Washington in the World geeft een indruk van de opwinding die zijn optreden veroorzaakte. Hij kan op reis gaan, in de Republiek, of zelfs naar Europa - de school gaat door alsof hij aanwezig is; alles is goed geregeld, en de secretaris stuurt elke dag naar zijn adres wat Booker Washington zelf aangaat.Een groot aantal studenten van Tuskegee is gestationeerd als leraar in de zuidelijke staten om het vak te onderwijzen dat ze hebben geleerd.
Er was geen zweem van bitterheid in zijn toon; het was duidelijk dat mijn antwoord hem had getroffen. "In het licht van Cecil Ehodes 'brute aanval in 1890 op de onafhankelijkheid van onze republiek, worden de donkere plekken in Shepstone's werk in 1877 helder en duidelijk." Kruger en Jorissen stonden toen dus tegenover elkaar; want deze laatste moet naar zijn mening hebben behoord tot wat hij 'de beschaafde bevolking' noemt.
Kommandant Piet Oronjé verscheen op die vendutie met een gewapend kommando, wierp den rechtsgeleerde Moquette — door de Boeren sohertsenderwijze Banket genoemd — van den wagen en bracht dezen in triomf terug naar Bezuidenhout. Maar terwijl buiten om de vrijheid^gew werd, drukte een wellicht zwa.de*, taak op de schouders van Kruger, Jorissen, Pretorius en Bok e < * ^ ^ eerstgenoemden het meest. Algemeen was men in de Z.A.R. Jorissen dankbaar, dat hij door zijn grootere kennis van • de kracht van het Engelsche woord dan de Engelschen zelf, den bij de Boeren geliefden naam van Zuid-Afrikaansche Republiek had behouden.
