W szczególności rozumowanie Pawła zostało opisane w Liście do Rzymian tylko w zakresie niezbędnym do opisu Galacjan. Omówiono także pochodne leksemy oraz zwrot charakterystyczny dla Pawła, tradycyjnie tłumaczony jako „uczynki prawa”.
Panorama religijna Judei oraz diaspory judejskiej okresu drugiej świątyni
Porównaj także Sussmann, „History of Halacha and the Dead Sea Scrolls”, s. 184, który pisze o zamieszaniu i frustracji badaczy zwojów. 76 Sussmann, „The History of the Halacha and the Dead Sea Scrolls”, s. 184, podaje długą listę wersetów na CD, które odnoszą się do różnic halachicznych jako przyczyny rozłamu.
Judejska tożsamość etniczna, religijna i kulturowa oraz jej główne wyznaczniki w okresie drugiej świątyni okresie drugiej świątyni
Wydaje się więc, że według Ezdrasza nieczystość Tobiasza miała charakter rytualny lub genealogiczny (patrz poniżej) iz tego powodu wymagane było oczyszczenie Świątyni. Jak wspomniano powyżej, nawrócenie religijne pod koniec okresu Drugiej Świątyni wiązało się z obrzezaniem przynajmniej niektórych Judejczyków.
Zastosowana w pracy metodologia analizy językowych i kulturowych aspektów epistolografii Pawłowej epistolografii Pawłowej
Podejście translatoryczne, leksykalne oraz semantyczne w tekstologii Nowego Testamentu Testamentu
Wraz z podbojami Aleksandra Macedońskiego język aramejski zaczął być stopniowo wypierany przez grekę koine, powszechnie używaną w całym świecie hellenistycznym, w tym w Judei, w czasie redagowania NT. Jego wpływ na język Judejczyków był prawdopodobnie najmniejszy z wymienionych powyżej, ale należy go również wspomnieć. Zjawisko to opisuje jako „słowa greckie o hebrajskim znaczeniu”, nawiązując do tytułu poprzedniej monografii246. Ujmując to w kategoriach strukturalizmu, mielibyśmy zatem do czynienia z sytuacją, w której znak językowy247 A należący do systemu języka hebrajskiego nie zostałby zastąpiony w tłumaczeniu znak B z leksykonu greckiego.
248 W przypadku eleos I (w pierwotnym greckim znaczeniu) i eleos II (jako odpowiednik chesed) bardziej właściwe może być mówienie o quasi-synonimii. Ponadto oba leksemy można by zaliczyć do pola semantycznego, którego wspólnym składnikiem byłoby właśnie „działać na korzyść pacjenta”, obok leksemów takich jak uprzejmość, uprzejmość, życzliwość, pomoc itp. byłby elementem trywialnym, a wyróżnikiem obu jednostek byłyby motywacje do działania stanowiące składnik wspólny.
250 Zapewne wpłynął na to fakt, że biblistyka rozwijała się przez długi czas głównie w Europie, stosunkowo bliskiej językowi i kulturze greckiej.
Analiza spójności semantycznej tekstu i jej przydatność dla opisu
Analizując semantykę pism Pawła, należy najpierw przedstawić kilka wniosków ogólnych, tj. odnosząc się do kwestii ich zgodności z kontekstem kulturowym BH oraz tego, czy jego myślenie jest kontynuacją poglądów Jezusa, czy też ich rozwinięciem lub zaprzeczeniem. Problem jest jednak bardziej skomplikowany, ponieważ wiele osób zajmujących się listami Pawła nie zna greki, to znaczy. Biorąc pod uwagę powyższe założenia, widoczne w dostępnych przekładach tradycyjne interpretacje pism Pawła budzą wątpliwości co do spójności semantycznej w sensie globalnym265, tj.
Na tych przedstawieniach Paweł jest uznawany za de facto założyciela chrześcijaństwa w jego obecnej formie, podczas gdy Jezus jest uznawany za przedstawiciela judaizmu Drugiej Świątyni. Do tej pory zajmowaliśmy się przede wszystkim kontekstem zewnętrznym określonym przez pisma spoza korpusu Pawłowego. Skupimy się przede wszystkim na zagadnieniach związanych z powyższymi kwestiami właściwego zdefiniowania i wyodrębnienia kontekstu kulturowego oraz pragmatycznego przesłania, które dąży do umiejscowienia Pawła na mapie współczesnego judaizmu.
Na przykład Biblia Tysiąclecia (wydanie 3) od tego miejsca zaczyna się rozdział zatytułowany „Zasady Ewangelii Pawła”.
Plan semantyczny Dobra Nowina
Naszym zdaniem celem Pawła jest tutaj umocnienie swojego autorytetu poprzez podważenie autorytetu jego przeciwników. Przeciwnie, struktura tekstu wskazuje, że sam Paweł chce się w ten sposób określić i nie uważa tego za coś negatywnego. Naturalny jest zatem wniosek, że Paweł nie może w tym miejscu odnosić się do treści Tory, ale raczej do jakiejś nauki, która nie wynika bezpośrednio z niej.
To, że dobra nowina Pawła nie jest zbudowana zgodnie z ludzkimi zasadami, Paweł parafrazuje, wyjaśniając, że nie otrzymał jej dzięki nauce ani nie została mu dana. Jak czytamy w następnym rozdziale, Paweł wraca do Jerozolimy dopiero czternaście lat później. To prowadzi nas do argumentu, że wybór słownictwa nie jest przypadkowy, a Paweł odnosi się tutaj do tej kwestii.
Nazywając ich braćmi, Paweł może po prostu mieć na myśli, że są Żydami. Według Pawła fałszywi bracia próbowali zniewolić grupę, którą Paweł nazywa „nami”, aby zmusić Tytusa do poddania się temu procesowi. Przyjęcie tego poglądu oznaczałoby właściwie poddanie się władzy pewnej grupy autorytetów religijnych, czemu sprzeciwiał się Paweł381.
Podsumowanie
Pojęcie δικαιοσύνη
Sprawiedliwość jest wymieniana jako idea, ale w różnych księgach mamy do czynienia z opisem uwzględniającym zachowanie zgodne z normą (np. Norma ta określa stosunek do Boga, więc dikaiosyne oznacza zarówno standard postępowania w takiej relacji, jak i samo zachowanie jako przejaw danej postawy541. Użycie dikaiosyny jako jałmużny czy czynów charytatywnych jest prawdopodobnie obecne także w NT (Mateusz 6:1), czyli 542. L&N 88.13: akt czynienia tego, czego wymaga Bóg – „sprawiedliwości, czynienia tego, czego wymaga Bóg, czynienia tego, co słuszne”. Pomocna jest tutaj również definicja podana przez Thayera, 1343: w w szerokim znaczeniu, stan tego, kto jest taki, jaki powinien być.Według Pelaeza i Mateosa znaczenie dikaiosyne obejmuje zarówno samą postawę wierności danej normie, jak i nawykowe zachowanie będące przejawem tej opinii. .
Gdy chodzi o reklanie na linii czechowie → czechowie, znaczenie podane przez nich odnosi się do wierności łężnej przycenie rządzącej relacjami ludzkimi, co zbieżne jest zwżyise. L&N, 34.46 straight; δικαίωσις; δικαιοσύνη: to cause someone to be in a right or just relationship with someone else - 'to set right with, to cause to be in a right relationship with.' However, some scholars interpret δικαιόω, δικαίωσις, and δικαιοσιος in the following contexts to mean 'forensic justice', that is, the act of declaring righteous on the basis of Christ's atoning ministry, but it would seem more it is possible that Paul uses these expressions in the context of the covenant relationship and not in the context of legal proceedings. However, some scholars understand the phrase δικαιοσιον θεοῦ in Ro 1:17 as a reference to God's faithfulness to his promises to Abraham.
Ostatnie znaczenie dikaiosyne podane przez autorów w wersecie Bóg → człowiek jest według nich równoznaczne z „amnestią” i ponownie wspominają tu, że „pod warunkiem, że mają wiarę”. Być może poprawne teologicznie stwierdzenia te nie wynikają jednak z opisu językowego, dlatego naszym zdaniem lepszym rozwiązaniem jest trzymanie się definicji podanej przez autorów i poszukiwanie znaczeń, które zawierają również istotny komponent semantyczny związany z manifestacją czynną opisana postawa.
Czasownik δικαιόω
Być może poprawne teologicznie, ale stwierdzenia te nie wynikają z opisu językowego, dlatego naszym zdaniem lepszym rozwiązaniem jest trzymanie się definicji autorów i poszukiwanie znaczeń, które zawierają również istotny komponent semantyczny w odniesieniu do aktywnego przejawu opisana postawa użytkowania decyduje o stwierdzeniu lub osiągnięciu zgodności z niniejszą normą. Co więcej, tam gdzie dikaioo tłumaczy inne leksemy hebrajskie, zwykle mają one znaczenie podobne do opisanych powyżej, takie jak sprawiedliwość (Eze 21:8), niewinność (Ps 72:13, Mi 6:11) czy właściwy osąd (Izajasz 1:17) ). W NT dikaioo występuje 49 razy, najwięcej w Liście do Rzymian (18x) i Galacjan (11x).
Bo każdy, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”. W większości tłumaczeń dikaio oznacza „usprawiedliwiony”, co prawdopodobnie łączy to z użyciem Pawła. Ale biorąc pod uwagę, że idea „usprawiedliwienia” w Pawłowy sens pojawia się u Pawła tylko poza tym możliwym wydarzeniem, być może lepszym wyjaśnieniem byłoby 554. Aspekt soteriologiczny jest teologicznie powiązany z tezami, które postulował Paweł, że to, czy ktoś osiąga dikaiosyne, nie jest związane z faktycznym spełnieniem jakiejkolwiek normy, lecz raczej z samą wiarą.555 W rzeczywistości uzasadnienie w listach Pawła będzie odnosić się do stwierdzenia stanu zgodności osoby, która nie podporządkowuje się, ale ma wiarę.
Uważamy jednak, że zasadne jest rozważenie, czy możliwe jest odczytanie dikaioo w listach Pawła w taki sposób, aby domniemywać, że istnieje proces, w którym wymagania standardu wyznaczonego przez Boga są rzeczywiście spełniane.
Relacja między sprawiedliwością, przymierzem i zbawieniem w doktrynie judaizmu okresu drugiej świątyni
Kontynuując powyższy wątek, należy zauważyć, że kwestią, którą Sanders wniósł do dyskusji o sprawiedliwości w listach Pawła, jest idea, że w judaizmie Drugiej Świątyni istniał pogląd na soteriologiczny charakter uczestnictwa w przymierzu559. Innymi słowy: udział w nim dawał to, co w chrześcijaństwie określa się jako zbawienie, a jego utrata była możliwa tylko w przypadku najcięższych przewinień. Może to wskazywać, że wyłączenia te są późniejszą warstwą, dodaną do oryginalnej Miszny, przedstawiającą widok widoczny w powyższym fragmencie Ewangelii.564. Może to dotyczyć zarówno różnych sekt pozostających poza spektrum nowej ortodoksji, jak i żydowskich wyznawców Jezusa, z którymi często utożsamia się kolejne wykluczenie szeptania nad raną.
Najważniejsza dla nas jest oryginalna Miszna, która mówi, że wszyscy Izraelici mają udział w przyszłym świecie. 563 „A to są ci, którzy nie mają udziału w przyszłym świecie: ten, kto mówi, że zmartwychwstanie umarłych nie pochodzi z Tory i [kto wierzy, że] Tora nie jest [dana] z nieba i heretyk. Pozostała część rozdziału poświęcona jest mieszkańcom miasta bałwochwalców i jest to jedyny punkt, w którym wykluczenie z przymierza jest zgodne z opisem biblijnym i odnosi się do przykazań Tory.
Jeśli ta Miszna odzwierciedla poglądy z czasów Pawła, może stanowić ważne tło dla użycia przez Pawła terminów grobla.568.
Czasownik δικαιόω i jego semantyka w Gal 2:16-21
W swoim korpusie Paweł po raz pierwszy używa słowa z grupy grobli w Ga 2,16 – w tym przypadku jest to czasownik dikaioo. Analizując Galacjan 2:16, należy przede wszystkim zauważyć, że Paweł mówi o procesie (opisanym czasownikiem dikaioo), który według niego nie przebiega w sposób A (οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου). , ale w sposób B (ὰ ν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ. Χριστοῦ). W poprzednim wersecie Paweł stwierdza w pierwszej osobie liczby mnogiej, że „jesteśmy rodowitymi Żydami, a nie grzesznikami z pogan”.
Zdaniem Hegga, Paweł nie przedstawia tutaj własnego poglądu, lecz raczej dla celów argumentacyjnych przytacza punkt widzenia swoich przeciwników i mówi, że jest to stan naturalny. W powyższym opisie Paweł zajmuje się pytaniem, w jaki sposób dochodzi się do spełniania norm ustanowionych przez Boga. W związku z tym uzasadnione jest twierdzenie, że Paweł rozumie przez to, co określa się jako usprawiedliwienie, przywrócenie pierwotnego stosunku człowieka do Boga, które miało miejsce w pierwszym okresie po stworzeniu świata.
Tutaj też Paweł wspomina o tej granicy, ale pojawia się ona w kontekście polemicznym, bo mówi, że wszystko.
Pojęcia Νόμος i ἔργα νόμου
Semantyka pojęcia νόμος w nie - Pawłowych pismach Nowego Testamentu
Wracając do Nowego Testamentu, należy podkreślić, że podobnie jak w przypadku leksemów utworzonych od rdzenia dika, nomos występuje w większości wystąpień w listach Pawła. Analizując pojawienie się nomos w Ewangeliach598, widać wyraźnie, że leksem ten najczęściej oznacza Pięcioksiąg, choć u Jana pojawia się również w sensie całego objawienia (Jn., ale może to być też zwrot κατὰ τὸ εἰθισμενον τοῦ νόμου). sugerować, że jest to zwyczaj, gdyż użyty tu czasownik pochodzi z tego samego rdzenia co ethos, termin, który nigdzie w NT nie odnosi się do Tory.
Rodzajnika nie ma też w pierwszym wystąpieniu w Jn 19:7, co może wskazywać, że odnosi się do jednego prawa.
