Συμπεράσματα
Συμπερασματικά διαπιστώνεται ότι οι φυσικές καταστροφές δεν είναι κάτι καινούργιο, καθώς απαντώνται στο πέρασμα του χρόνου διαρκώς και προκαλούν εκτενή προβλήματα, τα οποία κλιμακώνονται ανάλογα με τον τύπο της καταστροφής, αλλά και ανάλογα με την έκταση που τελικά λαμβάνει.
Είναι γεγονός ότι η ενσωμάτωση των κοινωνικών δικτύων στα υφιστάμενα συστήματα διαχείρισης κρίσεων και έκτακτης ανάγκης θεωρείται ότι είναι αναπόφευκτη, εξαιτίας της ευρείας χρήσης που έχουν αυτά από σημαντικά μεγάλο μέρος του πληθυσμού, το οποίο και αυξάνεται διαρκώς. Όπως διαπιστώθηκε τα κοινωνικά δίκτυα μπορεί να αποτελούν αμφίδρομους τρόπους επικοινωνίας, ενώ μπορούν να συνδυάσουν σημαντικές πληροφορίες. Ουσιαστικά, ο πολίτης μέσω των κοινωνικών δικτύων θεωρείται ότι είναι μια ισχυρή και οργανωμένη προσωπικότητα.
Τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης έδωσαν τη δυνατότητα αλληλεπίδρασης με το κοινό, ενώ συνέβαλαν και στην παρακολούθηση των ανησυχιών τους. Ταυτόχρονα, όπως διαπιστώθηκε, τα κοινωνικά δίκτυα αυξάνουν τον όγκο, το πεδίο, αλλά και την ταχύτητα ανταλλαγής των πληροφοριών. Εξαιτίας της μαζικής συμμετοχής του κοινού, μπορεί να υπάρξει βελτίωση ορισμένων προβλημάτων και ανεπαρκειών που αφορούν την ελεύθερη και χωρίς έλεγχο ροή των πληροφοριών.
Ακόμη, κρίνεται αναγκαίο, φορείς που ασχολούνται με την διαχείριση των κρίσεων, όπως είναι για παράδειγμα η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, καθώς και άλλοι σχετικοί φορείς να προσαρμοστούν στην διαρκώς μεταβαλλόμενη πραγματικότητα που αφορά τα κοινωνικά δίκτυα, διασφαλίζοντας συνάμα τα πιθανά ηθικά προβλήματα τα οποία προκαλεί η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η τακτική και ορθή ενημέρωση, καθώς και η διαρκής αλληλεπίδραση με τους χρήστες των κοινωνικών δικτύων θα πρέπει να αποτελεί πάγια τακτική των φορέων αυτών. Έτσι, οι χρήστες των κοινωνικών δικτύων μπορούν να ενημερώνονται άμεσα με περισσότερη αξιοπιστία, αναφορικά με τις επικείμενες καταστροφές και να προβαίνουν στις σχετικές ενέργειες, όπου αυτό κρίνεται σκόπιμο και αναγκαίο. Πέρα από το ζήτημα της επικοινωνίας, μέσω των κοινωνικών δικτύων μπορεί να υπάρξει βελτίωση του κινήματος εθελοντισμού, τόσο σε επίπεδο ανακούφισης, όσο και σε επίπεδο περαιτέρω στήριξης των πληττόμενων, ενώ μέσω των κοινωνικών δικτύων, δύναται να υπάρξει ορισμένες φορές και ενδυνάμωση της πρόληψης των φυσικών καταστροφών.
Βιβλιογραφία
Alexander, D. (1993). Natural Disasters. London: UCL Press.
Alexander, D.E. (2008). Emergency command systems and major earthquake disasters. Journal of Seismology and Earthquake Engineering, 10(3), 109-118.
Athanasis, N., Themistocleous, m., Kalobokidis, K., Papakonstantinou, A., Soulakellis, N., Palaiologu, P.
(2018). The emergence of social media for natural disaster management: A big data perspective, 18-21 March 2018, 75-82.
Balana, C.D. (2012). Social media: Major tool in disaster response. Inquirer Technology, 15 June 2012,5.
Barr, P. (2011). Staying connected. Social media put to work when disaster strikes. Modern Healthcare,.
41(36), 33.
Barton, A. (1989). Taxonomies of disaster and macro-social theory. In G. Kreps (Ed). Social Structure and Disaster. Newark DE: University of Delaware Press.
Bengtsson, J., Angelstam, P., Elmqvist, T., Emanuelsson, U., Folke, C., Ihse, M., Moberg, F., Nystrom, M. (2003). Reserves, resilience and dynamic landscapes. Ambio 32, 389-396.
Bird, D., Ling, M., Haynes, K. (2012). Flooding Facebook: The use of social media during the Quennsland and Victorian floods. Australian Journal of Emergency Management, 27(1), 27-33.
Boin, A. & ‘ t Hart, P. (2007). The Crisis Approach. In Rodriguez, H., Quarantelli, E., Dynes, R. (Eds).
(2007). Handbook of Disaster Research. Springer.
Bruns, A. & Bahnish, M. (2009). Social media: tools for user-generated content: social drivers behind growing consumer participation in user-led content generation. Smart Services CRC, 1(1), 1-60.
Crawford, K. (2009). Following you: Disciplines of listening in social media. Continuum: Journal of Media and Cultural Studies, 23(4), 525-535.
Cutter, S. (2003). Social vulnerability to environmental hazards. Social Science Quarterly,84(2), 242-261.
Dufty, N. (2012). Using social media to build community disaster resilience. Australian Journal of Emergency Management, 27(1), 40-45.
Flanagin, A.J. & Metzger, M.J. (2007). The role of site features, user attributes and information verification behaiviours on the perceived credibility of web-based information. New Media and Society, 9(2), 319-342.
Hammon, L. & Hippner, H. (2012). Crowdsourcing. Business and Information Systems Engineering, 4(3), 163-166.
Hjorth, L. & Kim, K.-H.Y. (2011). The mourning after: A case study of social media in the 3.11 earthquake disaster in Japan. Television and Media, 12(6), 552-559.
Herfort, B., De Albuquerque, J.P., Schelhorn, S.J., Zipf, A. (2014). Exploring the geographical realtions between social media and flood phenomena to improve situational awareness. In Connecting a digital Europe through location and place (pp. 55-71). Springer, Cham.
Hesloot, L. & Ruitenberg, A. (2004). Citizen response to disasters: A survey of literature and some practical implications. Journal of Contingencies and Crisis Management, 12(3), 98-111.
Huang, Y.H. (2008). Trust and relational commitment in corporate crises: The effects of crisis communicative strategy and form of crisis response. Journal of Public Relations Research, 20(3), 297-327.
Gao, H., Wang, X., Barbier, G., Liu, H. (2011). Promoting coordination for disaster relief: From crowdsourcing to coordination. In J. Salerno, S.J. Yang, D. Nau, & S.-K. Chai (Eds). Social computing, behavioural-cultural modelling, and prediction.
Goolsby, R. (2009). Lifting elephants: Twitter and blogging in global perspective. In J. Salerno, S.J.
Yang., D. Nau,, S.-K. Chai (Eds.). Social computing, behavioral-cultural modelling, and prediction. Lecture Notes in Computer Science 6589, 2-7. Heidelberg: Springer.
Goolsby, R. (2010). Social media as crisis platform: The future of community maps/crisis maps.
Association for Computing Machinery Transactions on Intelligent Systems and Technology, 1(1), Article No. 7, 1-11.
Gunn, M.A. (2008). Environmental Catastrophes and Human Tragedies. In Encyclopedia of Disasters.
London: Greenwood Press.
Gutscher, M-A.(2005). Destruction of Altantis by a great earthquake and tsunami? A geological analysis of the Spartel Bank hypothesis. Geology.
Kaplan, A.M. & Haenlein, M. (2010). Users of the world, unite! The challenges and opportunities of Social Media. Business Horizons, 53(1), 59-68.
Klein, R.J.T., Nicholls, R.J., Thomalla. F. (2003). Resilience to natural hazards: how useful is this concept? Global Environmental Change Part B: Environmental Hazards, 5(1-2), 35-45.
Landwehr, P.M. & Carley, K.M. (2014). Social media in disaster relief. In Data mining and knowledge discovery for big data (225-257). Springer. Berlin: Heidelberg.
Lavell, A. (2004). The Lower Lempa River Valley, El Salvador: Risk Reduction and Development Projects.
In G. Bankoff, G. Freks, D. Hilhrost (Eds)., Mapping Vulnerability, Disasters, Development and People. London: Earthscan Publications.
Lobb, A., Mock, N., Hutchinson, P.L. (2012). Traditional and social media coverage and charitable giving following the 2010 earthquake in Haiti. Prehospital and Disaster Medicine, 27(4), 319-324.
Mangold, W. & Faulds, D. (2009). Social media: the new hybrid element of the promotion mix. Business Horizons, 52(4), 357-365.
Murthy, D. (2011). Twitter: Microphone for the masses? Media, Culture and Society, 33(5), 779-789.
Palen, L. & Liu, S.B. (2007). Citizen communications in crisis: Anticipating a future of ICT-supported public participation. In ACM Conference on Human Factors in Computing Systems CHI 2007 Proceedings: Emergency Action 28, April-3 May 2007, San Jose, California, 728-736.
Pelled, L. & Kurland, N. (2000). Passing the word: Toward a model of gossip and power in the workplace.
Academy of Management, 428-438.
Quarantelli, E.L. (1997). Problematical aspects of the information/communication revolution for disaster planning and research: Ten non-technical issues and questions. Disaster Prevention and Management, 6(2), 94-106.
Quarantelli, E., Legadec, P. Boin, A. (2007). A Heuristic Approach to Future Disasters and Crises: New, Old, and In-Between Types. In Rodriguez, H., Quarantelli, E., Dynes, R. (Eds.). (2007).
Handbook of Disaster Research. Springer.
Resch, B., Crowley, D.N., Breslin, J.G., Sohn, G., Burtner, R., Pike, W., A. et al. (2011). Crowdsourcing, citizen sensing and sensos web technologies for public and environmental health surveillance and crisis management: Trends, OGC standards and application examples. International Journal of Health Geographics, 10(1), 1-29.
Reynolds, B. & Seeger, M.W. (2005). Crisis and emergency risk communication as an integrative model.
Journal of Health Communication, 10, 43-55.
Sakaki, T., Okazaki, M., Matsuo, Y. (2010). April. Earthquake shakes Twitter users: real-time event detection by social sensors. In Proceedings of the 19th international conference on World Wide Web (851-860) ACM.
Schultza, F., Utza, S., Goritzb, A. (2011). Is the medium the message? Perceptions of and reactions to crisis communication via Twitter, blogs and traditional media. Public Relations Review, 37(1), 20- 27.
Sinnappan, S., Farrell, C., Stewart, E. (2010). Priceless tweets! A study on Twitter messages posted during crisis: Black Saturday. ACIS 2010. Proceedings, 39.
Singer, E. & Endreny, P.M. (1994). Reporting on risk: How the mass media portray accidents, diseases, disasters and other hazards. Risk: Health, Safety and Environment, 5(3), 261-270.
Stirratt, A.A. (2011). Social media in use in March 2011 Japanese crisis: Impact on preparedness advocacy. Purdue University, West Lafayette, Indiana: Master of Public Health Dissertation.
Sykes, T.F. & Travis, E.A. (2012). Social media and disasters: Users, options, considerations. Hauppage, NY: Nova Science Publishers.
Taylor, S. (2005). Communication of Business. New York: Pearson Education Inc.
Vieweg, S., Hughes, A.L., Starbird, K., Palen, K. (2010). April. Microblogging during two natural hazard events: what twitter may contribute to simuational awareness. In Proceedings of the SIGCHI conference on human factors in computing systems (1079-1088). ACM.
Wallace-Hadrill, A. (2011). Pompeei: Portents of Disaster. Διαθέσιμο στο:
http://www.bbc.co.uk./history/ancient/romans/pompeii_paretns_01.shtml [Πρόσβαση 1 Μαρτίου 2020].
Yerolympos, A. (1996). Urban transformations in the Balkans (1820-1920): Aspets of Balkan town planning and the remaking of Thessaloniki. Thessaloniki: University Studio Press.
Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας (2019). Γενικό Σχέδιο Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών και Άμεσης/Βραχείας Διαχείρισης των Συνεπειών από την Εκδήλωση Πλημμυρικών Φαινομένων με την Κωδική Ονομασία «ΔΑΡΔΑΝΟΣ». Αθήνα: Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη-Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας-Διεύθυνση Σχεδιασμού & Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών.
Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας (2019). Γενικό Σχέδιο Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών εξαιτίας Δασικών Πυρκαγιών-Σχέδιο Ιόλαος. Αθήνα: Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας.