OS VERBOS IRREGULARES
OS VERBOS IRREGULARES
Os verbos irregulares:
• Varían o seu radical na conxugación ou non seguen as segmentacións xerais da vogal temática (VT) e dos morfemas flexivos.
• As diferentes irregularidades dentro de cada verbo pódense clasificar morfoloxicamente en conxuntos (temas) de formas
verbais, que acostuman presentar un significado temporal similar.
OS VERBOS IRREGULARES
• Tema de presente. (Presente de Indicativo e de Subxuntivo e o Imperativo) • Tema de perfecto. (Pretérito de Indicativo, o Antepretérito e o Futuro de
Subxuntivo)
• Tema de futuro. (Futuro de Indicativo e Pospretérito) • Participio.
Deixamos a un lado o Copretérito (que no caso de presentar irregularidades, estas son específicas), así como o Infinitivo e Xerundio, que poden ser considerados como regulares.
OS VERBOS IRREGULARES
As irregularidades dos verbos poden ser:
•
PROPIAS dun só verbo (máis os seus derivados
e compostos)
•
COMÚNS a un grupo de verbos en determinados
contextos.
VERBOS DE IRREGULARIDADE COMÚN
Os verbos de irregularidade común son os verbos da
• CII e da CIII que seguen os modelos de crer (to believe)
e rir.(to laugh)
• CII e da CIII nos que a vogal radical (VR) é <a> ou <o>
no infinitivo e precede inmediatamente á vogal temática (VT). Seguen o modelo de moer (to grind), saír (to get
VERBOS DE IRREGULARIDADE COMÚN.
1.
TIPO
CRER E RIRCARACTERÍSTICAS
• Non teñen VT e VR independentes, como ocorre
nos verbos restantes.
• Nas formas atemáticas (P1 do Presente de Indicativo e todo o Presente de Subxuntivo) a VT existente antes do MF (/e/ ou /i/) só pode interpretarse como
VR.
PODES OBSERVAR AS CARACTERÍSTICAS DESTES
VERBOS NO ANEXO CORRESPONDENTE.
VERBOS DE IRREGULARIDADE COMÚN
Nas demais formas, esa vocal existente antes do MF
representa tanto a VR como a VT, polo que podería
dicirse que estes verbos só se afastan dos regulares
VERBOS DE IRREGULARIDADE COMÚN
Seguen o modelo de crer:
• ler (xunto os derivados reler, descrer, trasler) e sobreser.
(to read and to override)
Seguen o modelo de rir
• o seu derivado sorrir (to smile)
Tamén existen verbos de irregularidade propia que coinciden en parte das súas formas cos irregulares comúns. Isto dáse naquelas formas nas que o radical se combina cunha vogal que representa tanto a VR como a VT.
VERBOS DE IRREGULARIDADE COMÚN
VERBOS IRREGULARES APARENETENTE COMÚNS
• CI e CII con vogal -a- no infinitivo, (dar e facer; haber e derivados)
• CII con vogal -e- no Infinitivo (ser, ter, ver e derivados)
• CII -o- no Infinitivo (poñer ou pór e derivados)
VERBOS DE IRREGULARIDADE COMÚN
2. TIPO CAER E MOER; SAÍR E OÍR
• Verbos da CII e da CII, no tema de presente.
• Consiste en engadir un -i- ás VR -a- ou -o- de P1 das formas atemáticas por ir seguidas do MPN /o/ ou do MMT /a/.
• Debemos ter en conta que na CII a VR -o- presenta
alternancia entre a [ɔ] e [o] seguido o modelo de coller (to
VERBOS DE IRREGULARIDADE COMÚN
Verbos da CII con VR final -a-:
• Caer (to fall) (e os derivados acaer, decaer, recaer)
• Debaer
• Degraer, (to thresh)
• Desvaer (to dispel)
VERBOS DE IRREGULARIDADE COMÚN
Verbos da CII con VR final -a-:
• Traer (e derivados e compostos atraer, abstraer, contraer,
detraer, descontraer, distraer, estraer, maltraer, retraer, retrotraer, subtraer).
*Este verbo (mais non os seus derivados) é tamén irregular no tema de perfecto.
VERBOS DE IRREGULARIDADE COMÚN
Verbos da CII con VR final -o- que seguen o modelo de moer:
• Choer ( to fence) (deschoer)
• Doer (to hurt) (condoer)
• Remoer (to remover)
• Roer (to nibble) (corroer)
VERBOS DE IRREGULARIDADE COMÚN
• Na CII só son irregulares saír e oír, e os seus derivados respectivos sobresaír (to excel) , desoír (to ignore) e
entreoír. Son os únicos que teñen unha VR final a ou
-o-.
• Xa queda dito que oír e derivados é unha excepción dentro das subclases da CII, e que esa VR -que é todo o R do verbo- é sempre [ɔ], tanto tónico como átono.
