Guía Básica de iniciación
ao
Software Libre
O titular dos dereitos de autor desta guía é: http://trisquel-blog.com, e publícaos baixo os termos da licenza Creative Commons. Es libre: Para compartilos, para copialos, para distribuílos e para transmitilos, atribuíndo a autoría, de forma especifica, ao autor, sen que suxira que o autor apóiache niso e coa condición de manter sempre esta nota de copyright ©. En caso de alterar, transformar ou ampliar estes traballos, deberás distribuílos só baixo a mesma licenza ou unha semellante.
Índice
➢ Que é o Software Libre?... 4
➢ Que é Linux?... 4
➢ Que son os Estándares Abertos?... 4
➢ Que é o Open Document Format?... 4
➢ Linux Mint. Un Sistema Operativo GNU/Linux... 4
➢ Instalando Linux Mint... 5
➢ Comezando con Linux Mint... 6
• Escritorio • Touchpad • Rato • Teclado ➢ Elementos do Escritorio... 7 • Iconas • Iconas do Escritorio • Computer • Cartafol Persoal • Trash • Menú • Navegador Web Firefox • Banshee • Xestor de Software • Configuración Avanzada • Terminal • Ficheiros ➢ O Explorador de Arquivos... 10 • Cartafoles • Arquivos • A Fiestra de Nautilus • Elementos • Barra de Ferramentas • Barra Lateral • Dispositivos • Computador • Rede • Barra de Estado • Área de Traballo ➢ Operacións con Cartafoles e Arquivos... 12
• Abrir un Arquivo • Crear un Arquivo • Crear un Cartafol • Copiar,Mover,Renomear,Enlazar,Eliminar ou Procurar Arquivos • Escoller Varios Elementos • Mover ao,Restaurar ou Baleirar o Lixo • Permisos • Montar e Desmontar Unidades ➢ Explorando a Rede... 14
• Rede • Examinar a Rede • Compartir Arquivos • Conectar cun Servidor SAMBA ➢ O Software en Linux Mint... 16
➢ A Consola ou Terminal... 17
➢ Axuda e soporte... 17
➢ Internet... 18 • Correo electrónico • Mensaxería instántanea • Redes p2p • Foros • Xogos en Liña • Espazo propio en internet • Redes Sociais ➢ Requirimentos de Acceso... 20 • Banda ancha • Conexións • Protocolo • Direccións ➢ World Wide Web... 21
• Páxina web • Ligazón • Navegar • Sitio • Páxina principal ➢ Que é un Navegador?... 22 ➢ Mozilla Firefox... 22 ➢ Correo electrónico... 29 ➢ Copia de seguranza(Backup)... 37
➢ Seguridade na navegación e nas comunicacións electrónicas... 37
➢ Ameazas máis empregadas na rede... 38
Esta guía vai tratar, basicamente, sobre Software Libre e pretende afondar no coñecemento das ferramentas precisas para o seu uso. Pretende ser unha guía de axuda para aqueles que estean pensando en apostar polo Software Libre.
- Que é o Software Libre?.
O Software Libre, en inglés free software, é a denominación dun software, que unha vez obtido, permítelles aos usuarios: copialo, estudalo, modificalo, e redistribuílo libremente.
Se queres saber máis sobre Software Libre, pulsa aquí: http://www.gnu.org/philosophy/free-sw.es.html
Para ter Software Libre precisamos de Linux.
- Que é Linux?.
Linux é o núcleo ou kernel dun sistema operativo libre denominado GNU/Linux (tamén chamado Linux). Lanzado baixo a licenza pública xeral (GPL - Xeral Public License) de GNU e desenvolvido grazas ás contribucións de todo o mundo.
se queres saber máis sobre Linux: http://es.wikipedia.org/wiki/Linux
- Que son os Estándares Abertos?.
É unha especificación dispoñible publicamente para lograr unha tarefa específica. A especificación debe ser desenvolvida en proceso aberto a toda a industria e tamén debe garantir que calquera a pode usar sen necesidade de pagar regalías ou render condicións a ningún outro.
Se queres saber máis sobre Estándares Abertos: http://es.wikipedia.org/wiki/Estandar_abierto.
- Que é o Open Document Format?.
O Formato de Documento Aberto para Aplicacións Ofimáticas de OASIS (en inglés,OASIS Open
Document Format for Office Applications), tamén referido como formato OpenDocument(ODF), é un
formato de arquivo aberto e estándar para o almacenamento de documentos ofimáticos tales como follas de cálculo, textos, gráficas e presentacións. OpenDocument ofrece unha alternativa aberta aos formatos de documentos propiedade de Microsoft.
As especificacións iniciais foron elaboradas por Sun, e posteriormente foron desenvolvidas e complementadas polo comité técnico para OpenOffice XML da organización OASIS. OpenDocument foi publicado como estándar OASIS o 1 de maio de 2005. Máis adiante, o formato foi aprobado o 30 de novembro de 2006 polas organizacións ISO/IEC como estándar ISO/IEC 26300:2006 OpenDocument Format for Office Applications (OpenDocument) v1.0.2. Unha versión subseguinte da especificación (concretamente a v1.1.3) foi publicada o 25 de outubro de 2006 polo comité de estandarización de OASIS. Está baseado en unha linguaxe de esquema XML, inicialmente implementado na suite ofimática
OpenOffice.
A compra de Sun Microsystems por Oracle supuxo unha nova orientación para OpenOffice e foi o desencadeamento para a aparición de outra suite ofimática: LibreOffice.
LibreOffice é unha suite ofimática libre e gratuíta, compatible con Microsoft Windows, Mac e
GNU/Linux. Conta cun procesador de texto (Writer), un editor de follas de cálculo (Calc), un creador de presentacións (Impress), un xestor de bases de datos (Base), un editor de gráficos vectoriais (Draw), e un editor de fórmulas matemáticas (Math).
LibreOffice foi creada pola fundación The Document Foundation como unha bifurcación da suite OpenOffice en outubro de 2010. Está dispoñible baixo a licenza GNU Lesser Xeral Public License.
LibreOffice 3.3 foi descargado máis de 1,3 millóns de veces. É a suite ofimática predeterminada en Debian, Ubuntu, openSUSE e Fedora. Máis sobre LibreOffice: http://es.libreoffice.org/home/.
Se queres saber máis sobre OpenDocument: http://es.wikipedia.org/wiki/OpenDocument.
- Linux Mint. Un Sistema Operativo GNU/Linux
Un sistema operativo é un programa ou conxunto de programas que efectúan a xestión dos procesos básicos dun sistema informático e permite a normal execución do resto das operacións.
A maioría de aparellos electrónicos que utilizan microprocesadores para funcionar, levan incorporado un sistema operativo. (teléfonos móbiles, reprodutores de DVD, computadoras, radios, routers, etc).
Linux Mint é un sistema operativo deseñado para traballar na maioría dos sistemas, incluíndo arquitecturas de 32 e 64 bits.
Pódese pensar en Linux Mint como un sistema que cumpre co mesmo rol que Windowst, Mac, ou OS BSD, só que é libre.
Linux Mint tamén está deseñado para traballar en conxunción con outros sistemas operativos e pode configurar automaticamente unha contorna de arranque dual ou multi-arranque (no que ao usuario pregúntaselle con cal sistema operativo desexa iniciar en cada arranque).
O propósito de Linux Mint é proporcionar un sistema operativo de Escritorio que os usuarios caseiros e as compañías poidan usar sen custo algún e o cal sexa tan eficiente, e fácil de usar como sexa posible.
É unha distribución baseado en Ubuntu (que á súa vez está baseada en Debian). A partir do 7 de setembro de 2010 tamén está dispoñible unha edición baseada en Debian.
-Instalando Linux Mint
Hai unha chea de versións en Linux Mint, premendo aquí: http://www.linuxmint.com/oldreleases.php, podes baixar unha imaxe da que queiras.
Os arquivos de imaxe ISO, conteñen unha imaxe exacta do sistema operativo, tamén conteñen todos os metadatos do sistema de ficheiros, incluíndo o código de arranque, estruturas e atributos. Para usalos temos que copialos a un Cd, Dvd ou Usb cun programa especifico: K3b ou Uneetbootin son bos.
Premendo aquí, http://trisquel-blog.com/wp-content/uploads/LinuxMint/inst_mint.pdf, tes unha guía, en pdf, de instalación paso a paso, válida para calquera versión.
A min, Linux Mint “Debian” paréceme a mellor de todas, as diferenzas son mínimas, uns lixeiros trocos no escritorio e no menú, aínda que a fiabilidade e as posibilidades de configuración son maiores en Linux Mint Debian. Imos ver unhas imaxes.
O Nautilus e a Fiestra do Cartafol Persoal O Menú
http://www.linuxmint.com/release.php?id=14.
- Comezando con Linux Mint
Escritorio:
Ao entrar ao sistema o primeiro que atopamos é o Escritorio, que é a interfaz grafica entre o usuario e a computadora. Xestionase co Menú e coas fiestras.
Permítelle ao usuario acceder ás ferramentas a través dos seus menús ou iconas, ademais de alternar entre as diferentes aplicacións abertas que se están executando paralelamente.
A edición principal de Linux Mint utiliza o escritorio Gnome, o cal é tan intuitivo como poderoso. Pódese atopar unha guía do usuario de Gnome nesta dirección: http://library.gnome.org/users/user-guide/.
Para poder manexar o Escritorio primeiro temos que familiarizarnos cos dispositivos que nos deixaran facelo, son: Teclado, rato e touchpad.
Touchpad:
Tamén chamado trackpad, tapete táctil ou alfombriña táctil é un dispositivo táctil de entrada que permite controlar un cursor a través dunha interfaz gráfica.
A maioría son como o da imaxe da esquerda. Xeralmente están na parte inferior dos teclados dos portátiles e fan a función do rato nos computadores de sobremesa. A parte negra fai a función de arrastre do rato permitindo desprazar o cursor, os tres botón de cor azul corresponden aos botóns do rato: O da esquerda ten a función de escoller e executar. O do medio permite o desprazamento para enriba ou para baixo segundo premamos na parte dianteira ou traseira do botón. Por último o da dereita serve para despregar e elixir items .
Rato:
É un dispositivo apuntador utilizado para facilitar o manexo dunha contorna gráfica nunha computadora. Xeralmente está fabricado en plástico e utilízase cunha das mans. Detecta o seu movemento relativo en dúas dimensións pola superficie plana na que se apoia, reflectíndose habitualmente a través dun punteiro ou frecha no monitor. A descrición e funcións das teclas
do rato son iguales que as do touchpad como xa se dixo antes. Teclado:
Como se pode ver nas imaxes hai algunhas diferenzas entre o teclado dun ordenador portátil e un ordenador de sobremesa, de calquera xeito hai que dicir que a funcionalidade é a mesma.
en parte inspirado no teclado das máquinas de escribir, que utiliza unha disposición de botóns ou teclas, para que actúen como interruptores electrónicos que envían información á computadora. Logo dos cartóns perforados e as cintas de papel, a interacción a través dos teclados ao estilo teletipo converteuse no principal medio de entrada para as computadoras. O teclado ten entre 99 e 127 teclas aproximadamente, e está dividido en catro bloques:
1. Bloque de funcións: Vai desde a tecla F1 a F12, en tres bloques de catro: de F1 a F4, de F5 a F8 e de F9 a F12. Funcionan de acordo ao programa que estea aberto. Por exemplo, en moitos programas ao premer a tecla F1 accédese á axuda asociada a ese programa. 2. Bloque alfanumérico: Está situado na parte inferior do bloque de
funcións, contén os números arábigos do 1 ao 0 e o alfabeto organizado como nunha máquina de escribir, ademais dalgunhas teclas especiais
3. Bloque especial: Está situado á dereita do bloque alfanumérico, contén algunhas teclas especiais como Imp Pant, Bloq de desprazamento, pausa, inicio, fin, inserir, suprimir, RePag, AvPag, e as frechas direccionais que permiten mover o punto de inserción nas catro direccións.
4. Bloque numérico: Está situado á dereita do bloque especial, actívase ao premer a tecla Bloq Num, contén os números arábigos organizados como nunha calculadora co fin de facilitar a dixitación de cifras. Ademais contén os signos das catro operacións básicas: suma , resta -, multiplicación * e división /; tamén contén unha tecla de Intro ou Enter.
A primeira vista, notaremos moitas similitudes entre Linux Mint e outros sistemas como Mac ou Windows. Isto é así porque todos descansan no concepto de interfaz gráfica de usuario. Isto significa que usamos o touchpad ou o rato para navegar, abrir programas, mover arquivos e realizar moitas outras tarefas. É moi importante familiarizarnos con que e onde facer clic -premer no botón esquerdo do rato- en Linux Mint.
-Elementos do Escritorio
Na imaxe pódese ver, como sinalan as frechas, a barra do panel superior con seis iconas:
1 - Icona de troco do xeito de Escritorio. Permite acceder a tódalas aplicacións, ou unha categoría, por
medio de iconas.
3 - Icona do nivel do altofalante.
4 - Icona da rede con fíos: Se fose sen fíos a icona sería, máis ou menos deste xeito: 5 - Data, hora e calendario.
6 - Usuario activo.
Detalle do panel superior. O x no altofalante indica que está desactivado. Premendo enriba da hora amósasenos o calendario.
Barra do panel inferior, con: Icona e lenda do menú, icona de amosar-agochar fiestras activas, menú despregado e a dereita de todo o paxinador para poder trocar de Escritorio. O “-” antes e despois do número de Escritorio indica cal é o activo, segundo se van usando, vanse engadindo máis .
Iconas:
Unha icona é unha representación gráfica na pantalla que identifica e representa a algún obxecto (programa, comando, documento ou arquivo). Tamén leva unha lenda co nome do programa ou documento o que identifica. Imos estudar algúns:
Iconas do Escritorio:
Computer: A icona Computadora, amosa o cartafoles dos volumes de almacenamento presentes na computadora: Discos duros, portos usb, unidades de Cds, etc. Sempre que as particións estean xa montadas e a configuración do Escritorio estea disposta para mostrar os volumes montados nel. Por defecto en Linux Mint é así.
Cartafol Persoal: É o noso cartafol persoal e identificase como $HOME, crease o instalar calquera das distribucións de Linux. A súa estrutura adoita a ser: /home/nome_do_usuario/cartafoles_persoais*.
(*) Xeralmente componse dos cartafoles: Documentos, Descargas, Imaxes, Modelos, Música, Vídeos e todas aquelas que poida crear o usuario.
Trash: É a icona do cartafol do lixo, aí van parar todos os arquivos que borramos. Tamén ten a opción de
recuperalos, iso si, antes de baleiralo. Patriot e a icona dunha memoria usb, sae só cando se introduce o dispositivo. DatosNTFS é a icona dun disco duro externo.
Imos ver unhas imaxes do contido dos cartafoles amosados en fiestras.
Detalle das tres iconas que se amosan na esquina dereita da fiestra de enriba: A primeira minimiza a fiestra no panel inferior, o segunda maximízaa ocupando todo o escritorio e a terceira pecha a fiestra.
Xusto debaixo pódense ver unhas frechas que nos permiten navegar polo sistema de cartafoles cara diante e cara atrás, así como, unha lupa e unha lenda “Buscar” coa que poder atopar arquivos contidos nos cartafoles.
Menú:
O menú é o xeito que temos de comunicarnos coa computadora, tamén é o recurso máis útil do Escritorio. A través del, temos acceso aos programas e aplicacións de xeito organizada. Ven organizado por categorías, abonda con elixir a categoría desexada para atopar no menú o programa desexado, se prememos nel podemos comezar a súa utilización. Na primeira columna da esquerda, de enriba cara abaixo, seis accesos directos a outras tantas aplicacións:
Navegador web Firefox: O navegador
Banshee: Ademais de reproducir música permite organizar os ficheiros multimedia. Xestor de software: Serve para instalar e des-instalar aplicacións.
Configuración avanzada: Axustes e retoques avanzados para o Escritorio.
Terminal: Serve para dar ordes directas ao sistema mediante comandos. Máis adiante falaremos del. Ficheiros: É un acceso directo ao Cartafol Persoal.
O Menú está situado no vértice inferior esquerdo. Logo da apertura abonda con pasar o cursor, co movemento do rato ou touchpad sobre a categoría desexada, neste caso Ofimática, e ao atopar o programa, facer clic co botón esquerdo do rato sobre a icona ou lenda correspondente. Se facemos clic fora del pechámolo.
Por exemplo, para acceder aos programa de LibreOffice abondaría con que fósemos a Menú -» Ofimática -» LibreOffice Calc, isto abriría a Folla de Cálculo.
A seguinte columna é a das categorías e a ultima a das aplicacións asociadas a cada categoría.
- O Explorador de Arquivos
Un explorador de arquivos é unha aplicación informática que permite acceso aos arquivos para: Ver os dispositivos, acceder a rede, ver abrir, copiar, mover, renomear ou eliminar cartafoles e arquivos. O explorador de arquivos do escritorio Gnome por defecto, é Nautilus.
Cartafoles:
O cartafol é un sitio no que se almacena unha agrupación de arquivos de datos e outros cartafoles, tamén almacena información dos arquivos que contén: Atributos, onde se atopan fisicamente no dispositivo de almacenamento, etc.
Nos sistemas operativos de tipo UNIX, os cartafoles organízanse a partir do Cartafol Raíz "/", o cal contén arquivos e outros cartafoles. Eses cartafoles poden conter arquivos e cartafoles e así sucesivamente. Isto organizase nunha estrutura chamada árbore, como a que se mostra neste diagrama:
/ /bin /chmod /uname /mkdir /usr /bin /gimp /abiword /apt-get /home /usuario1 /usuario2 /videos /fotos /imaxe.jpg /debuxo.png /programas /meus /tic-tac /amerotis /primeiro.pl /segundo.pl /terceiro.cc /musica /cancion.mp3 /cancion.wma /escritorio /descargas /etc /lib
O cartafol "/" contén tres cartafoles: bin, home e etc e un arquivo lostandfound. A ruta dun arquivo -path en inglés- é o percorrido que vai desde o cartafol “/” ata o cartafol que contén ao arquivo. Por exemplo: /home/usuario1/programas/segundo.pl, é a ruta ao arquivo segundo.pl.
Arquivos e cartafoles manéxanse coas ferramentas do sistema operativo, que ademais mostran outras propiedades de arquivos e cartafoles, como data de creación, data de modificación, usuarios e grupos de usuarios que teñen acceso ou dereitos ao arquivo ou cartafol.
Arquivos:
Un arquivo é un conxunto de bits almacenado nun dispositivo, é identificado por un nome e a descrición do cartafol que o contén. Os arquivos informáticos chámanse así porque son os equivalentes dixitais dos arquivos en papel das oficinas tradicionais. Facilitan un xeito de organizar os recursos usados para almacenar permanentemente datos nun sistema informático. Hai varios tipos, cada un ten a súa propia extensión formada por tres letras separadas do nome por un punto: .txt, .pas, .odt, etc.
Os datos organízanse en rexistros ou liñas, cada rexistro a súa vez está formado por campos.
A fiestra de Nautilus:
Nautilus executase de xeito automático cando desexamos ver o contido dunha carpeta.
Elementos:
Barra de Menú, Barra de Ferramentas, Barra Lateral( verde ), Área de Traballo ( branco ) e Barra de Estado ( amarela ).
Barra de Menú:
Atópase, xusto debaixo do titulo da fiestra e contén as opcións que nos van permitir manexar o contido dos cartafoles e dos arquivos, imos atópala en case todos os programas. Premendo en ficheiro despréganse as opcións.
Barra de Ferramentas:
En realidade é unha barra de direccións. Amosa o cartafol no que nos atopamos, permite o desprazamento para diante e para atrás, facer zoom e procurar cartafoles é arquivos.
Barra lateral:
Amosa as iconas, e a lenda, sobre lugares na computadora de xeito que permite unha navegación máis rápida.
Dispositivos: Son unidades conectadas: Discos duros, CD-ROM, DVD e memorias USB. Computador:
Amosa todos os arquivos, tamén os do sistema; Lixo: É un cartafol especial, alí van parar os cartafoles e arquivos que borramos.
Rede: Permite o acceso a ordenadores da rede. Barra de estado:
Amosa información sobre o elemento seleccionado.
Área de traballo:
Amosa o contido do cartafol seleccionado. Os elementos que aparecen poden ser: Cartafoles, arquivos, unidades e enlaces. Pódense organizar por:
• Manualmente. • Por nome. • Por tamaño.
• Por tipo.
• Por data de modificación. • Orde inverso.
Os elementos pódense mostrar como:
Iconas, cada elemento amosa unha icona segundo o tipo de arquivo, marcando a opción vista rápida
amosase unha miniatura.
Listas, cada elemento amosase nunha fila amosando datos do arquivo como: Tamaño, tipo e data de
creación. Pódese trocar dun xeito o outro en: Barra de Menú » Ver.
Zoom, co zoom podemos trocar o tamaño das iconas ou das filas da lista.
Na: Barra de Menú » Ver. Tamén se poden ver os arquivos ocultos.
En Linux os arquivos ocultos empezan por por un punto. Grazas a estes arquivos o sistema gaña en seguridade, xa que o estar ocultos, non se borran por accidente.
Para usar Organizar elementos, dentro da Área de Traballo, hai que premer no botón dereito do rato. Tamén podemos facer Zoom premendo nas opcións: Acercar, afastar e tamaño normal.
- Operacións con Cartafoles e Arquivos
Abrir un Arquivo: Para abrir un arquivo podemos premer o botón dereito do rato e seleccionar a opción Abrir ou facer dobre clic directamente sobre el.
Podemos abrir o arquivo con un programa distinto ao que se abre por defecto usando a opción Abrir con, isto amosara unha lista de programas xa utilizados. Ou Abrir con » Outro aplicativo para seleccionar calquera aplicación instalada..
Para trocar o programa por defecto imos a Propiedades » Abrir con dentro desa lapela atoparemos o programa que utilizaremos por defecto ou eliminar aqueles que non queiramos.
Crear un arquivo: Para crear un arquivo primeiro hai que lanzar o programa que lle corresponda. Son os
programas, facendo uso dos menús, os encargados de crealos.
Gardar, garda un arquivo que xa existe substituíndo o contido anterior polo que temos na pantalla. Se o
arquivo é novo abrirase o cadro de diálogo de gardar como.
Gardar como,amosa un cadro de diálogo no que poñerlle nome do arquivo e o cartafol onde o queremos
gardar. Se o programa manexa varios tipos ou formatos de arquivo, permítenos seleccionar o tipo. Pulsando sobre o botón gardar créase o arquivo no disco.
Se pechamos o programa sen gardar o contido preguntarásenos se desexamos gardar os cambios que realizamos, descartalos, ou ben cancelar a saída do programa.
Crear un cartafol: Dentro da Área de Traballo prememos no botón dereito do rato e facemos clic en Crear novo cartafol, darlle nome ao cartafol e premer en Intro. Tamén podemos ir ao: Menú » Ficheiro » Crear un cartafol.
Copiar: Para copiar un cartafol ou un arquivo temos que seleccionalo facendo clic sobre a súa icona ou
fila, despregar o menú emerxente escoller copiar para deseguido facer clic sobre o fondo da Área de
traballo volver premer no botón dereito do rato e escoller Pegar. Isto mesmo pódese facer dende o menú: Editar » Copiar e Editar » Pegar.
Mover: Faise do mesmo xeito que Copiar só que trocamos Copiar por Cortar. A diferenza é que na
primeira o arquivo orixinal queda no sitio mentres que ao cortar desaparece, volvendo aparecer o Pegar.
Renomear: Para renomear un cartafol ou arquivo facemos clic enriba del, prememos no botón dereito do
rato e seleccionamos Renomear. Ou: Menú » Ficheiro » Crear un cartafol. Poñemos o novo nome e prememos Intro.
Enlaces: Un enlace indica un acceso a un cartafol ou arquivo que se atopa noutro sitio dentro da estrutura
de directorios. Crear un é o mesmo proceso que Renomear, trocando a opción a Crear ligazón. Ou,
menú: Editar » Crear ligazón.
Eliminar: Elimina un cartafol ou arquivo para SEMPRE. É o mesmo proceso que Enlaces, trocando a
opción a Eliminar. Ou, menú: Editar » Eliminar. Non é recomendable facer uso desta opción, é moito mellor mandar os elementos que queiramos eliminar ao Lixo e despois decidir se os queremos eliminar para sempre ou recuperalos.
Escoller varios elementos: En ocasións interésanos seleccionar máis dun elemento para non ter que
repetir a mesma operación de forma individual.
Facendo clic nel e mantendo pulsada a tecla Control ou Ctrl,depende do teclado, podemos ir marcando elementos ou desmarcando os xa seleccionados.
Mantendo pulsada a tecla SHIFT, tamén pode ser unha frecha cara arriba, escolleremos todos os elementos que se atopan entre o último escollido e o novo.
Outro xeito é marcando unha área co rato seleccionaremos todos os elementos que se atopen dentro do mesmo.
Pódense seleccionar todos os elementos, accedendo ao menú: Editar » Seleccionar todo.
Seleccionar utilizando un patrón, accedendo ao menú: Editar » Seleccionar os elementos coincidentes. Isto abrira unha fiestra na que especificaremos un patrón similar aos exemplos que veñen na fiestra da procura.
Mover ao Lixo: Escoller o elemento facendo clic nel. Premer no botón dereito do rato e clic en Mover ao lixo. Tamén no menú: Editar » Mover ao lixo.
Restaurar do Lixo: É o contrario da anterior, temos que facer clic na icona Lixo da Barra Lateral,
seleccionar os elementos que desexemos restaurar e premer no botón Restaurar os elementos
seleccionados. Tamén podemos seleccionar os elementos e no menú contextual coller a opción
Restaurar.
Baleirar o Lixo: É todo igual que para restaurar, só que premendo o botón Baleirar o lixo.
Permisos: Para manipular cartafoles e arquivo hai que ser os propietarios. Para iso, temos que facer os
seguintes pasos: Seleccionar un elemento facendo clic sobre a súa icona ou fila. Premer no botón dereito do rato e escoller Propiedades. Ou, menú: Ficheiro » Propiedades.
Poderemos, activar ou desactivar permisos para:
• Trocar o grupo.
• Trocar permisos para o noso acceso. • Trocar permisos para o grupo do arquivo • Trocar permisos para o resto de usuarios.
Pechar a fiestra.
Procurar cartafoles e arquivos: Para facer procuras, temos que coñecer o nome ou parte do nome, parte
do seu contido ou a data na que foron modificados.
Na Barra de Ferramentas premer no botón Buscar poñer o nome ou patrón e facer clic na lupa que sae ao final da caixa que se acaba de abrir ou premer en Intro.
Montar e Desmontar unidades:
Mint monta de xeito automático todos os volumes do sistema cada vez que arranca. Para Linux desmontar unha unidade so temos que ir ao Escritorio e facer clic na icona do volume desexado, premer no botón dereito do rato e facer clic en Desmontar, ou dobre clic en Computer, xurdirán tódolos volumes existentes, seleccionamos a unidade desexada facendo clic sobre ela, e despois, prememos no botón dereito do rato elixindo Desmontar ou Expulsar segundo o tipo de unidade. Para montar unha unidade desmontada o proceso é o mesmo, so temos que trocar Desmontar por Montar.
- Explorando a Rede
Rede:Unha rede é un conxunto de equipos informáticos conectados entre si coa finalidade de compartir información e recursos a distancia.
A estrutura e o modo de funcionamento das redes informáticas actuais están definidos en varios estándares, sendo o máis importante e estendido de todos eles o modelo TCP/IP baseado no modelo de referencia OSI.
Internet é a maior e máis coñecida das redes, está formada por millóns de computadoras situadas en distintos puntos do planeta.
Se estamos conectados a unha rede, ben sexa unha rede local (intranet) ou internet, o ordenador ten asignada unha dirección IP e un nome. Para saber o nome asignado ao ordenador podemos ir ao Menú e premer no acceso directo ao Terminal. Entre o símbolo "@" e " ~ $", marcado de verde, amosase o nome do computador.
Examinar a Rede:
Dende o Escritorio, premendo na icona Computer, lanzamos Nautilus e despois facemos clic en
Explorar a rede, isto amosaranos todos os equipos da Intranet que estean dispoñibles.
Compartir Arquivos:
Compartir un cartafol entre os usuarios dun mesmo computador ou doutros computadores da rede, e moi doado, so hai que ir ao Cartafol Persoal seleccionar un cartafol, premer no botón dereito do rato e facer clic sobre a opción Opción de compartición. Marcar as casiñas que desexemos e aceptar todo. Só podemos compartir os arquivos dos que somos propietarios.
Conectar cun servidor SAMBA:
Para acceder a un computador do que sabemos o seu nome accederemos ao rede como xa sabemos, faremos dobre clic enriba de Rede de Windows, outro dobre clic en WORKGROUP e aparecerán todos os equipos da rede. WORKGROUP e o nome do grupo de traballo por defecto. So se verán os ordenadores que pertenzan a el. Pode haber máis dun grupo.
Máis sobre o servidor Samba aquí: http://trisquel-blog.com/?p=2317
- O Software en Linux Mint
A instalación de Linux Mint inclúe moitos programas, aínda así, é posible que necesitemos algún máis. Tamén pode ser que quixésemos probar algún programa alternativo. Dito doutro xeito, poida que necesitemos novo software.
Nos sistemas GNU/Linux os programas que instalamos son conxuntos de paquetes, polo que ao instalar unha aplicación o que facemos en realidade é instalar paquetes. Isto simplifica a tarefa de instalación, converténdoo no sistema de instalación de software máis simple e seguro que se coñece actualmente.
O programa Xestor de software é o xeito máis sinxelo de instalar ou quitar programas. Podémolo atopar no menú, premendo na icona da estrela amarela da esquerda.
Na imaxe de abaixo vemos unha fiestra cunha barra de menú debaixo do título e as iconas do software dispoñible por categorías.
Se quixésemos instalar un programa podemos escollelo da sección axeitada ou en caso que coñezamos o nome buscalo coa opción situada arriba á dereita.
- A Consola ou Terminal
Unha Consola ou Terminal é un xeito de acceder ao sistema sen usar a interfaz gráfica, é dicir, usando o formato texto mediante ordes. Amosa en pantalla un indicador de liña de ordes [en inglés -prompt-], este indicador finaliza xeralmente por un carácter “$”, cando é un usuario normal, ou # cando é un súper usuario [root].
Se che merece interese, en: http://trisquel-blog.com/?p=2864 hai unha sección adicada a: A consola en GNU/Linux e aos comandos para manipulación de arquivos.
- Axuda e soporte
Accedemos á Axuda ao entrar no sistema sempre que non desmarquemos a casa Amosar este diálogo no
inicio, están categorizados para que resulte máis sinxelo atopar unha resposta.
Se non podemos atopar resposta na Axuda, podemos contactar á comunidade de Mint dende:
http://www.linuxmint-hispano.com. Moitos usuarios abren conta nos foros para recibir axuda e a medida que incrementan o seu coñecemento axudar a outros.
- Paquete de ofimática
Como xa se dixo máis enriba LibreOffice é o paquete de ofimática para Linux Mint Dende a súa aparición a comunidade de Openoffice.org coñécese como The Document Foundation.6 que é a que coordina e vixía o desenvolvemento de LibreOffice.
Este produto está sendo adoptado por todas as grandes distribucións GNU/Linux substituíndo a OpenOffice.org.
Trátase dun conxunto de aplicacións que se distribúen conxuntamente e están orientadas a resolver as tarefas mais comúns da oficina.
Permite crear documentos, follas de calculo, xerar e utilizar macros, corrección ortográfica en galego, xeración de páxinas web e documentos pdf dende calquera das súas aplicacións e conexión a base de datos, entre outros.
Componse de:
✔ Writer, Procesador de Textos ✔ Calc, Folla de Cálculo
✔ Impress, Editor de Presentacións ✔ Draw, Editor de Gráficos Vectoriais ✔ Base, Administrador de Bases de Datos
É unha das suites ofimáticas actuais mais importantes e que mellor soporte dá aos distintos formatos das demais suites ofimáticas xa sexan libres ou pechadas. É dicir que se temos documentos feitos en Word e queremos abrilos en LibreOffice é completamente posible.
É moi parecida en prestacións a MS Office, se lle engadimos as vantaxes que ten o software libre é unha alternativa moi atractiva para todos.
O formato predeterminado para a escritura de documentos que adopta LibreOffice é o estándar ISO OpenDocument. Ademais, ten como característica a portabilidade a distintos formatos, entre estes o PDF, premendo un so botón.
É multiplataforma, é dicir, que a podemos instalar e usar en diferentes sistemas operativos: GNU/Linux, MacOSX , FreeBSD, Windows, etc.
Un dos primeiros pasos para a migración ao software libre é empezar por un paquete ofimático de alta calidade como LibreOffice.
Para que o seu documentos teñan unha boa presentación, son recomendables algunhas regras:
✔ Antes de comezar a edición do documento, debemos asegurarnos que estamos usando a
ferramenta correcta para crealo. Textos, por exemplo, son adecuados para o Editor de Textos. Cálculos, para a Folla de cálculo.
✔ Procure configurar o seu documento antes de comezar a escribir verificando, por exemplo, o
formato de páxina adecuado.
✔ Dea soamente un único espazo entre as palabras. En caso de ser necesario, a propia computadora
fará o axuste de espaciado se estivese usando aliñación xustificada.
✔ Nunca coloque un espazo antes dun punto. Ao finalizar unha frase, por exemplo, sempre coloque o
punto final inmediatamente logo da última letra da última palabra.
✔ Deixe sempre un espazo logo dun punto ou unha coma, iso estandariza e mellora a lectura.
✔ Non coloque espazos antes do inicio dun parágrafo. De ser necesario, defina a sangría de primeira
liña no formato de Parágrafos Formato » Parágrafo.
✔ Soamente use a tecla Intro ao final dun parágrafo ou dun título (os títulos son tipos especiais de
parágrafos).
✔ Ao final da escritura, faga a verificación ortográfica do seu texto.
✔ Periodicamente, durante a escritura, garde o seu documento para evitar eventuais problemas
relacionados á falta de enerxía, por exemplo.
✔ Garde o documento cun nome intuitivo e nun cartafol adecuado. Isto facilitará moito a
localización do arquivo no momento da edición do seu contido. Sitio oficial de LibreOffice: http://www.libreoffice.org/ [inglés]
Comunidad Hispana de LibreOffice: http://es.libreoffice.org/ [castelán] Titorial sobre LibreOffice: http://trisquel-blog.com/?p=2852 [galego]
- Internet
A palabra Internet provén do inglés International Network of Computers, que significa Rede Internacional de Computadoras.
É un sistema que permite conectarse a unha rede de computadoras que se atopan distribuídas ao redor do mundo. Por ela pódese acceder a información, como textos, imaxes, música ou programas nunha contorna multimedia. Todas estas computadoras comparten o mesmo protocolo de comunicación para poñerse en contacto unas coas outras.
Unha computadora remota é aquela a a que o usuario non ten acceso físico, pero que pode utilizar a través dunha rede desde unha computadora local. Comunmente, as computadoras remotas chámanse servidores porque brindan servizos aos usuarios que se conectan a eles.
Non hai ningún ente que goberne, planifique ou dirixa Internet. Non ten dono, xa que constitúe o resultado dun traballo conxunto de distintos tipos de organizacións estatais ou privadas de todo o mundo, que sosteñen a infraestrutura necesaria para o seu funcionamento. Si existen organismos que teñen a responsabilidade de definir os estándares necesarios para que a rede, integrada por distintas clases de computadoras e sistemas operativos, poida funcionar correcta e axeitadamente. Nos últimos anos, Internet converteuse nunha parte importante da vida cotiá. Accedendo a Internet é posible ler as noticias, o correo electrónico, xogar en liña con outras persoas, buscar información, realizar investigacións, etc.
Na actualidade, coñecer Internet e dominar as súas ferramentas básicas é unha condición cada vez máis importante para desenvolverse no mundo educativo, profesional, social e empresarial.
Os servizos básicos que ofrece Internet son: correo electrónico, acceso e transferencia de información entre computadoras remotas.
Correo electrónico:
É unha das cousas que máis se utilizan en Internet, serve para comunicarse dun xeito rápido. Un costume moi recomendable é que teñas unha conta para darlla aos teus familiares e amigos e outra para rexistrarte en foros, redes sociais ou xogos en liña.
Se non coñeces á persoa que che enviou a mensaxe é mellor eliminala, trátanse de enganos que ata poden conter software malicioso.
Non descargues arquivos adxuntos se non estás seguro sobre de quen é a mensaxe.
Mensaxería instantánea:
É un xeito moi dado de manterche en contacto con familiares e amigos, aínda que estean moi lonxe ou faga moito que non lles ves.
As mellores recomendacións para que non teñas problemas son: Non deas información persoal.
Non aceptes arquivos de persoas descoñecidas.
Non utilices páxinas que che din quen che bloqueou pedíndoche o usuario e o contrasinal, son falsas, róubanche estes datos e utilízanos para intentar enganar aos teus contactos facéndose pasar por vos.
Cando acabes de utilizar a mensaxería instantánea é fundamental que peches a sesión. Ten moito coidado cos enlaces que visitas. Existen virus que envían mensaxes aos contactos con enlaces falsos. A fiestra é do teu amigo, pero o enlace lévache a páxinas que buscan infectar a túa computadora. Aínda que e moi improbable que un virus infecte a un sistema Linux, eu non coñezo ningún caso, si é quen de espallalo a outras computadoras ao mandarlles aos amigo os arquivos infectados. Por iso, cantas máis precaucións, mellor.
Non debes atoparche con xente que coñeciches nun chat ou na mensaxería instantánea. Calquera pode facerse pasar por outra persoa para enganarche. Se o fas, é mellor ir acompañado e facelo nun sitio público.
Internet é como unha biblioteca xigante, pódese atopar toda a información que te poidas imaxinar, pero non toda é boa, tes que ser quen de discriminala.
Redes p2p:
En inglés peer to peer. Son moi utilizadas para a descarga de xogos, vídeos e música, os programas p2p (aMule, BitTorrent, etc.) funcionan conectándose a outras computadoras.
Cando descargas algo destas redes, o nome do arquivo non che asegura que ese sexa o contido. Ademais, ter instalados ou compartidos programas ilegais pode traerche problemas serios coa lei.
Foros:
Os foros son lugares moi útiles para conseguir información de moitas cousas por parte de xente coas túas mesmos gustos, desde a túa serie preferida ata resolver as túas dúbidas sobre algún xogo.
Cando participes nun deles sempre procura ser respectuoso, non respondas ás provocacións e non deas datos persoais.
Xogos en Liña:
Cada vez existen máis páxinas de xogos en liña, onde che rexistras e podes xogar cunha chea de xente de todo o mundo.
Para evitar riscos é bo seguir as seguintes recomendacións:
✔ Nunca deas información persoal no chat do xogo. ✔ Non debes atoparte cun xogador que non coñezas.
✔ Limita o tempo de xogo marcando un horario para deixar de xogar.
Hoxe en día é moi habitual ter unha páxina web, un blogue ou un foto-blogue. Debes ter en conta que legalmente es responsable de todo o que poñas na páxina, ata dos comentarios.
Tamén es responsable cando sobes arquivos multimedia que poden ser ofensivos a servizos de aloxamento tipo YouTube, Google Vídeos ou Metacafe.
Se sobes unha foto ou un vídeo ofensivo para alguén ou pos algo que poida ser ofensivo, como pode ser unha gravación de alguén a quen están pegando ou que esta espido, poden denunciarte á empresa que aloxa a túa web e pecharíancha.
Redes sociais:
Están moi de moda, todos os amigos están polo menos nunha, e podes compartir unha chea de cousas con eles. Pero tes que ser consciente da gran cantidade de información persoal que dás cando pertences a unha, así que:
✔ Asegúrache da quen agregas como amigo, aínda que teña o nome de alguén que coñeces non ten
por que ser esa persoa.
✔ Dáche conta de que introduces moitos datos persoais, e de que se non elixes ben a quen agregas á
túa rede, podería utilizar eses datos no teu contra.
✔ Le ben as condicións de uso antes de engadir algunha aplicación non oficial da rede social.
- Requerimentos de acceso
Para poder acceder a Internet, necesítase:
✔ Unha computadora preferentemente con capacidade de reprodución de audio e vídeo, iso permitirá
aproveitar ao máximo os recursos de Internet.
✔ Un módem/router, que pode ser interno ou externo.
✔ Unha canle intermediaria entre a nosa computadora e o servidor de Internet (liña telefónica, cable
de TV,antena, etc.) segundo o tipo de acceso a Internet que teñamos.
✔ Un provedor de acceso a Internet ou Internet Service Provider (ISP). En realidade é o provedor o
que efectivamente ten unha computadora que forma parte da rede (servidor). A nosa computadora conéctase con el e accede a Internet polo seu intermedio.
✔ O software para cada un dos servizos que imos utilizar. Por exemplo, o navegador Mozilla Firefox
para navegar pola web ou Pidgin para mensaxería instantánea.
Banda ancha:
Coñécese como banda ancha á transmisión de datos pola cal envíanse simultaneamente varias pezas de información co obxecto de incrementar a velocidade da transmisión efectiva. Considérase banda ancha cando a transmisión de datos prodúcese a unha velocidade igual ou superior a 256.000 bits por segundo en polo menos unha dirección:
Transmisión de baixada, de Internet á computadora, ou de subida, da computadora a Internet.
Actualmente está cada vez máis estendido o acceso a Internet de alta velocidade. Trátase dunha conexión coñecida co nome de banda ancha de alta velocidade.
Dependendo de como se realice a conexión a Internet, é posible que sempre se estea conectado, ou ben que se requira establecer a conexión manualmente.
Conexións:
A banda ancha inclúe varias tecnoloxías de transmisión de alta velocidade, tales como:
✔ Liña telefónica dixitalizada (ADSL). ✔ Cable Módem.
✔ Fibra óptica. ✔ Inarámica (Wi-Fi). ✔ Satélite.
Protocolo:
linguaxe común non existen problemas de compatibilidade entre elas.
Cada transacción de información realizada na World Wide Web lévase a cabo utilizando o protocolo HTTP, Protocolo de Transferencia de HyperTexto ou, polas súas siglas en inglés, HyperText Transfer Protocol.
Unha computadora conectada a Internet envía solicitudes a distintos servidores cos que necesita comunicarse utilizando o protocolo axeitado, e cada servidor responde as solicitudes empregando tamén o protocolo apropiado.
Direccións:
Cada sitio de Internet ten unha dirección exclusiva. Esta dirección, chamada IP, está formada por catro números de ata tres cifras separadas por puntos do xeito:192.0.168.10, e é a forma pola cal o navegador localiza o sitio.
A a gran maioría de direccións de sitios en Internet comeza con www. O www é seguido por un punto (.) e polo nome do sitio propiamente dito (dominio).
Un dominio de Internet é unha rede de identificación asociada a un grupo de dispositivos ou equipos conectados á Internet.
O propósito principal dos nomes de dominio en Internet e do sistema de nomes de dominio (DNS), é traducir as direccións IP de cada nodo activo na rede, a termos memorizables e fáciles de atopar.
Ese nome é único e ten que ser rexistrado. Logo do nome temos a identificación do tipo de dominio que pode variar de acordo coa clasificación da organización propietaria do sitio.
Exemplos de nomes de dominio:
✔ .ar , para servizos de Argentina ✔ .asia, para Asia
✔ .biz prevista para ser usado por negocios. ✔ .bo , para servizos de Bolivia
✔ .cat , para páxinas relacionadas co idioma catalán. ✔ .cn , para servizos de China
✔ .com, son os máis estendidos. Serven para calquera tipo de páxina web, temática
✔ .gal é unha iniciativa que pretende conseguir para a lingua e a cultura galega un dominio propio na
internet. - World Wide Web
A World Wide Web (www) está constituída por millóns de páxinas en todo o mundo que poden conter texto, imaxes, son, animacións e ata vídeos. Mediante un navegador web podemos visualizar páxinas web que se vinculan entre si mediante ligazóns que nos permitan ir dunha a outra de acordo ao noso interese.
Páxina web:
É unha fonte de información adaptada para a World Wide Web á que se pode acceder cun navegador.
Ligazón:
É un elemento dun documento electrónico que fai referencia a outro recurso, por exemplo, a outro documento ou a un punto especifico del. Tamén se lle chama enlace.
Navegar:
É a acción de percorrer as páxinas web seguindo os enlaces.
Sitio:
É un conxunto de páxinas web sobre un mesmo tema, que se atopan vinculadas entre si e aloxadas nun mesmo servidor.
Páxina principal:
permiten navegar polas súas páxinas.
- Que é un navegador web?
Un navegador é un software que nos permite acceder á web. A súa funcionalidade básica consiste na visualización de documentos de texto, posiblemente con recursos multimedia incrustados. Os documentos poden estar situados na computadora onde está o usuario, pero tamén poden estar en calquera outro dispositivo que estea conectado á computadora do usuario ou a través de Internet, e que teña os recursos necesarios para a transmisión de tales documentos.
Recibe o nome de navegación a secuencia de clics en enlaces para a procura da información variada en diversas páxinas de Internet.
- Mozilla Firefox
Mozilla Firefox é un navegador web, trátase dun proxecto libre e de código aberto desenvolvido pola Fundación Mozilla onde calquera usuario pode colaborar.
Imos ver algunhas das súas características principais:
✔ Velocidade de navegación. Firefox é dos navegadores máis rápidos do mercado. ✔ Navegación por lapelas. Cando se abre unha páxina nova, esta ábrese nunha nova.
✔ Ten unha casa de procura integrada dende a que podemos facer directamente procuras nos
buscadores.
✔ É Software Libre. Hai unha comunidade de usuarios pendente para resolver os fallos que se
produzan.
✔ Un historial que, ademais de gardar os sitios que visitamos, permítenos recuperar as últimas
lapelas pechadas.
✔ Permite o bloqueo das fiestras emerxentes. ✔ Pódese personalizar.
✔ Extensións. As extensións son pequenos programas que se engaden a Firefox e que expanden as
súas capacidades
Coñecendo a Firefox: A tradución ao galego de Firefox na versión 12 de Linux Mint aínda non está
terminada por iso aparece en inglés.
Imos a: Menú » Internet » Navegador web Firefox, ou facemos clic no lanzador -identificado pola icona do programa- situado na esquina esquerda do menú.
Isto é o contido da páxina de inicio por defecto, imos ver como trocalo, así cada vez que iniciemos Firefox, ou premamos na icona da casa que hai ao final da barra de dirección, vermos a nova páxina de inicio. Para trocala, imos á Barra do Menú e facemos: Edit » Preferences, é no cadro de Home Page poñemos http://www.google.es/ ou o ligazón da páxina que desexemos ter como páxina de inicio.
Premendo en Close e logo prememos na icona da casa da barra de navegación, obteremos o seguinte:
O troco máis importante é a barra de cor negro que nos permite ter un acceso rápido as utilidades que nos proporciona Google.
Supoño que vos preguntaredes porque Firefox está en inglés se cando fixemos a instalación escollemos galego. Isto pasa porque Lisa, a versión máis recente de Linux Mint, usa a derradeira versión de Firefox, isto fai que, a veces, aos equipos de tradución non poidan rematar a tempo algunhas aplicacións.
Para maior claridade a partir de aquí imos empregar o Firefox que ven coa versión Linux Mint Debian que xa está traducido.
enriba cara abaixo, atopamos:
✔ Barra de menú ✔ Lapelas
✔ Barra de navegación ✔ Barra de marcadores
Na Barra de menú atopamos: Ficheiro – Editar – Ver – Historial – Marcadores - Ferrmentas – Axuda Premendo na lapela que contén o signo + abrese unha nova lapela.
A Barra de navegación pódese personalizar e esta en concreto ten: Frechas para avanzar/retroceder páxina; iconas de: Páxina inicial, Cortar, Copiar, Pegar e Caixa de texto para a dirección da páxina web; Caixa de texto para procuras; icona para Deter a procura, icona de descargas, icona para
Descargar vídeos e icona de Captura de páxinas web.
A Barra de marcadores permítenos ter enlaces as páxinas que máis visitamos. A Barra de Google, a última, xa se comentou anteriormente.
Barra de menú. Ficheiro:
Esta opción ten moi pouco que explicar.
✔ Nova lapela é o mesmo que premer en +. ✔ Nova xanela, abre unha nova fiestra.
✔ Abrir ficheiro, para ver páxinas que estean no noso ordenador.
✔ Gardar páxina como, permite escoller onde gardamos unha páxina web. ✔ Enviar ligazón.
✔ Configuración da páxina, formatos para impresión ou para o tamaño da páxina. ✔ Vista previa da impresión, pódese ver como vai ser a saída na impresora. ✔ Imprimir, manda a páxina a impresora.
✔ Traballar sen conexión, pois iso.
✔ Saír, pecha o navegador, se hai máis dunha páxina aberta pregunta se queremos gardalas
para que a próxima vez que se abra Firefox se carguen soas.
Desfacer -Refacer -Cortar – Copiar – Pegar -Borrar -Seleccionar todo – Localizar – Preferencias.
Agás Preferencias, refírense a páxina en uso e o seu nome é dabondo para describilas.
Preferencias é, xa o vimos cando trocamos o contido da páxina inicial, o xeito de configurar e adaptar o noso gusto o comportamento de Firefox.
O primeiro abonda con trocar a páxina inicial e segundo vaimos avanzando no seu coñecemento irmos trocando cousas.
Barra de menú. Ver:
✔ Barra de ferramentas: Marcar/desmarcar que barras queremos ver. ✔ Barra lateral: Amosa unha barra lateral cos marcadores ou co historial. ✔ Zoom: Acercar ou afastar a páxina.
✔ Estilo de páxina: Sen estilo ou Estilo básico.
✔ Codificación de caracteres: Unicode(UTF-8) é a mellor opción.
✔ Pantalla completa: A páxina colle toda a pantalla. Para recuperar as barras hai que levar o
punteiro do rato a parte de enriba do escritorio, premer no botón dereito do rato e facer clic en Saír do modo de pantalla completa.
Barra de menú. Historial:
Historial é un rexistro cronolóxico das páxinas que imos visitando cun enlace permanente a cada unha delas.
Restaurar a sesión anterior lévanos a páxina na que iniciamos a sesión anterior.
Barra de menú. Marcadores:
Cando atopamos un sitio que nos interesa podemos engadilo aos Marcadores, só temos que facer clic en :
Marcar esta páxina indicando a onde queremos que vaia e premer o botón Feito. Segundo elixamos
aparecerá na Barra de marcadores ou no Menú.
Para volver só deberemos buscalo no menú Marcadores ou na Barra de marcadores, facer clic no enlace.
Ademais, podemos engadir palabras crave aos nosos marcadores para un acceso máis sinxelo e rápido. Desde a Biblioteca, engadimos unha palabra crave curta no campo Palabra crave, e poderemos acceder a ese marcador simplemente escribindo esa palabra crave na barra de direccións. Por exemplo, poderías dar á túa conta *identi.*ca a palabra crave ?*socializar?, e desde entón cada vez que escribas ?*socializar? na barra de direccións irás directamente alí.
Pódese acceder aos marcadores do seguintes xeitos:
✔ Dende Menú » Marcadores.
✔ Presionando Ctrl+B, aparecerán nunha barra lateral.
✔ Dende a Barra de Marcadores, que podemos des/activar dende: Ver » Barra de
ferramentas » Barra de Marcadores.
Cando temos moitos Marcadores na barra aparecerá unha frecha no extremo dereito indicando a existencia de máis enlaces.
Barra de menú. Ferramentas:
✔ Descargas, abre unha fiestra que amosa as descargar en curso, así como a posibilidade
de detelas: Temporalmente ou para sempre.
✔ Complementos, pequenos progamas que funcionan como extensións do navegador
engadindolle novas funcionalidades. Fast Video Download e Web Developer son exemplos de extensións. Mentres que o primeiro descarga vídeos de Youtube e páxinas similares o noso ordenador, Web Developer é un conxunto de ferramentas para desenrolo de páxinas web. Facendo clic en Complementos aparece unha fiestra dende a que podemos obter, instalar e desintalar ditos complementos.
✔ Configurar o Sync..., para sincronizar os marcadores, as contraseñas, a configuración, o
historial e as pestanas de Firefox entre varios equipos. En primeiro lugar, hai que configurar Firefox Sync no teu computador principal e posteriormente, agregar cada un dos equipos restantes.
✔ Información da páxina, iso.
✔ Iniciar a navegación privada, a navegación privada permíteche navegar por Internet sen
gardar ningunha información sobre os sitios e páxinas que visitaches.
✔ Limpr historial recente..., mentres navegas pola web, Firefox axúdache a recordar
moita información, como, por exemplo, sitios que visitaches, arquivos que che descargaches, etc. Esta opción permiteche borra esa información.
Subliñar que a axuda está en inglés.
Se precisas máis, esta é en castelán: http://support.mozilla.org/es/home.
Control de fiestras emerxentes: As fiestras emerxentes, ou popups, son fiestras que aparecen
automaticamente sen o noso permiso. Firefox permítenos controlalas coa Barra de Menú » Editar »
Preferencias » Contido.
Algúns sitios web, incluíndo algúns bancos, usan fiestras emerxentes. Bloquear todas as fiestras emerxentes desactiva estas características que veñen activadas por defecto.
Premendo en Excepcións...
Permite que sitios web específicos usen fiestras emerxentes á vez que se bloquea aos demais, só hai que por o enderezo e premer en Permitir.
Procurar páxinas web: Hai dous xeitos de atopar un sitio ou páxina web:
Usar un buscador escribindo palabras relacionadas co contido da páxina na caixa de procuras.
O premer sobre o botón Busca de Google ou o de Vou ter sorte aparecen unha morea de enlaces relacionados coa bicicleta.
Só hai que premer no desexado.
Motores de procura: Un motor de procura, tamén coñecido como buscador, é un sistema informático que
busca arquivos almacenados en servidores web grazas á súa «spider» (ou Web crawler). Un exemplo son os buscadores de Internet (algúns buscan unicamente na web, pero outros o fan ademais en noticias, servizos como Gopher, FTP, etc.) cando se pide información sobre algún tema. As procuras fanse con palabras crave ou con árbores xerárquicas por temas; o resultado da procura é unha listaxe de direccións web nos que se mencionan temas relacionados coas palabras crave buscadas.
Google, Yahoo, Bing ou Lycos son moi coñecidos.
Criterios para perfeccionar procuras:
✔ Usar palabras ou frases que definina o que se procura.
✔ Usar terminoloxía do tema que estamos a procurar. ✔ Non usar acentos.
✔ Utilizar as comiñas para encerrar unha frase exacta, ou un nome propio completo para
delimitar a procura.
Aclaracións sobre o idioma da páxina de Google:
A elección do idioma para Google, se esa fose a nosa páxina de inicio, ten un xeito diferente de comportarse segundo se elixa galego ou castelán.
Se optamos polo galego o aspecto da nosa páxina de inicio será:
Debaixo dos marcadores está a Barra de Google, comparando coa da imaxe de abaixo vemos que hai moitas menos opcións.
Para acceder a todas estas opcións usando galego temos que premer na icona da dereita -opcións-, a que está despois do correo, e facer clic en Historial Web.
- Correo electrónico
O correo electrónico, é un servizo que permite aos usuarios enviar e recibir mensaxes, e/ou arquivos. Cada usuario de correo electrónico ten a súa propia dirección en Internet, que serve para identificalo. Esa
dirección é única e funciona como unha caixa onde se reciben todas as mensaxes. A súa forma é nome@dominio.
Correo web: O correo web (webmail) é un servizo que moitos provedores de Internet ofrecen gratis. Isto
permite enviar e recibir correos a través dunha páxina web.
Posto que se atopa nos servidores do provedor do servizo poderemos consultar as nosas mensaxes desde calquera computadora e desde calquera sitio.
Hai moitos poola súa importancia sinalaremos a: Gmail, Hotmail e Gmx.
Abrir unha conta de correo en Gmail: Para poder utilizar o servizo de correo electrónico, xeralmente
hai que rexistrarse antes, isto permite ter unha dirección de correo persoal única á que se pode acceder mediante un nome de usuario e unha crave.
Subliñar que o contrasinal deberá conter un conxunto secreto de letras e/ou números que nos serán solicitadas cada vez que queiramos ver as nosas mensaxes.
O nome de usuario non pode existir, pódese comprobar dispoñibilidade premendo no botón Comprobar
dispoñibilidade.
Marcar ou desmarcar as casas de verificación, Non cerrar sesión e Habilitar Historial web é unha decisión persoal de cada un. A primeira é pouco segura, sobre todo se utilizamos unha computadora que é de acceso público. En tanto que a segunda permitiría recoller información sobre as nosas preferencias á hora de navegar.
É de suma importancia que teñamos en claro a resposta á Pregunta de seguridade xa que en caso de ter inconvenientes de acceso á conta, coñecer a resposta correcta é a única vía de acceder á nosa conta.
Antes de enviar o formulario temos que escribir os caracteres que vemos nunha imaxe, chámase capcha, e é un mecanismo de seguridade que busca evitar a creación automática de contas.
Marcamos na casa de aceptación das condicións e prememos no botón Acepto... Aceptamos o resto das pantallas.
Parabéns xa tes unha conta de correo electrónico en Gmail.
Coñecendo Gmail: Imos agora coñecer a Gmail. A maioría de estes coñecementos poderán ser aplicados
a calquera outro sitio ou programa para manexo de correo electrónico.
Premendo na opción Acceder, Iniciar sesión ou Gmail da Barra de Google, imos a pantalla de entrada ao correo.
Vemos que temos a opción de facer de Google a nosa páxina de inicio, no é o noso caso. Despois de por o noso Correo electrónico e Contrasinal prememos no botón azul.
A esquerda, debaixo do botón vermello Redactar, temos a disposición un conxunto de servizos que serven non só para o intercambio de mensaxes senón, tamén, para organizar os correos que enviamos e recibimos; procurar novos contactos; Chatear ou chamar por teléfono, este servizo é de pago.
✔ En para: A dirección de correo do destinatario. ✔ Engadir CC: Enviar máis dun correo.
✔ Engadir CCO: O mesmo que CC só que oculta as direccións. ✔ Asunto: Un título, algo relacionado co correo.
✔ Axuntar un arquivo: Pódese enviar un ou máis arquivo, fotos p.e., co correo. ✔ Texto sen formato: O contido do correo.
Premer no botón Enviar, e, listo!.
Lendo as novas mensaxes: Ao facer clic en Recibidos veremos todas as mensaxes, as novas subliñadas
de negro.
Poñendo o punteiro do rato riba da mensaxe aparece unha fiestra emerxente, premendo en MEnviar
podemos enviarlle unha mensaxe o remitente. Facendo clic na mensaxe desexada ábrese a mensaxe.
Veñen sendo o mesmo, ámbolos dous repiten a mensaxe recibida, pero mentres que Responder pon a dirección de correo do remitente Reenviar déixaa en branco.
Filtros:
✔ A primeira icona da esquerda, xusto enriba de alarmas casa, permite filtrar:Todo, Nada Lido,
Non lido, Destacado ou Sen destacar.
✔ A seguinte icona arquivaría a mensaxe seleccionada como Importante. ✔ E a seguinte marcaríao como Spam ( correo lixo ou non desexado ).
✔ Se marcamos a casa de verificación, a esquerda da estrela, dunha ou varias mensaxes
premendo no icona da papeleira, en verde, mandará os arquivos alí. Pasados 30 días eliminaranse para sempre.
✔ Despois ven a icona de Mover a, isto é un menú despregable para mover arquivos.
✔ Logo ven Etiquetar como, que permite por etiquetas as mensaxes. Outro xeito de marcalas. ✔ Máis tamén é un menú despregable con varias opción para marcar, para nós, a máis interesante
é: Filtrar mensaxes similares.
✔ Agora ven o paxinador para mudar entre páxinas.
✔ Finalmente a rodiña dentada ten opcións de configuración da páxina do correo.
✔ Premendo nas estrelas mudarán á cor amarela, facendo clic en Destacados, debaixo de
Recibidos, amosará só os da estrela amarela.
✔ Premendo no polígono, a dereita da estrela, sucederá o mesmo que coas estrelas.
Esta barra de iconas varía segundo estea marcada a casa de verificación ou non, se cadra xa vos decatastes nas imaxes anteriores. Abaixo podedes ver como ao estar desmarcada a casa de verificación trocase o
número de iconas visibles. Para outros filtros, dende o menú despregable Máis, seleccionamos Filtrar mensaxes como estes.
Tamén se pode facer indo a Rodiña dentada » Configuración.
Clic en Filtros.
Clic en Crear un filtro con estes criterios...
Marcamos Suprimir,por exemplo, isto fará que as mensaxes que conteñan pierda peso serán suprimidas. Clic en crear filtro e listo.
Máis sobre filtros en: http://trisquel-blog.com/?p=2730
Para Saír hai que premer no menú despregable do enderezo de correo, enriba a dereita.
- Copia de seguridade (backup)
As copias de seguridade son un elemento fundamental porque é o único ao que se pode recorrer cando se perde ou dana información. Débese considerar que é necesario realizar devanditas copias periodicamente e gardalas nun lugar distinto da fonte de información: se se realizou unha copia do disco ríxido, as mesmas non deben estar almacenadas no mesmo disco.
Pódese facer unha copia de seguridade coa aplicación que se atopa en Menú » Outras » Ferramenta de
copia de seguranza. En caso de non estar instalada, dita aplicación pode instalarse desde Synaptic ou
dende a liña de comandos: aptitude install mintbackup.
Unha vez feita a copia pódese recuperar a información coa opción de restauración.
Gparted, é unha utilidade permite crear, redimensionar, borrar, copiar e mover particións entre discos
ríxidos externos, permitindo que dita partición sirva de copia de seguridade. http://trisquel-blog.com/? p=2609
Tamén se poden facer backups cos comandos Linux como: cp, rsync, tar programando a súa periodicidade con cron.
-Seguridade na navegación e nas comunicacións electrónicas
Actualmente calquera sistema pode estar conectado a unha rede, ou a Internet, e nese ecosistema, é posible que unha computadora con Linux almacene malware no seu sistema de arquivos, aínda que soamente sexa para permitir que logo sexan copiados/descargados en computadoras que utilizan outros sistemas operativos. Esta arquitectura de ataque é masivamente utilizada en servidores web.
Defínese como enxeñería social ao proceso de persuadir ou enganar a unha persoa co obxectivo de que a mesma realice unha acción que non faría en circunstancias normais, por exemplo dar o seu nome de usuario e contrasinal de correo electrónico.
Este tipo de enganos é masivamente utilizado polos delincuentes co obxectivo de que a vítima dea información persoal ou financeira para posteriormente utilizala e obter rendibilidade económica. Por exemplo, se logran obter o usuario e a clave dunha conta bancaria, poderían realizar transferencias en nome do usuario afectado.
Actualmente existen decenas de tipos de ataques e cada día aparecen novas metodoloxías a medida que máis usuarios se conectan á rede e utilizan máis servizos en liña.
Pódese atopar máis información sobre os tipos mencionados:
http://es.wikipedia.org/wiki/Malware
- Ameazas máis empregadas na rede
Imos ver algunhas das ameazas máis correntes é o xeito de defenderse delas.
Phishing:
O moi común e perigoso. O seu obxectivo é obter información sensible do usuario a través dalgunha técnica de engano entre as que se destaca a propagación de correos electrónicos e SMS con mensaxes que intentan convencer á vítima para que ingrese os seus datos nun sitio web falso, similar ao da entidade afectada.
Por exemplo na seguinte imaxe pódese apreciar un correo electrónico que di provir dunha entidade bancaria pero que en realidade é falso polos seguintes motivos:
1. O asunto da mensaxe adoita conter alertas e avisos urxentes, co obxecto de chamar a atención da vítima.
2. As imaxes no correo son unha copia da entidade á cal se esta a afectar. Débese ter en conta que estas imaxes pódense copiar de xeito moi doado da páxina do banco.
3. Os textos, que non adoitan a dirixirse a un nome e apelido en especial, son un indicativo de que o correo foi enviado masivamente (Spam). Ata é común que o usuario reciba o correo dunha entidade da que non é cliente. Non se debe ir ao enlace, e o correo debe ser eliminado, e/ou denunciado.
4. Os erros de ortografía e gramática adoitan a ser comúns.
5. As ameazas de baixas, peches, clausuras e suspensión de contas son parte do anzol para que o usuario teña medo e termine indo ao sitio indicado.
6. E por último, na maioría dos casos aparece
un enlace á suposta entidade pero que observando con atención, vese que en realidade o sitio destino é outro, distinto ao mencionado, e no cal o delincuente solicitaranos os datos de acceso. As denuncias dos casos de phishing poden realizarse dende calquera navegador web:
http://spamloco.net/2009/02/denunciar-phishing-desde-gmail-hotmail.html
Ou cun correo electrónico a Brigada de Investigación Tecnolóxica (BIT) do Corpo Nacional de Policía:
fraudeinternet@policia.es
Por iso, a mellor recomendación é non facer xamais clic en enlaces que cheguen por correo electrónico, é mellor copiar (Ctrl-C?) e pegar (Ctrl-V?) o enlace no navegador. No exemplo anterior facendo clic no enlace entraríase ao sitio falso pero copiando e pegando entraríase á entidade real.
No que respecta ao sitio ao que se está a entrar, ao facer clic, débese observar que a URL na barra de direccións será distinta á real, polo que haberá que prestar especial atención a ese dato cando se ingrese ao sitio verdadeiro.
Doutra banda, tamén debe observarse que, nos sitios reais, a URL debería comezar con HTTPS, (O “S” provén de Seguridade) e polo tanto se o sitio ao que se está ingresando non a ten, é un motivo máis para desconfiar.
